ผมอายุ 25 เพิ่งเรียนจบ (ป.โท นะครับ) ยังไม่เคยมีแฟน เริ่มสนใจผู้หญิงมาได้ 10 ปีแล้ว พบกับความผิดหวังมาก็หลายครั้งจนรู้สึกว่าตัวเองคงไม่มีปัญญาแล้วแน่ๆ เลยปลอบประโลมตัวเองไปกับโลกสมมุติที่สร้างขึ้นมาให้เราได้มีความสุขแค่ในความฝันก็ยังดี ในช่วงที่วัฒนธรรมไอดอลเริ่มเป็นที่นิยมในเมืองไทยก็คิดจะเอาไอดอลมาเป็นที่พึ่งทางใจ แต่มารู้สึกว่าระบบของวงไอดอลไม่ตอบสนองความต้องการของผมหลายอย่าง เช่น ต้องเสียค่าใช้จ่ายถึงจะได้เข้าไปใกล้ชิด หรือการห้ามมีแฟนก็ห้ามตรงๆ ไม่ได้เพราะเป็นการละเมิดสิทธิส่วนบุคคล เลยไม่รู้ว่าในทางปฏิบัติเขาโสดจริงไหมหรือแอบมีใครอยู่ ตอนหลังเลยเปลี่ยนจากไอดอลมาเป็นดารานักร้องทั่วไป ตอนนั้นผมมองดาราที่ชอบว่าเหมือนนางในฝันที่มีอยู่จริง เคยเอาดาราบางคนมาเป็นแฟนมโนในโลกสมมุติจนบางครั้งเราก็ลืมไปว่าดาราก็คน มีรักโลภโกรธหลงเหมือนเรา แต่พอเขามีแฟนตัวจริง หรือได้เห็นว่าตัวตนที่แท้จริงของเขาไม่เป็นอย่างที่เราคิด ก็ทำให้ผมตื่นจากฝันด้วยความรู้สึกว่าบางทีโลกแห่งความฝันมันก็ไม่ได้สวยงามอย่างที่เราคิด เลยคิดจะกลับมาอยู่กับโลกแห่งความเป็นจริงไม่ว่ามันจะโหดร้ายแค่ไหนก็ต้องรับให้ได้

พอคนที่เคยเป็นความสุขของเราตอนนี้เขาไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป ผมก็คิดจะไปหาความสุขทางอื่น แต่มันน่าจะถึงทางตันไปหมด ถึงจะเคยมีคนบอกว่าเป็นโสดแล้วมีชีวิตอิสระ อยากทำอะไรก็ได้ทำ แต่นั่นคงไม่ใช่สำหรับผม เพราะในช่วงโควิดกิจกรรมหลายอย่างที่เป็นความสุขของผมนี่คือไม่สามารถทำได้เลย บางกิจกรรมที่ผมสนใจอยากเข้าร่วมถ้าไม่เลื่อนออกไปก็คือยกเลิกไปเลย จะให้รอจนถึงปีหน้าก็คงไม่ใช่เพราะอีกไม่นานผมก็คงต้องเริ่มต้นชีวิตการทำงานแล้ว ถึงตอนนั้นก็คงกลายเป็นมีเงินแต่ไม่มีเวลา ถ้าคิดจะให้มีความสุขกับสิ่งเล็กๆ ใกล้ตัว ก็ต้องบอกว่าผมทำแบบนั้นซ้ำๆ จนรู้สึกว่าเริ่มถึงจุดอิ่มตัวกับมันแล้วครับ เลยคิดจะไปหาความสุขกับอะไรใหม่ๆ แต่ไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองหมดโอกาสแล้วรึยัง

เพราะสิ่งที่เจอมาทำให้ทุกวันนี้ผมเลยกลายเป็นคนที่จริงจังกับความรักด้วยวัยแค่นี้ ต้องการหาคู่ครองหรือเพื่อนคู่คิดที่คอยร่วมทุกข์ร่วมสุขกับเราเท่านั้น ปฏิเสธความสุขชั่วคราวทุกรูปแบบเพราะคิดว่าพอมันผ่านไปเราก็วนลูปเดิมได้อีก

ตอนนี้ผมก็เลยอยากมีใครสักคนข้างๆ ที่คอยรับฟังและเป็นกำลังใจให้กันมากกว่าทุกครั้ง เพราะแม้แต่คนในครอบครัวก็ยังไม่เข้าใจความรู้สึกของผม ส่วนความสุขในชีวิตโสดคิดว่าเต็มที่คงได้ไม่เกินไปกว่านี้เท่าไหร่หรอก ก็เลยอยากจะขอคำปรึกษากับกำลังใจหน่อยนะครับ