ขอบคุณทุกๆท่านที่เข้ามาอ่านและแสดงความคิดเห็นในคำแนะนำมากๆนะคะ เราขอลบเนื้อหาในกระทู้เนื่องจากได้รับคำตอบหลังจากที่คุยกันแล้ว

สรุปว่าเราถูกรำคาญจากการเข้าไปช่วยจริงๆ เราคิดสรุปเอาเองว่าการเข้าไปช่วยเล็กๆน้อยๆสามารถทำได้ เนื่องจากทุกปีที่มาคือช่วยตลอด พ่อก็ไม่เคยมีท่าทีแบบนี้กับเราเลย มาอยู่ครั้งนี้ เราเลยเข้าใจผิดว่าครั้งสามารถช่วยได้ ส่วนเรื่องย้ายออก เขาไม่อยากให้ย้ายออกค่ะ เขาอยากให้อยู่แบบนี้ เขามีความสุขกับการใช้เวลาด้วยกันทุกวันช่วงอาหารเย็นแบบนี้ เขาบอกสามีกับเรามาแบบนี้นะคะ 

ต่อไปเราจะทำตัวตามสบายดู ไม่ต้องแคร์ใครดู เป็นความต่างของวัฒนธรรมที่เราต้องปรับตัว  ข้อเสียมากๆของเราคือแคร์คนอื่นมากไป มีจิตคิดช่วยคนอื่นก่อนเขาขอเป็นนิสัยที่น่าจะติดมาจากที่เคยทำงานพยาบาล เรารู้แล้วว่าต้องปรับเปลี่ยน

ถึงทุกท่านที่แนะนำให้เราย้ายออก เราเห็นด้วยทุกประการเลยค่ะ เราเองไม่อยากมาอยู่นานแบบนี้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว อยู่บ้านคนอื่นยังไงก็อึดอัด แต่เรายังต้องทนอยู่ เพราะสามีอยากอยู่ที่นี่ พ่อแม่อยากให้สามีอยู่บ้านเดียวกันแบบนี้ เหมือนเขาอยากใช้เวลาด้วยกันให้มากที่สุด ก่อนที่แม่จะอาการแย่ไปกว่านี้ ร่วมกับสามีเราไม่คิดจะมาอยู่ยาวๆแบบนี้อีก และหลังจากหมดการมาอยู่ยาวรอบนี้ ก็อาจจะะเป็นอีกหลายปีที่จะได้กลับมาเยี่ยม

เพิ่มเติมค่ะ
เนื่องจากมีความเห็นที่3ที่ว่าเราถูก
ออกปากไล่แล้วยังไม่ย้ายออกจากไปอีก ไม่มีในเนื้อหากระทู้ที่เราลบไปแล้วนะคะว่าเราถูกไล่ ไม่ได้เคยพิมพ์ไว้เลยค่ะ เผื่อมีใครผ่านเข้ามาอ่านอีก ไม่อยากตัวเองให้ถูกเข้าใจผิดไปมากกว่านี้ว่าทำไมเราประหลาดหรือ
หน้าทนจัง ถูกไล่แล้วยังไม่ไปอีก เพราะถ้าถึงขั้นถูกไล่แล้ว กระทู้นี้จะไม่เกิดขึ้นเลยค่ะ ที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาคือคืออยากระบายและขอคำแนะนำในการปรับใจ ให้อยู่พอได้ ให้ผ่านไปได้  ตอนนี้ก็ได้ข้อสรุปแล้ว จึงขอปิดกระทู้ค่ะ

ขอบคุณทุกท่านจริงๆค่ะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ใส่ข้อความ