“ ผมทายถูกไหมครับ”  เขาถามฉันอย่างรู้สึกหมดหวังปนคาดหวัง  เพราะมันเป็นคำตอบสุดท้ายแล้ว 

                  ถ้าตอบถูกเขาก็จะได้งานเพิ่มอีกชิ้นหนึ่ง  ถ้าทายผิดเขาก็ต้องนั่งรอลูกค้าคนต่อไป

                “ ก็คุณปิดหูหลับตาคุณจะรู้ได้อย่างไรว่า คุณตอบถูกหรือเปล่า”  ฉันต่อว่าเขาไปนิดหน่อย 

                 เพราะจริงๆถ้าเขาตอบถูก  ฉันกะจะกระโดดทำท่าดีใจ  ให้ดูน่ารักแบบเด็กๆ  เพื่อเรียกร้องความสนใจ ให้ดูน่ารัก  ฮ่าๆๆๆ

                 แต่เขาไม่ลืมตา  ฉันก็ไม่ได้แสดงให้เขาดูเลย  ฮ่าๆๆๆ สะพานเริ่มสั่นคลอน  ทอดไปได้แป๊บเดียวเอง  จะหักกลางคันแล้วรึ
  
                 “ ก็ผมลุ้นมากเลยครับ  ผมอยากตอบถูกครับ”  เขาตอบอย่างซื่อๆและจริงใจ  กิริยาแบบนี้ช่างน่ารักเหลือเกินในสายตาฉัน

                 “ ทำไมคุณจึงตอบว่าเป็นประเทศไทยหละค่ะ”  ฉันย้อนถามเขา  เพราะอยากรู้เหตุผล

                “ เพราะผมอยากไปเที่ยวประเทศไทยครับ  ผมมีแผนว่าจะไปเที่ยวประเทศไทยปีหน้า  ผมเลยมาหารายได้พิเศษครับ”  

                 เขาตอบเหตุผลอย่างชัดเจน  โดยไม่ลังเล

                 “ว้าว...จริงหรือค่ะ  คุณอยากไปประเทศไทย  คุณจะได้ไปแน่นอนค่ะ  เพราะฉันเป็นคนไทยค่ะ” 

                พอฉันพูดจบ  จิตรกรคนนั้นก็กระโดดเข้ามาจับมือฉันอย่างดีใจ  อย่างเห็นได้ชัด  ไม่รู้ว่าดีใจที่เขาตอบถูกและจะได้มีรายได้เพิ่มในการวาดรูปหรือว่าดีใจที่ฉันเป็นคนไทยกันแน่
 
                “ ผมดีใจมากที่ได้เห็นคนไทยมาเที่ยว  ก่อนหน้านี้ผมไปลูบสัมผัสรูปปั้นเซนต์จอห์น  เนโปมุข ทุกครั้งที่ผมมาวาดรูปครับ 

                 และอธิษฐานขอให้ได้เจอคนไทยมาเที่ยวที่นี่ครับ  และวันนี้คุณก็มาที่นี่จริงๆครับ  คำอธิษฐานของผมเป็นจริงครับ” 

                 เขาพูดอย่างดีใจ  และยังจับมือฉันอยู่นาน  ดีนะที่ฉันใส่ถุงมือ  ฮ่าๆๆ  ไม่งั้นคงถูกจับมือนานมาก อิอิ..แต่ก็ชอบนะ  อบอุ่นดี

                “ ตกลงจะวาดรูปฉันได้หรือยังค่ะ” เขาปล่อยมือฉัน  และขอโทษ ที่มัวช้าไม่รีบวาดสักที

                 จากนั้นก็เริ่มวาดรูปให้ฉัน  เขาตั้งใจวาดรูปฉัน  และชวนฉันคุยไปด้วย  ผิดกับครั้งแรกที่เขาวาดรูปให้ลูกค้าก่อนหน้านี้  เขาไม่พูดอะไรเลย  นั่งวาดอย่างเดียว  ลูกค้าก็นั่งเงียบเหมือนกัน  ต่างคนต่างเงียบได้ยินแต่เสียงหายใจ 

                “ คุณคิดราคาเท่าไหร่ค่ะสำหรับรูปฉัน”  ฉันชวนเขาคุยด้วยเช่นกัน 

                 เผื่อเขาอยากจะเป็นเพื่อนกับฉันในช่วงที่ฉันอยู่กรุงปราก  ฉันทอดสะพานบนสะพานชาร์ลส์เลยนะ

                 “ผมคิดราคาเป็นกันเองครับ  สำหรับคุณ”  เขาพูดไปวาดไป  ท่าทางนิ่งเพราะต้องใช้สมาธิในการวาด 

                 เขายิ้มที่มุมปากตลอดเวลา   ยิ่งดูยิ่งหล่อและน่ารักมาก  ท่าทางที่เขากำลังวาดรูป  ท่าทางแบบนี้  ฉันเทหัวใจให้เลยนะคุณจิตรกรหนุ่ม

                 “เท่าไหร่ค่ะ” ฉันถามให้แน่ใจว่า  เขาจะคิดราคาเท่าไหร่  เพราะที่ฉันเห็นเขาติดราคาเอาไว้กับรูปภาพอื่น  เป็นราคา 200 เซนต์

                “ ฟรีครับ...ผมวาดให้คุณฟรี  เพราะคุณเป็นคนไทย  ที่ผมตามหาอยู่ครับ” เขาตอบและสบตากับฉัน  คำว่าผมตามหาอยู่  ฉันฟังแล้วสะดุดใจมาก  แปลกที่เขาพูดเช่นนั้น

                 เหมือนว่าเขาคงอยากจะได้เจอคนไทย  เพื่อหาเพื่อนหรือข้อมูลเกี่ยวกับประเทศไทยก่อนที่เขาจะไปเที่ยวเมืองไทย  หรือจะมีเหตุผลอื่นอีกนะ
 
                “ จริงหรือค่ะ  ขอบคุณมากคะ  และคุณต้องการให้ฉันช่วยอะไรไหมค่ะ”  ฉันเริ่มชี้ทางให้เขา 

                 เพราะถ้าเราเป็นเพื่อนกัน  เขาก็จะได้พาฉันเที่ยวที่กรุงปราก  และถ้าเขาไปเมืองไทย ฉันก็จะตอบแทนเขาพาเขาเที่ยวเมืองไทย

                 น่าจะเข้าทางฉันหละนะ  อิอิ..สะพานทอดยาวขึ้นละ

                “ เสร็จแล้วครับรูปวาดคุณ  สวยถูกใจไหมครับ”  ในที่สุดเขาก็ใช้เวลาวาดเพียง 30 นาที  รูปเหมือนของฉันก็เสร็จเรียบร้อย  พร้อมกับเราได้เป็นเพื่อนกันด้วย  มาถูกทางจริงๆ

               “ วันนี้ผมพอแค่นี้หละครับ  ผมจะเก็บของและจะไปเที่ยวกับคุณหลังจากนี้” เขาเก็บของเรียบร้อย  แพ็คได้แบบสบายๆใส่กระเป๋าสะพายหลัง  

                เราเดินไปด้วยกันบนสะพานชาร์ลส์  บรรยากาศยามเย็น  แสงแดดสาดส่อง  มองไกลออกไปเห็นท้องฟ้าและเมฆสีขาว  กับแม่น้ำวัลตาวา 

                หมู่บ้านที่มีหลังคาสีส้มเหมือนกันหมด  แลดูเป็นระเบียบงามมาก  เห็นปราสาทปรากแต่ไกล  ตั้งสูงตระหง่านเป็นความสวยงามที่ดูสงบ 

                ท่ามกลางนักท่องเที่ยวมากมาย  ที่เดินเที่ยวหาความสุขไปตามทางเดินบนสะพานชาร์ลส์ 

                และได้ไกด์หนุ่มรูปหล่อน่ารักคนถิ่นพาเที่ยว  เป็นอะไรที่เยี่ยมจริงๆ  ฉันเริ่มชื่นบานสดใสขึ้นมา

                “ผมเรียนจบสถาปัตยกรรมด้านการออกแบบโฆษณาและสื่อสิ่งพิมพ์ครับ”  เขาพูดและยื่นนามบัตรให้ฉัน  

                และฉันก็ยื่นนามบัตรของฉันให้เขาเช่นกัน  ฉันรับมาและมองชื่อเขาในนามบัตรคือคริสต์  เพราะต้องหาข้อพิสูจน์ว่าจริงหรือไม่ 

                เกรงว่าจะโดนหลอก  การท่องเที่ยวแบบนี้ต้องเป็นคนระมัดระวังเพื่อความปลอดภัย  นอกจากจะต้องได้ภาษาอังกฤษแล้ว 

                การศึกษาเส้นทาง  การใช้แอปจากโทรศัพท์เคลื่อนที่  รู้เรื่องตำแหน่ง  สถานที่  เวลารถ  คือต้องรอบรู้ในทุกเรื่องจึงจะสามารถเดินทางคนเดียวได้  ซึ่งก็เป็นความสามารถของฉันอยู่แล้ว 

                ที่เหลือคือกำลังศึกษาจิตรกรหนุ่มคนที่เป็นไกด์นี่แหละ  ว่าเขาจะมาแนวไหนกันแน่  รอดูกันต่อไป  กาลเวลายังอีกยาวไกล

                เราเดินผ่านนักดนตรีเปิดหมวก  เราฟังเธอร้องและเล่นกีต้าร์  ดูเธอเล่นแล้วมีความสุขเพลงเพราะและเล่นได้ไพเราะ  ฉันให้กำลังใจเธอไปหนึ่งแบงค์  เขาก็ให้เธอด้วย  ศิลปินด้วยกันจะเข้าใจกันและกันเสมอ

               “ บ้านคุณอยู่แถวไหนค่ะ”  ฉันเริ่มชวนเขาคุย  เพื่อหาข้อมูลยืนยันตัวตนของเขา

                “บ้านผมอยู่คาลโลวี  วารีครับ  ห่างจากนี้ประมาณชั่วโมงครึ่งครับ  แต่ผมมาเช่าห้องอยู่ที่กรุงปรากครับ” 

                เขาเล่าเรื่องบ้านของเขาให้ฟังว่ามีน้ำพุร้อนธรรมชาติ  ทั้งเมืองมีแต่ธุรกิจทำสปาน้ำพุร้อนและมีก๊อกน้ำพุร้อนทั้งเมือง

               “ถ้าคุณอยากไปเที่ยวบ้านผมก็ได้นะครับ  ผมจะพาไป”  เขาชวนไปบ้านเขา

               “ขอบคุณค่ะ  ฉันคงเที่ยวอยู่ที่กรุงปรากให้ทั่วค่ะ  เพราะเวลาที่ฉันอยู่ที่นี่ไม่ถึงอาทิตย์ค่ะ  เที่ยวที่นี่ให้ครบดีกว่าค่ะ  ถ้ามีโอกาสมาอีกค่อยไปเที่ยวบ้านคุณค่ะ” 

                ฉันเริ่มรู้สึกว่าเขาเป็นมิตรและจริงใจดี  แต่ที่รู้ๆ  ต้องดูว่าเขาจะเป็นเพื่อนเที่ยวฉันได้หรือเปล่าหลังจากนี้

                “คุณมาคนเดียวหรือครับ”  เขาถามฉันเห็นฉันเดินคนเดียว  ไม่มีเพื่อนมา

                “ ใช่ค่ะ  ฉันมาคนเดียวค่ะ”  ฉันลองหยั่งเชิงดูว่าเขาจะคิดพาฉันเที่ยวหรือเปล่า  เพราะช่วงคริสต์มาส  ที่นี่เขาจะปิดให้ยาว เป็นเทศกาลที่สำคัญสำหรับคนแถบยุโรป  

                “ดีเลยครับ  ปีนี้ผมว่าจะอยู่เที่ยวที่กรุงปรากครับ”  เขารีบตอบทันที

                “ จริงหรือค่ะ  ว้าว..ว้าว  ฉันกำลังมองหาคนพาเที่ยวที่นี่อยู่ค่ะ”  ฉันรีบพูด  เผื่อเขาจะพาเที่ยว 

                 เขามองมาที่ฉัน  คงคิดอยู่หละมั้งว่าจะพาเที่ยวได้หรือเปล่า

                “ ถ้าคุณไม่รังเกียจ  ผมพาเที่ยวได้ครับ  ผมพาไปได้ทุกที่ที่คุณต้องการจะไปครับ”  เขาตอบแบบแบ่งรับแบ่งสู้ 

                เขาอาจติดที่ต้องเก็บเงินไปเที่ยวเมืองไทย  คงต้องเก็บเงินไว้ซินะ  ฉันเลยรีบเสนอจ้างให้เขาพาเที่ยวเป็นรายวันไป 

                เขาจะได้มีรายได้เพิ่ม  และได้เที่ยวไปด้วย

              “ได้ครับ  ด้วยความยินดีครับ”  เขาดีใจรีบตอบรับ  ฉันก็ดีใจจะได้มีคนพาเที่ยว  เพราะช่วงคริสต์มาสจะมีงานดนตรี 

                ตลาดนัดคริสต์มาสและเทศกาลทั้งเมือง  ถ้ามีเพื่อนเดินและพาเที่ยวก็จะคล่องกว่าที่จะไปคนเดียว

               “ เดี๋ยวเราไปล่องเรือแม่น้ำวัลตาวากันครับ  ช่วงที่บรรยากาศดีมากคือช่วงนี้แหละครับ  เราไปกันครับ”

                เราลงเรือไปด้วยกัน  พระอาทิตย์ตกดิน  สถานที่สำคัญเปิดไฟสว่างสวยงาม  ได้เห็นทิวทัศน์อันตระการตาของปราสาทปราก  ท้องฟ้ายามเย็น  ฝูงหงษ์สีขาวกำลังเล่นน้ำ  เป็นภาพที่งดงามประทับใจมาก

                หลังจากขึ้นจากเรือแล้ว  ฉันกับคริสต์ไปเดินตลาดนัดคริสต์มาส  เป็นอะไรที่สนุกสนาน  มีของขาย  ของกิน

                ได้ลองชิมเหล้าน้ำผึ้ง  ไวน์อุ่นๆ  ไส้กรอกม้า  ฉันสนุกมากเพราะคริสต์เขาจะพาไปจุดที่นักท่องเที่ยวอาจไม่รู้  เพราะเขาเป็นคนถิ่น  เขาจะรู้ทางลัดเลาะได้ดี

                “ พรุ่งนี้เจอกันอีกนะครับ  ผมจะพาคุณไปเที่ยวตามโปรแกรมของผมนะครับ  รับรองว่าได้เที่ยวหลายที่มากครับ  คุ้มค่ากับการมาเยือนกรุงปรากครับ”  คริสต์บอกลาก่อนกลับ

                 ฉันเหนื่อยมาทั้งวัน  ต้องขอพักก่อน  นอนเอาแรง  เพราะพรุ่งนี้ต้องเดินเยอะ  มายุโรปต้องเดินเยอะ  ถ้าใครเดินไม่เก่งจะเหนื่อยมาก  ดีที่ฉันออกกำลังกายโดยการเดินมาตลอดเพราะฉะนั้นเดินมากไม่มีปัญหาอะไร  พรุ่งนี้พร้อมลุยต่อ  ตอนนี้ขอหลับก่อน

                 คริสต์มารอที่โรงแรมแต่เช้า  วันนี้อากาศเย็นมาก  ฉันใส่เสื้อกันหนาวและอุปกรณ์จัดเต็ม  ต้องให้อุ่นเข้าไว้จะได้ไม่เป็นหวัด 

                คริสต์แต่งตัวหล่อมาเลยเช้านี้  เขาใส่เสื้อหนังสีดำทำให้เขาดูหล่อเข้มกว่าเมื่อวาน  ใส่รองเท้าบูทสีน้ำตาลเข้ม  ผมหยักศกสีน้ำตาลอ่อน           เห็นความหล่อและมาดเท่ห์ของเขาแล้วใจละลายเลยชมดาว  เกือบเก็บอาการเอาไว้ไม่อยู่  มีเผลอบ้างนิดหน่อย

                “ เอ..หล่อแบบนี้มีแฟนหรือยังน้า  ดูแล้วไม่น่าจะเหลือมาให้ฉันแน่”  ฉันแอบคิดในใจ  กลัวคริสต์จะได้ยิน 

                 เขายิ้มรับเมื่อฉันมองไปที่เขา  เป็นไกด์ที่ดีมากมาก่อนนอนทีหลัง

                “ผมเช่ารถยนต์มาครับ  จะได้ไม่ต้องเดินมากครับ  เพราะจะไปหลายที่”  เขารีบรายงานทันที  ไม่เป็นไร  ถ้าพาเที่ยวแบบถูกใจ  ฉันจ่ายไม่อั้น  แอบขอควงหนุ่มหล่อไปด้วย 

                 อิอิ..ชอบ  เขาทำให้ฉันกลับมามีชีวิตชีวาสดใสอีกครั้ง

                “ ดีค่ะ  ไปกันเลยค่ะ  พร้อมเที่ยวค่ะ”  ฉันรีบบอกให้พาเที่ยวได้เลย  เวลามีน้อยต้องเก็บที่เที่ยวให้มากที่สุด

                “วันนี้ผมขอพาไปเที่ยวให้ทั่วกรุงปรากนะครับ”  เขาขับไปคุยไป  และแนะนำที่เที่ยว

                วันนี้คริสต์พาฉันไปเที่ยวปราสาทปราก  เมืองเก่า  หอนาฬิกาดาราศาสตร์  แดนซิงเฮาส์ และตบท้ายด้วยจัตุรัสเวนเซสลาฟ  ไปเดินช้อปปิ้ง และนั่งชิวๆดื่มไวน์แดง  ฟังเพลงเบาๆกัน  ทำให้ฉันลืมเรื่องที่เจ็บปวดที่เพิ่งผ่านไปไม่นานนี้เสียสนิทเลย

                การท่องเที่ยวในต่างแดน เป็นอะไรที่วิเศษจริง  ที่สำคัญมีหนุ่มหล่อ  บุคลิกดี  สุภาพและบริการดีพาเที่ยวด้วยแล้ว  ทำให้วันเวลาที่อยู่ที่กรุงปรากช่างผ่านไปเร็วเหลือเกิน  พรุ่งนี้แล้วซินะจะเป็นวันคริสต์มาส  จะมีสิ่งดีๆเกิดขึ้นในวันนี้หรือเปล่าหนอ

                ฉันเหมือนกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง  ที่เฝ้ารอของขวัญพิเศษจากซานตาคลอส  ถ้าใครเป็นเด็กดีซานตาคลอสจะนำของขวัญมาแจกให้ 

                เอ..ฉันเป็นผู้ใหญ่ที่ดีหรือเปล่านะ  จะมีโอกาสได้ของขวัญจากซานตาคลอสหรือเปล่าหนอ  รอต่อไปละกัน

              “ เป็นอย่างไรครับ  เหนื่อยไหมครับคุณชมดาว  วันนี้เที่ยวทั้งวันจนค่ำยังไม่ได้ไปพักเลย”  คริสต์เริ่มเพลีย  เพราะเขาเป็นคนขับรถยนต์พาเที่ยวทั่วกรุงปราก
 
               “หมดแก้วนี้แล้วกลับกันค่ะ  คุณคริสต์คงเหนื่อยแล้วซิค่ะ”  ฉันรีบบอกเพราะเกรงใจเขา  

               เที่ยวกันทั้งวัน  ไม่ใช่แค่พาเที่ยว หรือขับรถยนต์  คริสต์ยังอธิบายสถานที่ที่พาฉันไปด้วย คือคริสต์ทำตัวเป็นไกด์ชั้นดีเลยแหละ  ครบเครื่องมาก  ทำได้ดีกว่าราคาค่าจ้างเสียอีก

              “ หลับฝันดีนะครับ  พรุ่งนี้เจอกันใหม่ครับ”  คริสต์บอกลาก่อนกลับไปพักผ่อน