เริ่มต้นเลยนะคะ​ เรามีเพื่อนสนิทเป็นผช.คนนึง​ ตอนสมัยเรียนเคยคุยๆกันแต่เราไม่ได้รู้สึกแบบนั้นบวกกับจบ.6ด้วยทำให้ห่างหายกันไปต่างคนต่างไปมีแฟน​ จนมาวันนึงมีโอกาสได้กลับมาคุยกันเพราะแฟนเขาเสียเราก็ไปปลอบพูดคุยด้วยก็กลับมาสนิทอีกครั้ง​  จนเรามีปัญหาเรื่องที่ทำงาน​ เพื่อนเราบอกว่ามาทำงานที่นี้มั้ย​ เราก็มาทำ​ ปกติค่ะ​ ทำงานเรื่อยๆเจอกันก็พูดคุยหยอกล้อเพราะว่าสนิท​ มากินเหล้านอนห้องเรา​ มีแฟนเราด้วยนะคะ​ เค้าไม่อยากให้เราไปกินข้างนอก​ เลยมากินห้องเรา​ ทุกอย่างผ่านไปปกติ​ จนวันนั้นก็ไปกินชาบูกัน​แฟนเราด้วย​ แล้วมากินเหล้าที่ห้องเรา​ ทุกอย่างปกติ​ จนตอนเช้าแฟนเราออกไปทำงานก่อน​ เราก็รีบให้เค้าออกไปรับน้องแมวแล้วกลับห้องเค้า​ แต่สายตาเค้ามันแปลกๆ​ แต่เราพยายามไม่คืดอะไรก็รีบให้เค้ากลับห้อง​ จนเย็นวันนั้นเรามาทำงาน​ เค้าก็มาหยอกล้อเรา​ แต่เราเริ่มรู้สึกว่ามันแปลกๆ​ เริ่มเล่นที่ทำให้เราไม่โอเค​ เช่นจะจับหน้าเราสายตาเค้ามันแปลก​ เราเลยปัดขยับออกห่างๆ​ จนเค้ามาพูดว่าตอนเค้าเตะเราตอนเล่นกันทำไมเราไม่ใส่กกน.ซึ่งเราเฮ้ย​ ไม่โอเคมากๆ​ คือเราใส่เว้ย​ เราเป็นคนอวบอ้วน​ ละเป็นคนสะโพกใหญ่อยู่แล้ว​ แต่ทำไมต้แงมาพูดแบบนี้​ เราไม่โอเค​ เราเริ่มนิ่ง​ ละเค้าก็พยายามมาชวนพูดอีก​ เราก็พยายามพูดเรื่องแฟนเรา​ เพื่อให้เค้าสำนึกหน่อยว่าเฮ้ยเรามีแฟนนะ​ อย่าล้ำเส้น​ จนมันมีประโยคนึง​ เค้าบอกว่าไม่อยากทำเรา​ เราคิดว่าอันนี้มันไม่ใช่ละ​ ไม่โอเค​ เราเลยเค้นเค้าว่าคืออะไร​ จนเค้าพูดถามว่า​ คิดว่าเค้าเป็นคนดีมั้ย​ เราตอบว่าเพื่อนกันอ่ะไม่ได้อะไรจะยังไงก็เพื่อนไม่ดีก็ตักเตือนกันไป​ ละเราถามว่าเกี่ยวอะไร? เค้าบอกว่าถ้าพูดคงจะเข้าใจความหมายนะ ละเค้าพูดประมาณว่า​ คิดว่าเค้าจะทำ ๆกับเรา​ คือจุดนั้นเรารู้สึกแย่​ ผิดหวังไปหมดอ่ะ​ เราไม่คุยกับเค้าเลย​ เรารู้สึก​แย่​ รู้สึกไม่ดีกับแฟนเรา​ แล้วรู้สึกผิดหวังที่เค้าคิดแบบนี้กับเรา​ ทั้งที่เราคิดกับเค้าเป็นเพื่อนเสมอมา​ เรานิ่ง​ เค้าก็พยายามจะคุยกับเราแต่เราไม่โอเคจะคุยด้วยแล้วอ่ะ​ คือมันไม่ใช่แล้วแบบนี้​ จนเค้าพูดว่าถ้าไม่อยากคุยกับเค้า​ คุยแล้วอึดอัด​ ก็ไม่คุย​  ซึ่งเราไม่โอเคมาก​ ความรู้สึกคือเลิกคบเลย​ ซึ่งปกติเลิกงานเค้าจะรีบมาส่งเรารถเมล์​เดี๋ยวเรากลับช้า​ รถกลับบ้าเรามีน้อย​ เราก็บอกไม่ต้องส่งแล้ว​เรากลับเอง​ เค้าก็มาพยายามคุยอีกว่าแบบปกติเค้าไปส่งงี้ให้เค้าไปส่งได้มั้ยเรานิ่ง​ ไม่ตอบ​ ถึงเวลาเราก็เดินไปขึ้นรถเมล์เอง​ เราก็ร้องไห้เล่าให้แฟนฟัง​ แฟนก็ปลอบเราเค้าไม่ได้อะไร​ อย่าคิดมาก​ ไม่ใช่ความผิดเรา​ โฟกัสที่งานอย่างเดียว​ จนเราเริ่มดีขึ้น​ แต่เรามาทำงานก็ยังต้องเจอหน้าเค้าพยายามหางานใหม่​ แต่ก็ไม่ง่ายเลย​ ที่จะหางานให้ได้เงินเท่าที่นี่​ เราพยายามหางานใหม่เรื่อยๆ​ เพราะเราทนมองหน้าคนที่คิดแบบนั้นละได้ชื่อว่าเป็นเพื่อนสนิทไม่ได้จริงๆ​ เค้าทักแชทมาขอโทษเรานะ​ แต่ความรูสึกเรามันเสียไปแล้วอ่ะแล้วมันไม่ใช่เรื่องเล็กๆด้วย​ สำหรับเราเพื่อนคือเพื่อนไม่มีเป็นอย่างอื่น

แล้วล่าสุดวันนี้เพื่อนร่วมงานถามว่าทะเลาะกันเหรอ​ เราก็บอกว่าเปล่า​ แต่เราไม่เข้าใจว่าเค้าจะไปบอกคนอื่นทำไม​ เรายิ่งรู้สึกไม่โอเคไปอีก​
มีใครเคยโดนแบบนี้มั้ยคะ?  แล้วรับมือกันยังไง​ ช่วยแชร์ประสบการณ์​ให้ฟังหน่อย