เราอายุ16ค่ะทางบ้านเป็นที่เข้มงวดเเต่เด็กค่ะเราโดนตีตลอดจนถึงตอนโตเลยค่ะคอนนี้ก็ยังโดนอยู่ค่ะเราเป็นคนร้องไห้ง่ายมากค่ะเพื่อนเราก็ไม่มีเเล้วค่ะตอนนี้เหมือนเราตัวคนเดียวไม่รู้จะคุยกับใครปรึกษาใครไม่มีเพื่อนที่ไว้ใจได้เลยค่ะเราถูกเพื่อน2คนเหลี่ยมใส่จากนั้นเราก็ไม่ไว้ใจใครเลยค่ะส่วนด้านครอบครัวป้าเราก็ตีเราค่ะตบหน้าเราบ้างถีบหน้าเราจนเลือดออกบ้างจิกหูเราเลือดไหลเอาของปาใส่ดึกหัวเราทุบเราบางทีก็แบบเอากำปั้นต่อนที่หน้าเราท้องเราเราโดนมาตั้งเเต่เด็กเเล้วค่ะเดิมป้าเราไม่อนุญาตให้มีเเฟนค่ะเเต่แม่เราเคยบอกเราว่าให้มีได้จนพอป้าเรารู้เข้าเราก็โดนทำร้านร่างกายหนักเลยค่ะเราเรียนได้เกรด3.46เเต่ป้าเราต้องการให้เราได้3.80เราทำไม่ได้เลยค่ะเราพยายามที่สุดเเล้วส่วนพี่เราทั้งสองคนในวันที่เราโดนทุบโดนตบโดนตีทั้งสองคนกลับนั่งหัวเราะระหว่างที่ป้าตีเราเรารู้สึกแบบเราตัวคนเดียวจริงๆเเล้วค่ะตอนนี้เราไม่มีอะไรเหลือแล้วหลังจากเราโดนป้าเราทำวันนั้นพี่เราไปเล่าให้แม่ฟังค่ะแม่เรารู้ทั้งรู้ว่าเราโดนอะไรบ้างเเต่ทำเฉยไม่รู้ไม่ชี้ทุกวันนี้เราร้องไห้ทุกคืนเลยค่ะเราไม่อยากไปโรงเรียนไม่อยากเจอใครเราไม่มีความเป็นส่วนตัวเเล้วค่ะพี่เรามีทั้งเฟส,ไลน์,ไอจีโซเชียลของเราทุกทางจนวันหนึ่งเราเคยไม่ไหวกินพาราไป14เม็ดเรากินน้ำยาล้างห้องน้ำไปเเต่ก็ไม่ได้เป็นผลอะไรเท่าไรเลยค่ะเเค่เป็นลมเรารู้ค่ะว่ามันไม่ดีที่จะฆ่าตัวตายเเต่ทุกครั้งที่เราบอกแม่แม่เราเอาเเต่บอกว่าป้าเราทำเพราะรักเราเข้าใจนะคะว่าเพราะรักแต่จำเป็นต้องทำให้หัวล้างข้างแตกเลยเหรอคะทีกับพี่เราเขาไม่เคยทำเลยค่ะเวลาเราร้องไห้เขาก็ด่าเราตบเราจะให้เราทำไงก็น้ำตามันไหลออกมาเองเราอยากหนีออกจากบ้านเเต่ก็ไม่มีที่ให้ไปทั้งกับเเม่ที่เเต่ก่อนเรามีแค่แม่ที่เป็นที่พึ่งเดียวเเต่ตอนนี้เขากลับไม่ใยดีปล่อยให้เราอยู่แบบนี้แม่เหมือนจะเข้าใจเเต่จริงๆเเล้วไม่เข้าใจอะไรเลยทุกวันนี้เรารู้สึกอยากอยู่คนเดียวอยู่เงียบๆเราที่รักคอสเพลย์มากกลับยอมให้ป้าเราเอามันออกไปจากชีวิตเราในใจเราก็คิดเเหละว่าทำไมเรายอมให้เขาเอาสิ่งที่เรารักไปเเต่ลึกแล้วมันก็คิดเเหละค่ะว่ายอมๆไปเถอะไหนๆก็ไม่มีใครสนอยู่เเล้วเราเก็บตังเองตังของเราเองเราไม่มีพื้นที่ส่วนตัวเลยค่ะบางทีเราเศร้าป้าเราก็จะพูดเเซะว่าแบบไปทำอะไรมาอีกล่ะไปยุ่งกับผู้ชายอีกเเล้วเหรออย่าให้รู้นะอะไรแบบนี้อ่ะค่ะหลังจากป้าเราด่าเราที่มีแฟนเขาบังคับให้เราเลิกเเล้วหลังจากนั้นเราก็เป็นแบบที่เราเล่ามาเลยค่ะเราเหมือนใช้ชีวิตไปวันๆตอนนี้เรากลายเป็นคนแอนตี้ความรักเกลียดความรักเกลียดการเข้าสังคมเกลียดการอยู่กับคนหมู่มากเกลียดเพื่อนทั้งที่เเต่ก่อนเรารู้ตัวเราว่าเราร่าเริงสดใสเป็นมิตรเเต่ตอนนี้มันไม่ใช่อีกแล้วค่ะขอพื้นที่ระบายหน่อยนะคะเราดิ่งมากๆเลยค่ะเพราะเราไม่มีที่ใครเเล้วช่วยบอกเราทีนะคะว่าเราควรทำไงกับชีวิตเราดีค่ะ😔