เรื่องมีอยู่ว่า...พ่อกะแม่เราไม่เคยเข้าใจอะไรเลย ไม่เคยปล่อยให้เจอโลก ไม่เคยให้พื้นที่ส่วนตัว ไม่เคยชมว่าเก่ง คือวันเมื่อวานเราไปโรงเรียนเค้าไม่ให้ตังเราเราเลนเอาเงินเก็บเราไป25บาท ซื้อข้าวซื้อน้ำก็หมด เราเลยบอกเค้าเมื่อวานไม่ได้ให้ตังน้องไปโรงเรียนเค้าก็บอกไม่ให้ก็มันผ่านมาแล้วอะ หิวข้าวมาไปกินที่บ้าน
เวลาเค้าห้องเราคือเข้าเลยไม่เคาะ เดินไปเดินมาเปิดเดินไปเดินมาเปิด พอเราได้เกรดเยอะบอกครูให้มั่วไม่ใด้เก่งขนาดนั้นหรอก เวลาจะซื้ออะไรเช่นน้ำปั่น ขนม รึอะไรต่างเค้าก็บอกก็เอาเงินที่กูให้ไปโรงเรียนทุกวันมาซื้อ เราเลยบอกว่าก็ทุกวันนี้อาทิตย์หนึ่งให้น้องไปกี่วัน ไม่ให้น้องน้องก็เอาเงินเก็บไป ละเค้าก็บอกก็เอาไปไม่เห็นเป็นไรเลย ในบางทีเค้าไม่มีเงินเราก็เอาเงินเก็บให้เค้า เค้าบอกนืมเราก็ให้แต่ไม่ได้ทวงเลยก็รู้ว่าเค้าคือพ่อคือแม่ ละเค้าชอบเหวี่ยงชอบคะคอกใส่ เราก็เลยมีความสุขตอนที่อยู่ในห้องสี่เหลี่ยมอยู่คนเดีนวมันมีความสุขกว่าที่ต้อฃอยู่ในครอบครัว บางวันแทบไม่อยากจะเข้าบ้านเลย เราควรทำใจดี ขอบคุณทุกคำแนะนำ😿