คืแบ้านเราเปิดร้านขายของชำกับอาหารตามสั่งแล้วเราก็ประมาณว่าเป็นผู้ช่วยของแม่แหละแ้วตอนนี้คือเปิดเทอมแล้วอ่ะ เราก็ต้องเรียนอะ แต่ทีนี้เราทั้งเรียนทั้งช่วยแม่มันก็เหนื่อยแหละ จนวันนึงเราเหนื่อยและแม่ถามเราก็อารมณ์ไม่ดีใส่แม่คือเราก็ต้องการเวลาส่วนตัวของเรามั่งก่อนหน้านั้นคือเราจับโทรศัพท์ได้แป๊บเดียวแม่ถามเราว่าเล่นโทรศัพท์อะไรนักหนาไม่รู้จักทำมาหากินคือเราแค่อายุ13เองนะจะเอาอะไรกับเรานักหนาแล้วเราก็ไม่พอใจแหละเลยทำสีหน้าไม่ดีใส่แม่แม่เขาก็เหมือนแบบโกธรอ่ะ เขาบอกมาว่ากูขาดกูก็ไม่ตายหรอกไม่ได้สำคัญอะไรกับกูก่อนนะต่อไปนี้เดี๋ยวก็ไม่เห็นหน้ากูแล้วแหละ เขาจะรู้บ้างไหมว่าสิ่งที่เขาพูดออกมามันทำให้ลูกคนนี้มันรู้สึกโทษตัวเองว่าเราจะเกิดมาทำไม เราเกิดมาเพื่ออะไร ทำไมเราไม่ตายๆไปซะ  เรียนเราก็ได้3.5+ตลอดแล้วจะเอาอะไรกับเราอีก รู้นะว่าทำงานเลี้ยงเราน่ะมันก็เหนื่อย แต่เคยถามความรู้สึกเราบ้างไหม เราทั้งเรียนทั้งช่วยงาน สำหรับคนอื่นเขามองว่างานแค่นี้ก็ไม่ได้อยากอะไรแต่ลองมาทำดูเองไหมว่ามันมากขนาดไหน แแล้วงานที่ครูสั่งงานก็ไม่ใช่น้อยๆแล้วไม่ได้ง่ายด้วย แล้วคืออยากจะถามว่าเราสามารถจะบอกแม่อย่างไรได้บ้างให้แม่เข้าใจแบบทางอ้อม