คือว่าเพื่อนเขาเลิกกับแฟนเพราะว่าแฟนลืมคนเก่าไม่ได้ ช่วงแรกๆอะก็พอเข้าใจนะว่ามันเศร้าและรู้สึกเสียใจแล้วไอเราก็เป็นเพื่อนมันไงเราก็คอยปลอบมันแล้วพอนานเข้ามันเริ่มนานไปเละ จากความรู้สึกสงสารมันเริ่มเปลี่ยนเป็นความรู้สึกหน้ารำคาญ คือมาห้องเราโดยไม่บอกบ้างละอยู่ๆก็มา คือเราเป็นเด็กหอไง โทรบ่อยมาบอกว่าเศร้าอีกเละ ตัวเราช่วงแรกๆมันไม่เป็นอะไรหรอแต่พองานเริ่มมาเพราะมหาลัยเปิดเทอมไงเราก็ต้องเอาเวลามาทำงานคือมันโทรมาบ่อยมาหาบ่อยจนเราไม่มีพื้นที่ส่วนตัวอะ พอเราจะทำงานก็โทรมาจนเราไม่มีสามาธิที่จะทำงาน อยากมีเวลาส่วนตัวอยู่คนเดียวอยู่ๆก็มาเคาะประตูหน้าห้องมาขออยู่ด้วย คือเราก็ไม่ค่อยให้ใครมาเข้าห้องเรามันเป็นพื้นที่สวนตัวไง คือมันนานจนจะเป็นเดือนแล้วอะแฟนมันก็คบกันไม่ถึงปีแถมเจอกันในเกมด้วยเจอหน้ากันนับครั้งได้จะพูดออกไปตรงๆก็กลัวไปทำร้ายจิตใจ คือมันมัดมือเราให้เราค่อยปลอบอะโดยทีเวลานี้เราอยากทำงานไง อยากคุยกับพ่อแม่เราไง อยากมีเวลาส่วนตัวไง แต่คือเวลาตอนนี้เราต้องเอาเวลานั้นมาอยู่กับมันนะ แล้วเราก็รู้สึกว่าพื้นที่ส่วนตัวของเราหายไปใหนอะ