ใดๆคือ ผมรู้สึกเกลียด เอือม และรังเกียจแม่ครับ เจอมาแต่เด็กแล้ว สังเกตมาตั้งแต่เด็กแล้ว เเบบเหวี่ยงใส่คนอื่น บางทีก็งี่เง่าไร้เหตุผล ผมพยายามแล้ว คิดถึงข้อดี แต่ไปไม่ได้จริงๆ เกลียด และรังเกียจจนอยู่ร่วมโลกไม่ได้จริงๆ เขาเอาตัวเองเป็นใหญ่ และไม่เข้าใจคนอื่น คนอื่นต้องเข้าใจเขา ผมเห็นมาเตาเด็กทำให้ผมเป็นคนแบบนี้ ไปเที่ยวมา กลับมาบ้านมไปเรียน กลับมาก็เจอ เคยโดนไม่มีเหตุผล ทำตัวได้น่ารังเกียจจนไม่อยากอยู่น่วมโลก ผมควรทำอย่างไรดีครับ บางอย่างคือ เกลียด หักล้างกันแล้ว แต่ไม่ดลได้จริงๆความเกลียดชังเยอะกว่าเอาเป็นว่า ทำไมผมถึงอยากไปทำงานที่อื่น และไปต่างประเทศ ก็อย่างนี้ บางทีเจ้ากรรมนายเวรก็มาในรูปแบบแม่ครับ ผมคงต้องปลง  ทำใจ