ตอนนี้รู้สึกตัวเองมีปัญหามากครับ
ผมอยู่บ้านแฟน มีผม แฟน แม่ยาย  แฟนมีพี่ชายกับพี่สาว พ่อตาแยกกันอยู่แต่แวะมาบ้าง
พี่ชายแยกครอบครัวไปแล้ว ตอนนี้มีลูกเล็ก แม่ยายกำลังเลี้ยงอยู่ตอนกลางวัน
พี่สาวแยกครอบครัวไปแล้ว แต่ตั้งตัวไม่ได้ มีปัญหาตลอดเวลา มีลูก 8 ขวบ 1 คน
  ปัญหามาจากพี่สาวแฟนนี่ละครับ ที่ผ่านมาก็สร้างปัญหามาโดยตลอด ผมเองก็ช่วยจนไม่อยากช่วยแล้วครับ (ถ้าเล่าคงยาว)
ล่าสุด สามีพี่สาวแฟนทะเลาะกับที่บ้านตัวเอง เลยหอบผ้าหนีออกจากบ้านแล้วเอา ลูกมาโยนไว้ที่บ้านผม โดยไม่ให้เงินเสื้อผ้า หรืออะไรเลย ส่วนตัวเอง
ไปอยู่บ้านญาติ 2 คนผัวเมียนี่ไม่ได้ สนใจลูกเลยครับ ทั้งที่ลูกจะเปิดเทอมก็ไม่สนบอกว่า ให้หยุดเรียนไปก่อน
  จนตัวเด็กเองอยากไปโรงเรียน ถึงติดต่อบ้านสามีพี่สาวให้มารับไป ปัญหาคือ แม่ยายเกิดเป็นห่วงหลานว่าจะลำบาก เอาจริงๆใช่ครับบ้านสามีพี่สาวอาจไม่ได้ดีเท่าบ้านผม แต่ก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นครับความจริงเขาก็รักหลานเขา แต่คือแม่ยายเขาอคติ กับบ้านนั้นด้วยละครับ อคติมานานแล้ว เขาเลยเกิดคิด จะเอาหลานคนนี้มาเลี้ยงไว้เอง !!!
   ก็ฟังดูไม่มีอะไรใช่ไหมครับ แต่ปัญหาคือ
   ตอนนี้ระบบเศรษฐกิจในบ้านผมตอนนี้ มันขับเคลื่อน โดยผม แฟนผมรายได้น้อยครับ ผมเองก็ไม่ได้รวยขนาดนั้น
   แต่แม่ยายไม่เคยเข้าใจครับ เขาคิดว่าเขายืนยัดด้วยตัวเองได้โดยไม่รบกวนผม ทั้งที่ทุกครั้งที่เขายืนหยัด มันก็รบกวนผมทางอ้อมทุกที
   ผมเคยพยายามบอก ก็กลายเป็นลำ้เลิกบุญคุณ แม่ยายผมดื้อมากครับ ส่วนแฟนก็เข้าข้างแม่อยู่แล้ว
   ถ้าเขารับหลานมา มันไม่ได้จบแค่เดือนเดียว แต่หมายถึงเด็กทั้งคนที่จะมีผลภาระไปอีกเป็น 10 ปี สมมุติหลานคนนี้ก่อปัญหาเหมือน พ่อแม่ ในอนาคต
ก็ผมอีกไหมครับ 
   ผมควรทำยังไงครับ หลายท่านอาจมองว่าควรช่วยเด็ก แต่เอาจริงๆนะครับ พ่อแม่เด็กทำงานทั้งคู่รายได้รวมเท่าผม บ้านพ่อเด็กก็ไม่ได้แย่แบบที่แม่ยายคิด ทำไมผมต้องมารับภาระแทนพ่อแม่เด็ก เพื่อให้เขาสำราญกับชีวิตเที่ยวพับเที่ยวบาร์ โดยไม่สนโลกด้วยละครับ หรือผมใจแคบไปครับ