อาการคนโดนของเป็นยังไงคะ คือเเม่เราพาเพื่อนที่เป็นโรคซึมเศร้ามาอยู่ด้วยปกติเเม่เราเป็นคนร่างเริงยิ้มง่ายหัวเราะง่ายตอนเพื่อนมาอยู่เเรกๆเเม่ก็ปกติอยู่
เเต่เพื่อนเเม่จะไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจาไม่สบตา ไอ้เราก็เข้าใจว่าอาจจะเป็นอาการของโรคซึมเศร้าพอนานๆไปเพื่อนเเม่ก็ดีขึ้นคงเพราะมีเเม่คอยคุยเป็นเพื่อน เพื่อนเเม่เป็นคนพิการ(โรคโปลิโอ) เเม่เราดูเเลเขาทุกอย่างห้องนอนก็ให้ไปนอนห้องใหญ่กว่า ซักผ้าให้ เเต่กับข้าวเพื่อนเเม่เราจะเป็นคนทำ พอมาวันหนึ่งเพื่อนเเม่เราอาการโรคซึมเศร้าคือหายดีเเล้วเหมือนเป็นปกติร่าเริงพูดคุยตามปกติ เเล้วเค้าก็สั่งให้เเม่พาเค้ากลับบ้าน ก็คือจะไม่อยู่กับเเม่เเล้ว เเม่เราก็ไปส่ง น้าเราเห็นหน้าเเม่ก่อนจะไปส่งเพื่อนคือหน้าหมองมากเเล้วก็เริ่มซึม เเล้วตั้งเเต่กลับมาจากส่งเพื่อนเเม่เราก็เเปลกไป
อาการเเรกคือซึมๆ ป่วยไม่กินข้าว ไม่นอน พาไปหาหมอก็ไม่ไปทั้งๆที่เเม่ไม่เคยเป็นคนดื้อรั้นอย่างงี้ ต่อมายายเราค่อนข้างเชื่อเรื่องการทำของยายก็เลยไปเรียกขวัญเเม่ประมาณว่าพูดชื่อเเม่ว่า(หนูไปเที่ยวไหนลูกกลับมาเถอะ)เเม่เราก็ตอบกลับมาว่าหนูไหนทั้งๆที่ตัวเองชื่อลูกหนู เเล้วเท้าเเม่ก็ร้อนข้างเย็นข้างเวลาพูดด้วยตาจะเลิ่กลั่กไม่สบตา บางทีเรื่องที่ไม่ควรบ่นก็บ่นขึ้นมาอย่างไร้สาเหตุ เเล้วเรื่องเพื่อนก็คือกลับไปเเล้วก็คือจะไม่มาอยู่กับเเม่เเล้วครั้งนึงเเม่ก็พูดขึ้นมาว่าจะเอาเพื่อนมาช่วยทำงาน ทั้งๆที่เค้าจะไม่กลับมาเเล้ว ตอนนี้เพื่อนก็เป็นปกติไปเเล้วใช้ชีวิตปกติเเเต่เเม่เรากลับมาซึมยิ่งวันพระวันโกนเเม่ยิ่งเเปลกไป อาการเเบบนี้มีเชิงว่าโดนของรึป่าวเราอยากรู้ค่ะ เเล้วถ้าโดนจะต้องทำยังไง วิธีเเก้ ขอบคุณค่ะ
การทำของใส่กันมีอยู่จริงมั้ย
เเต่เพื่อนเเม่จะไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจาไม่สบตา ไอ้เราก็เข้าใจว่าอาจจะเป็นอาการของโรคซึมเศร้าพอนานๆไปเพื่อนเเม่ก็ดีขึ้นคงเพราะมีเเม่คอยคุยเป็นเพื่อน เพื่อนเเม่เป็นคนพิการ(โรคโปลิโอ) เเม่เราดูเเลเขาทุกอย่างห้องนอนก็ให้ไปนอนห้องใหญ่กว่า ซักผ้าให้ เเต่กับข้าวเพื่อนเเม่เราจะเป็นคนทำ พอมาวันหนึ่งเพื่อนเเม่เราอาการโรคซึมเศร้าคือหายดีเเล้วเหมือนเป็นปกติร่าเริงพูดคุยตามปกติ เเล้วเค้าก็สั่งให้เเม่พาเค้ากลับบ้าน ก็คือจะไม่อยู่กับเเม่เเล้ว เเม่เราก็ไปส่ง น้าเราเห็นหน้าเเม่ก่อนจะไปส่งเพื่อนคือหน้าหมองมากเเล้วก็เริ่มซึม เเล้วตั้งเเต่กลับมาจากส่งเพื่อนเเม่เราก็เเปลกไป
อาการเเรกคือซึมๆ ป่วยไม่กินข้าว ไม่นอน พาไปหาหมอก็ไม่ไปทั้งๆที่เเม่ไม่เคยเป็นคนดื้อรั้นอย่างงี้ ต่อมายายเราค่อนข้างเชื่อเรื่องการทำของยายก็เลยไปเรียกขวัญเเม่ประมาณว่าพูดชื่อเเม่ว่า(หนูไปเที่ยวไหนลูกกลับมาเถอะ)เเม่เราก็ตอบกลับมาว่าหนูไหนทั้งๆที่ตัวเองชื่อลูกหนู เเล้วเท้าเเม่ก็ร้อนข้างเย็นข้างเวลาพูดด้วยตาจะเลิ่กลั่กไม่สบตา บางทีเรื่องที่ไม่ควรบ่นก็บ่นขึ้นมาอย่างไร้สาเหตุ เเล้วเรื่องเพื่อนก็คือกลับไปเเล้วก็คือจะไม่มาอยู่กับเเม่เเล้วครั้งนึงเเม่ก็พูดขึ้นมาว่าจะเอาเพื่อนมาช่วยทำงาน ทั้งๆที่เค้าจะไม่กลับมาเเล้ว ตอนนี้เพื่อนก็เป็นปกติไปเเล้วใช้ชีวิตปกติเเเต่เเม่เรากลับมาซึมยิ่งวันพระวันโกนเเม่ยิ่งเเปลกไป อาการเเบบนี้มีเชิงว่าโดนของรึป่าวเราอยากรู้ค่ะ เเล้วถ้าโดนจะต้องทำยังไง วิธีเเก้ ขอบคุณค่ะ