คือพ่อแม่เราแยกทางกันตั้งแต่เด็กเราเลยต้องอยู่กับย่าแล้วก็ครอบครัวฝั่งพ่อค่ะ เราโดนว่ามาตลอดโดนด่าโดนตี ทำอะไรไม่เคยถูกใจใคร เรียนได้เกรดดีก็ไม่มีใครสนใจแต่กับลูกพี่ลูกน้องอีกคนที่เป็นลูกของป้า ไม่เคยโดนตีเลย แทบไม่เคยโดนด่า ไม่ค่อยโดนใช้งาน ส่วนเรา โดนตลอดเลยค่ะ เราเถียงอะไรนิดหน่อยป้าก็ชอบด่าถึงแม่ ซึ่งแม่ไม่ได้เลี้ยงเรามาแต่ก็โยงไปหาแม่ตลอด ย่าก็ชอบด่าเรา ใช้ความรุนแรงกับเราตลอด เราเคยบอกว่าเราน่าจะเป็นซึมเศร้า เค้าบอกว่า''คนอย่างอ่ะหรอจะเป็นซึมเศร้า'' เราแอบร้องไห้คนเดียวบ่อยมาก เราโดนครอบครัวฝั่งพ่อด่าว่าไม่มีพ่อไม่มีแม่มาตลอด ตอนจะสอบเข้าโรงเรียน ป้าเค้าจะให้เราไปเรียนที่อื่นไม่ให้เรียนโรงเรียนเดียวกับลูกเค้า เพราะกลัวจะพาลูกเค้าเสียคนแต่ในความคิดเราเราคิดว่าป้าคงไม่อยากให้เรามีอะไรเท่าลูกเค้า หลายครั้งที่ย่าจะซื้ออะไรให้ ต้องแอบซื้อให้เรา เพราะถ้าป้ารู้ ป้าจะด่าเรา เมื่อหลายเดือนก่อนเราโดนตีหนักมาก รอบนั้นไม่ไหวจริงๆ เราหนีออกจากบ้าน ยังไม่ทันได้ไปไหน ป้าก็เดินไปกระชากกลับมาแล้วก็ตบหน้า จิกปากเรา จิกตา จิกคอ เราร้องขอให้คนข้างบ้านช่วยเรา แต่ไม่มีใครช่วยเราเลย เราโดนตีหนักๆมาตั้งแต่เด็ก เราโดนด่าทั้งๆที่ไม่ได้ทำไรผิด โดนใช้เหมือนทาส เราคิดลบกับตัวเองมากๆ เราคิดตลอดว่าทำไมต้องเกิดมาด้วย ไม่เห็นมีใครเข้าใจเลยสักคน หลายครั้งที่พยายามฆ่าตัวตาย แต่มันไม่สำเร็จเลยสักครั้ง เราอยากหายไปจากโลกนี้มากๆเลย โลกนี้ดูใจร้ายกับเรามากๆ