ตื่นทุกเช้าอาการมันจะดาวน์ ส่องกระจกทีไร มักมองตัวเองไม่สวย ไม่กล้าเล่าหรือพูดคุยกับใคร เข้าสังคมไม่เป็น กลัวการอยู่คนเดียว เรามีแฟนและตอนนี้เราและเค้ากำลังจะเลิกกัน สาเหตุเพราะ เราเศร้ามากไป เราอาจเป็นโรคซึมเศร้า ไม่มีทางรักษาหาย พอเค้าจะทิ้งเราไป เราก็กลัว กลัวที่จะต้องเผชิญสิ่งต่างๆ ตัวคนเดียว เราไม่สวยไม่ดี ไม่โอเคร เราไม่รู้จะเริ่มต้นคุยกับใคร ตอนเราคบกับเค้า เราอาการปรกติดีมาก เราร่าเริงแจ่มใส แต่ตอนนี้ เราไม่มีแม้แต่ความมั่นใจเลย เราจะอยู่สังคมนี้ได้ยังไง ถ้าเราไม่มีเค้า เราจะเริมต้นยังไงกับการอยู่คนเดียว โรคบ้านี้พรากทุกอย่างไปจากเรา พอมีโรคบ้านี้เข้ามาเราใช้ชีวิตลำบากมาก มีแต่เรื่องเศร้าตลอดเวลา ไม่มีใครเข้าใจ เรากลายเป็นคนเก็บกด ไม่กล้าเผชิญสังคม กลัวโลกภายนอก เราไม่เคยออกไปเจอผู้คนเลย เรียนออนไลน์ตอด2 ปี เป้าหมายที่ตั้งไว้ก็เริ่มเลือนลาง แม้แต่จะเรียบเรียงประโยคลำดับเหตุการณ์ เรายังพิมข้ามไปข้ามมา เราเป็นบ้าไปแล้วใช่ไหมคะ น้ำตาเราไหลไปด้วยพิมไปด้วยต้องบ้ามากแน่ๆ เรากลายเป็นคนแก้ปัญหาตัวเองไม่ได้ไปตั้งแต่เมื่อไหร่ เราไม่รู้จะทำยังไง สับสน วุ่นวาย พอเรารู้แฟนเราจะทิ้งเราไปเราทำอะไรไม่ถูกเลย เรารู้แต่เราเจ็บปวดมากที่ต้องเสียเขาไป ความรู้สึกมัน เอามีดมาแทงให้ตายยังจะดีเสียกว่า