แฟนเรามีอาชีพรับราชการ ตั้งแต่เราตกงานเลยต้องเลี้ยงลูกอยู่บ้าน ด้วยสภาพโควิดด้วยจึงลำบากที่ต้องหางานได้เร็ว แฟนไม่เคยส่งเสียเลี้ยงดูเราในฐานะภรรยาเลย จนเราต้องบากหน้าไปขอหยิบยืมเงินกับพ่อแม่ ซึ่งพ่อเราก็มีภาระเยอะมาก จนเราตัดพ้อกับพ่อเราไปว่า "มีสามีแต่ก็ยังไม่พ้นภาระพ่อแม่ น่าอายจริงๆ"
พ่อเราก็แลดูจะเข้าข้างแฟนเรามาก ถึงกับเล่าให้แฟนเราฟังว่า มีภาระอะไรบ้าง และส่งเงินให้เราใช้ทุกเดือน เดือนละหลายบาท หวังให้แฟนเราเข้าใจ
แต่สิ่งที่เราทำคือ ไม่มีการสงสารและเห็นใจอะไรเลย เงินทุกบาท ที่สามีควรจะให้ภรรยากลับไม่ได้สักบาท แต่ก็ยังมาเบียดเบียนเงินที่พ่อเราส่งมาให้อีก ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน เขาจะชอบอ้างเสมอว่า เราคบกับเขาเพราะหวังผลประโยชน์ ที่เขาจดทะเบียนสมรสกับเรา เพราะผู้ใหญ่ฝั่งเราไปบังคับให้เขาจด เรื่องแบบนี้มันบังคับกันได้ด้วยเหรอ
ทุกครั้งที่เขามีเงิน เวลาเข้าบ้านเขาจะทำเหมือนคนไม่มีเงิน (ตีบทแตกกระจุย) แต่พอออกนอกบ้าน เขาจะทำตัวเป็นสายเปย์ทันที ถามว่าเรารู้ได้ยังไง เราไปแอบเปิดดูข้อความเงินเข้า-ออกในโทรศัพท์เลยรู้ความเคลื่อนไหว ทุกครั้งที่ไปเปิดดู จะมีคำถามใจทุกครั้ง ว่าเงินออกไปไหน(หลักหมื่น) พอเราถามก็ตอบไม่ตรงกันเลยสักครั้ง แถมยังมีอาการอ้ำอึ้งด้วย คือ เรากำลังสงสัยว่าเรามีโลกอีกใบ แอบคบ แอบส่งเสียผู้หญิงอีกคน ในขณะที่เรามีเท่าไหร่ หาได้เท่าไหร่เราบอกเขาหมด ของกิน-ของใช้ขาดเหลือเราเป็นจ่ายเกือบทุกอย่าง เราควรไปต่อหรือพอแค่นี้ดี ถ้าควรอยู่ต่อ เราจะดัดหลังผู้ชายคนนี้ยังไงดี เอาแบบที่มโนสำนึกเขาเกิดเลยทีเดียว