สวัสดีค่ะ คือเรามีปัญหากับแฟน ช่วงพักหลังๆมานี้ ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่า เราได้มาอยู่บ้านกับแฟน ซึ่งยังไม่ได้แต่งงานกันนะคะ ต่างคนต่างทำงาน
แต่ที่บ้านมีพ่อกับแม่เขาอยู่ด้วย  ..(เราเป็นโรคซึมเศร้า)  เราเป็นคนไม่ค่อยชอบพูดกับพ่อแม่แฟนหรือผู้ใหญ่อยู่แล้วโดยส่วนตัว จะคุยมากๆกับแฟนหรือคนสนิทเพื่อนสนิทเท่านั้น แฟนชอบพูดอะไรที่ทำร้ายจิตใจเรา ถึงแม้มันจะเล็กๆน้อยๆ  แต่แฟนไม่เคยคิดว่าสิ่งที่เขาพูด มันทำลายความรู้สึกเรา จนเราเก็บมาคิดแล้วร้องไห้ พอตกดึกแฟนคอลกล้องมา เห็นเราถามว่าร้องไห้ทำไม เราบอกแฟนว่าชอบว่าให้เราอะไรก็ว่าไปหมด เขาก็ถามเราว่าเขาพูดอะไรว่าอะไร มันเป็นสิ่งที่ถูกต้องไหม อะไรประมาณนี้ เขาบอกให้เราไปปรึกษาพ่อกับแม่เขา ซึ่งเราไม่คุยกับผู้ใหญ่อยู่แล้ว แล้วแฟนก็ว่าเรา ไม่ปรับปรุงตัวเอง ไม่พยายามเป็นคนที่ดีขึ้น ทั้งๆที่ทุกครั้งเรามีความสุขดีที่ได้อยู่กับเขา จนวันนึงเรารู้สึกแปลกๆ เราลืมพับผ้าห่มวันสองวัน เขาก็เอามาว่าเรา เราทำงาน9โมง เลิก2ทุ่ม เราไม่ค่อยมีเวลามาทำอะไร เฟมือนกับซักผ้า บางวันเราเอาผ้าไปซัก แต่มันเสร็จไม่ทัน เราก็บอกให้เขาไปทำต่อ  ซึ่งเขามองว่างานในบ้านเป็นงาน ผญ. แล้วเขาบอกว่าพ่อแม่เขาไม่ซักผ้าให้ เป็ร ผญ.ต้องซักเอง เสื้อผ้าแฟนก็ต้องซัก บอกเราอย่าเอาไปดอง ซี่งเรารู้ว่าเราควรทำอะไรอยู่แล้ว แต่พ่อแม่แฟนก็พูดแบบ อารมณ์เป็น ผญ.ต้องทำมันคือหน้าที่ อันนี้เราเข้าใจ แต่บางทีมันต้องช่วยกันมั้ย บางทีเราไม่ว่างจริง ๆ   เช้ามาเราจะกวาดห้องอะไร พอเราทำช้า เขาก็บอกทำไมไม่รีบทำ ทำไมต้องรอให้บอก คนรอดูมันเหนื่อย เขาพูดแบบนี้กับเรา !  เขาพยายามให้เราเปลี่ยนในสิ่งที่เราเป็นเรา เขาอยากให้เราทำในสิ่งที่เขาพอใจตลอด เรารู้สึกเหมือนเขาข่มเราตลอดเวลา  เขาบอกว่าเขารู้ว่าเรารักเขา แต่การใช้ชีวิตอยู่ด้วยกะนไม่ผ่านเขาพูดแบบนี่ เราเก็บทุกอย่างทุกๆครั้งมาคิดแล้วร้องไห้ เขาหาว่าที่เราร้องไห้ เพราะเราอยู่เฉยๆแล้วร้องไห้งี้? ! บอกว่ากลัวเราเป็นบ้า ให้เราไปหาหมอ โทรหาแม่เรา บอกว่าถ้าเรายังร้องไห้ ยังเป็นนิสัยแบบนี้ เขาจะไม่เอาเรา ครอบครัวเขาก็ไม่โอเคร คือเราผิดอะไร เราอยากรู้ เราต้องเปลี่ยน ตัวเอง ให้พวกเขาพึงพอใจหรือยังไง เขาบอกเขาทนแบบนี้มาเป็นปี เขาพูดแบบนี้กับแม่เรา เราแอบเสียใจนะ แต่เราก็รักเขามากๆเหมือนกัน เขาชอบพูดทุกครั้งหรือแทบทุกวันว่า เราไม่ได้เรื่อง ๆๆๆ  บอกว่าเราคิดไม่ได้ เขาบอกว่าถ้าจะรักเขา แค่คนเดียวคิดว่าอยากอยู่แค่กับเขาไม่ได้เพราะเขาก็มีพ่อแม่ ทุกครั้งที่พูดอะไรเขาเอ่ยถึงพ่อแม่ตลอด เหมือนเราไม่มีพ่อแม่ ? เราไม่ได้บอกว่าเราไม่รักครอบครัวเขาเลย แต่เวลาเรามีอะไรเราอยสกคุยกับเขาอยากปรึกษา แต่เขาก็บอกให้เราปรึกษาพ่อแม่ตลอด แล้วมาบอกว่าเราทำไมไม่กล้า คิดว่าพ่อแม่เขาก็เมือนพ่อแม่เรา เราแทบจะพูดอะไรไม่ได้เลย เรารู้สึกว่าหลังๆมาเริ่มหนัก เหมือนพ่อแม่เขากะบอกผ่านเขามาบอกเรา อารมณ์แบบอยากได้ลูกสะไภ้ตื่นตี5ไปตลาดหากับข้าวทำงานบ้านทุกอย่าง แบบนั้นคงจะถูกใจใช่มั้ย แบบดูแลลูกเขาได้เป็นอย่างดี