สวัสดีค่ะก่อนอื่นเราต้องบอกก่อนเลยว่าเราเป็น LGBT เราเป็นผู้หญิงห้าวที่ชอบตัดผมสั้นเหมือนทอมแต่จริตกระเทยคือจริตออกสาวแต่แต่งตัวแมน เราคบแฟนเราได้ 1 ปี 4 เดือนค่ะ อายุของเราห่างกัน 4 ปี แต่ไม่เป็นปัญหาในการคบเลยแฟนเราดูโตกว่าเรามากซึ่งเราอายุเยอะกว่าแฟนเราเค้ามีความคิดค่อนข้างเป็นผู้ใหญ่ ที่ได้คบกันคงเป็นเพราะชอบเล่นเกมส์เหมือนๆกัน เราเจอกันในแอพพิเคชั่นหนึ่งคุยกันจนได้คบแต่กว่าจะได้คบคือค่อนข้างลำบากเพราะคุยกันในช่วง Covid-19 รอบแรกค่ะ แฟนเราอยู่จังหวัดหนึ่งที่จัดว่าเป็นพื้นที่ห่างไกลของภาคเหนือ ส่วนเราเป็นคนจังหวัดพระไม่แก่ แต่เรียนโทอยู่เชียงใหม่เรียนยาวตั้งแต่ป.ตรี แฟนเราอยู่เชียงใหม่ตั้งแต่มัธยมต้น คุยกัน นัดเจอกัน จนได้คบ ตลอดระยะเวลาที่คบกันมาไม่เคยทะเลาะกันเลยตัวติดกันแทบจะตลอด แต่เรายอมรับเลยว่าเราไม่ค่อยมีเวลาให้แฟนในช่วงหลังๆเนื่องจากภาระและหน้าที่ หลังๆมานี้เราต้องเตรียมตัวสอบ ทำงานวิจัยซึ่งจะต้องได้กลับมาทำงานวิจัยที่ฟาร์มของที่บ้านซึ่งมันแน่นอนอยู่แล้วว่าต้องห่างกันกับแฟน ช่วงแรกๆไม่มีปัญหาอะไรเลยเรื่องระยะทางเราคุยกันผ่านแชททุกวัน โทรคุยกันบ้างแล้วแต่โอกาส มันมีอยู่ช่วงหนึ่งช่วงนั้นเรากดดันตัวเองมากเพราะจะต้องสอบประมวลความรู้ (สอบแบบปากป่าว) เหมือนต้องรู้ครอบจักรวาล เราก็ไปโฟกัสตรงนั้นแฟนรับรู้ตลอดปลอบเราตลอด ช่วงนั้นก็จะคุยกันน้อยลงนิดนึง พอสอบเสร็จเราได้มีโอกาสกลับไปเชียงใหม่ภาพที่คิดในสมองคือไปหาแฟนพาแฟนเที่ยวอยู่กับแฟนแบบคิดถึงแฟนอยากอยู่กับแฟนให้หายคิดถึงแต่ภาพฝันนั้นมันสลายไปหมดเพราะคนที่เรียนโทด้วยกันทำแลปซึ่งเราก็ต้องไปช่วยเค้าเพราะเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาเดียวกันภาพฝันที่ได้อยู่กับแฟนสิ้นหวังลงทันที แต่แฟนก็มาหาที่คอนโดนะคะ แต่การทำแลปแต่ละครั้งมันกินเวลายาวนานมากๆ เริ่มทำแลปตั้งแต่ 6 โมงเช้า สิ้นสุดอีกทีตอนเที่ยงคืนตีหนึ่ง สรุปแล้วการกลับเชียงใหม่ครั้งนั้นเราได้อยู่กับแฟนเราแค่ช่วงดึกเท่านั้นคือก็ได้อยู่กับแฟนแค่ช่วงนอน เราก็สงสารแฟนเรานะคะสงสารมากๆ สงสารที่ไม่มีเวลาให้เค้าแต่น้องก็เล่นเกมส์ฆ่าเวลาไปน้องไม่เคยบ่นเลย อีกวันเราก็ได้กลับมาทำวิจัยที่บ้านซึ่งมันก็ได้ห่าวกันอีกแล้วเจอกันแต่แปปเดียว  ไปเชียงใหม่รอบนี้เราก็รู้สึกเฟลเล็กน้อยเพราะว่าคอนเรากลับคอนโดน้องกลับเล่นแต่เกมส์ไม่สนใจเราจนเราง่วง เราก็นอนก่อนเพราะเราเพลียจากการไปช่วยแลปมหาโหด แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรได้แต่เก็บไว้ในใจเพราะเป็นคนที่นอยด์หรืองอนจะเก็บไว้เอง เป็นเองหายเองนักเลงพอ กลับมาใช้ชีวิตปกติคุยกันปกติ แชทบ้างโทรบ้าง เรากลับมาทำวิจัยที่บ้านตั้งแต่เดือนพฤษภาคม ซึ่งตอนนี้เดือนพฤศจิกายน (รวมเป็นระยะเวลา 7 เดือน) ซึ่งมันก็ห่างกันมานานมากซึ่งยอมรับเลยว่าต่างฝ่ายต่างหนักแน่นพอสมควรจนมาเริ่มรู้สึกตัวตอนช่วงเดือนตุลาคม บทสนทนาของเราและน้องเริ่มสั้นลงๆ ห่างกันไปทุกทีๆ เราเป็นคนไม่ชอบพูดแต่เก็บรายละเอียดนะซึ่งมันก็เป็นข้อเสียเลยแหละ น้องห่างเหินออกไปเราก็ห่างเหินไปด้วยเหมือนต่างฝ่ายต่างไม่พูดจนทำให้ไปสู่การเลิกกันซึ่งเป็นการเลิกกันแบบงงๆ เราก็ตามดื้อตามง้อเค้าก็บอกว่าไม่อยากเสียเราไปเราก็ไม่อยากเสียเค้าไป แต่มันกลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้ เรามีเค้าโฟกัสเค้า แต่เหมือนเราหลุดโฟกัสเค้าไป เรามารู้ความจริงเมื่อไม่กี่วันนี้เองว่าน้องเล่นแอพ Bigp live ซึ่งระยะเวลาที่น้องเริ่มเล่นกับความเปลี่ยนไปของน้องมันคาบเกี่ยวกันพอดี เค้าอยู่ในโลกของเค้าซึ่งไม่มีเราอีกต่อไป เราอยู่ในโลกของเราที่มีแต่เค้า เรารั้งเค้าแต่เค้าไม่พยายามที่จะมีเราเลยที่เลิกกันไปเราก็คุยกันตลอดแต่เค้าไม่สนใจเราเลยแม่แต่นิดเดียวซึ่งต่างจากเมื่อก่อนที่เค้าสนใจเรา เค้าหายไปหายไปแบบไม่บอกเรา เราก็แอบตามไปดู bigo live ซึ่งมันก็ตามคาดที่เค้าอยู่ในนั้นพูดยิ้มแย้ม เฮฮาเหมือนคนไม่ได้อกหักเราเสียใจมาก นี่เราได้แต่โทษตัวเองอยู่ซ้ำๆโทษที่ตัวเองไม่มีเวลา แต่สุดท้ายเราไม่ได้เสียเค้าไปเพราะเราไม่มีเวลาแต่เราเสียเค้าไปเพราะเค้าไปโฟกัสอย่างอื่นแทน