ตอนนี้คือเราทุกข์ใจมาก ทะเลาะกับเพื่อนที่คบกันมาเป็นสิบๆปี เพราะมันหัวร้อนกับเมทแล้วก็มาบวกที่เราด้วย 
ทั้งที่เราก็ไม่ได้ทำผิดอะไร ?  แล้วทำให้จนตอนนี้ไม่ได้คุยกันเลย 

/// ห้องเพื่อนที่ผิดกันนี่นางนอนกับเพื่อนในสาขาเรา ส่วนเรานอนกับเพื่อนสาขานาง คือเราเข้ากับคนง่าย เพื่อนนางเรารู้จักหมด 

คือเรื่องมันมีอยู่ว่าช่วงวันที่3-5 เนี่ยเราต้องทำโปรเจคของวิชาเจอร์ แล้วไม่ได้กลับห้อง แต่ตอนนี้ก็ยังแชทคุยกันทั้งที่ก็อยู่ห้องข้างๆกัน เข้าใจนะว่าช่วงนี้เป็นช่วงสอบ FINAL. พอเราพรีโปรเจคเสร็จก็กลับมาห้องธรรมดานี่แหละ มันก็บอกว่าเอ่อ จะหลับบ้านนะ ฝากแมวด้วย ไอ้เราก็รับปาก ไปเอาแมวมันมาไว้ห้องเรา มันก็กลับบ้านที่ต่างจังหวัด เราเองก็อยู่หอไม่กลับบ้าน คือคืนวันที่5เราก็ไปนอนห้องมัน เพื่อนที่ผิดกันเนี่ยแหละ ไปนอนกับเมทนาง เพราะเราอยู่สาขาเดียวกันคู่โปรเจคด้วยกัน(ผู้หญิง) ก็ปกติ แล้วตอนเย็น วันที่6 เพื่อนชวนไปกินหมูกะทะ ไปด้วยกัน4 คนแล้วก็กลับดึกเลยไปค้างห้องเพื่อนทั้ง4คนเลย แล้วพากันตื่นเกือบเที่ยงมันก็โทรมาว่าห้องรกมาก เสียงไม่พอใจ ไอ้เราก็ตกใจอะไรวะ ก็รีบหลับห้อง พอเปิดประตูห้องไปเท่านั้นแหละเจอกันมันก็ดึงหน้าใส่เราละว่าห้องกูรกมาก ห้องก็เหม็นขี้แมว (อ่าวกะแมวแหมะ แมวก็อยู่เรากู) เราคิดงี้เลยนะ คือตอนนั้นคิดแค่ว่าเราไม่ผิด ทำไมต้องมาลงที่เรา แล้วพอเราเข้าห้องมามันก็เราขยะที่เป็นพวกกล่องข้าว มาวางไว้โต๊ะเครื่องเขียนเรา เราโกรธนะจุดๆนันแต่ก็อึบไว้อะคือก็เพื่อนอะปต่ก็นอย แล้วจากนั้นมันก็ดึงหน้าเงียบใส่ตลอด แต่พอมันไปอยู่กับเพื่อนในเจอร์มันมันก็ร่าเริง ทักเราเหมือนไม่มีอะไร เราก็คิดเอ่อมันคงไม่มีอะไร ช่วงเย็นๆเลยพาลูกแมวเราไปเล่นกะแมวนางที่จริงก็จะไปนั่งเล่นคุยด้วยตามประสาเพื่อนสนิทอะ เปิดประตูเข้าไปแล้ววางแมวลง มันตะคอกใส่เลยนะว่า ลำคาญ! อินี่คือตกใจเลย แบบทำตัวไม่ถูกอะ มันก็พูดว่าลำคาญแมว เราเป็นคนที่ไม่ชอบแบบนี้เลยอะตอนปรกคิดว่ามันไม่อะไรแต่พอเป็นแบบนี้เราก็ไปนอยมัน. มันก็เงียบ เราก็เงียบ ตั้งแต่วันนั้นอะเราห็ไม่คุยไม่ทักมัน มันก็ยังคงเงียบอยู่แบบนั้นนะ จนเมื่อคืน วันที่10 เราให้เพื่อนในสาขาคือตี้เราอะให้ทักไปหามันมากินย่างซี้นเนื้อนะ ด้วยความที่ปี1วันไม่มีเพื่อนเพราะมันเข้าหาคนไม่เป็น แต่เราก็พยายามเอามันไปรู้จักเพื่อนเรา แล้วก็สนิทกันระดับนึ่งนะ พอมันมามันก็มากับเมทเรานี่แหละเขาเป็นเพื่อนสาขาเดียวกัน ก็พากันย่างไปกินไป แล้วก็มีเพื่อนเราคนหนึ่งมันเป็นเหมือนคนกลางอะแบบที่ดีกลับทุกคนจนทุกคนไม่แบบกล้าโกรธอะ แบบมุมเด็กน้อยอะ มันน่าทะนุทะน่อม แต่ก็เป็นผู้ใหญ่บางมุม มันก็ถามนางว่าโกรธมันไหม เพื่อนที่ผิดกันมันก็บอกว่า กูน่ากลัวไหมตอนกูเงียบ ทุกคนก็บอกนะว่าน่ากลับ แต่เราไม่ชอบการวางตัวข่มเพื่อนอะ เราห็ไม่ตอบ มันก็พูดอีกว่าอย่าให้กูได้เงียบบอกเลย แล้วคือตั้งแต่ตอนนั้นอะเพื่อนเราที่เป็นเมทมันก็เงียบ คือนางเป็นคนเซนซิทีบเรื่องนี้พูดละจะร้องอะประมานนี้  เราก็เงียบเลยนะทั้งที่เป็นคนชวนมันมาเราก็ไม่คุยกับมันเลยจนมันกลับไปนอนเพราะว่ามันมีนัดไปเที่ยวกับเพื่อนในเจอร์มัน เจอร์วันมีกันอยู่ 5 คน เป็นสาขาเปิดใหม่  เพื่อนในกลุ่มรู้เลยอะว่าเราไม่พอใจ เขาก็มาถามเราว่าโกรธมันหรอ เราตอบเลยนะว่าใช่ (หรือเพราะว่าเราอยู่ด้วยกันมาเป็นสิบๆปีมันเห็นทาลแท้กันหมดละเลยดูออกว่ามันเปลี่ยนไป) ทุกคนก็บอกนะว่ารีบคืนดีกันนะเพื่อนยิ่งเป็นเพื่อนที่สนิทควรจะรีบเครีย เราก็บอกว่าเอ่อๆ ได้ แต่ในใจคือกูจะไปคืนดีได้ไงแค่จะคุยมันยังไม่คุยแล้วจะให้เราเข้าหามันแล้วมันไม่ตอบคือคนเข้าหาคือนอยเลยนะคือคงจะตัดเพื่อนกันจริงๆก็งานนี้แหละ แล้วเราแม้งเป็นคนที่อคติมาก จนตอนนี้คือไม่ยอมคุยกันซะที 

แล้วคือพอถึงจุดๆนี้มันจะมีวิธีไปแกล้งแะไรได้นอกจากเงียบใส่กัน จนอยสกจะย้ายหอหนีมันอะ มันอึดอัดมาก พอแค่เพื่อนมากๆแต่เพื่อนไม่แค่เรากลับมันแบบจุกอะ มันก็เศร้าแหละ คือจนตอนนี้หาคำปลอบตัวเองที่ดีๆไม่ได้เลย 

แล้วทุกคนคิดว่าควรจะทำยังไงดี เพื่อนหรือเราที่เปลี่ยน