เราชอบทะเลาะกับแม่เรื่องเล็ก ๆ บ่อยมาก เอาง่าย ๆ เรื่องไร้สาระ  แล้วแม่เป็นคนที่ชอบด่าว่าแรง ๆ โดยไม่นึกถึงคำพูดของเค้า ชอบใช้อารมณ์ ชอบใช้กำลัง ตบ ตี เราแต่เด็ก  เราไม่กล้าที่จะปรึกษาเรื่องส่วนตัวให้แกฟังได้เลย ทุกครั้งที่เราอยู่ใกล้แก เรารู้สึกอึดอัด คิดทุกวันว่าวันนี้เค้าจะทะเลาะอะไรอีก คือเค้าชอบทะเลาะกับพ่อแล้วมาพาลใส่เรา ตบเราบ้าง ตีเราบ้าง ตะคอกบ้าง ตอนนี้เราอายุ 22 ปีแล้ว ก็ยังทำเหมือนเดิมแกไม่สามารถเปลี่ยนได้เลย เครียดอะไรก็ตะคอกใส่ มีคนมายืมรถมอไซต์ก็มาด่าเรา ว่าเราแกหวงรถทำไมก็ไม่รู้ รถก็มีหลายคัน คนที่ยืมก็พี่เขย แล้วก็มาลงอยู่ที่เราคนเดียว ทะเลาะกับพี่สาว ก็มาลงที่เรา ช่วงนี้โควิด เราไปเรียนไม่ได้ก็อยู่แต่บ้าน จิตเราแย่ขึ้นทุกวัน เหมือนประสาทจะกินหัว  เราเคยที่จะเคลียร์แล้ว พูดกับแกดีดีแล้ว เปิดอกคุยกันแล้ว แกไม่ยอมรับ แกเลือกที่จะพูดว่า ก็กูเลี้ยงมาต้องฟังกู ต้องอยู่กับกู มันมีหลายครั้งที่ทะเลาะกันหนัก ๆ จนเราเครียดถึงขนาดชัก ตัวเกร็ง ลิ้นจุกปาก มือชา เกร็ง จนต้องส่งโรงบาล ขอไม่เล่ารายละเอียดเรื่องที่ทะเลาะกันนะคะ เพราะบาดหมางกันมาก เค้าใช้คำที่ไม่ดีแบบมาก ๆ จนเราคิดที่อยากจะฆ่าตัวตายหลาย ๆ ครั้ง ตอนนี้แค่ได้ยินเสียงแกพูด เหมือนอยากจะกรี๊ดออกมา เราน่าจะเป็นประสาทด้วยมั้ง เราโอเคที่จะอยู่กับเพื่อน แต่ไม่โอเคที่จะต้องกลับบ้านแล้วมาเจอแม่ที่ชอบเป็นสภาพแบบนี้ ถ้าเราหนีไปอยู่บ้านน้า แกก็จะชอบส่งข้อความมาด่าเราจิกเรา ให้เรากลับบ้าน เราพยายามที่จะปล่อยวาง แต่คำพูดแต่ละประโยคของแก มันแทงใจดำทุก ๆ ครั้ง เราพยายามปล่อยวางมาก ๆ อย่างมากที่สุด มันก็ทำไม่ได้สักที เอาจริง ๆ เราไม่ได้เกลียดแม่นะคะ เรารักแม่เรามาก แต่เราไม่ไหวกับที่แกเป็น มันทำให้เรารู้สึกไม่ดี ทุกครั้งที่แกจะเอ่ยปากพูด เอ่ยปากด่า เราระแวงทุกครั้งจริง ๆ ว่าจะทะเลาะกับเค้าเรื่องอะไร  มันหลอนไปหมดแล้ว