สวัสดีค่ะ อยากจะมาแชร์เรื่องราวช่วงนี้ของเราให้เพื่อนๆได้ฟัง ใครคิดยังไงก็คอมเม้นคุยกันมาได้เลย
เรื่องมีอยู่ว่า มีเพื่อนผู้ชายคนนึงทักมาถามงานเราบ่อยมาก เราไม่ได้รำคาญนะคะ เราถือคติว่าใจเขาใจเรา เราช่วยเขาโอกาสหน้าเขาอาจจะได้ช่วยเราบ้าง เราตอบเขาทุกครั้งที่ทักมาถาม บางทีเราก็ทักไปถามงานเองบ้าง เพราะเราทำไม่ได้ เพื่อนผู้ชายคนนี่ค่อนข้างเรียนเก่งมากเลยค่ะ ได้คณิต ฟิสิกส์ อยู่ท็อปๆเลย คะแนนสูงมาก นั้นเป็นเหตุผลที่เราทักไปถามงานเพราะเพื่อนเก่งนั่นเอง 55555 แต่ส่วนมากเขาจะเป็นคนทักมาหาเราค่ะ เพราะเรามีกลุ่มของเราอยู่แล้ว ไม่ค่อยได้ทักส่วนตัวไปถามคนอื่น แต่ด้วยที่ว่าเขาทักมาแล้วเรากับเขาได้คุยกันแทบทุกวันเลยค่ะ มันอาจจะปกตินะคะที่เพื่อนทักมาถามงาน แต่ในบางวันเขาก็ทักเรื่องอื่นบ้าง เช่น เข้าซูมรึยัง ออกห้องเรียนแล้วหรอ วันนี้ไอจีล่มมั้ย และอื่นๆ แล้วเราก็ทักเขาไปตามท็อปปิคนั้นคล้ายๆกันในบางวัน วันๆนึงเราคุยอะไรกันไม่ค่อยมากค่ะ เพราะเราเรียนคณะเดียวกัน เข้าใจดีว่างานเยอะ ส่วนมากจะทักมาในหัวข้อเรื่องงาน พอคุยแล้วเขาจะโยงไปเรื่องอื่นด้วย เราก็ตอบตามปกติ แต่ส่วนมากเราจะเป็นคนปิดประโยคสนทนาค่ะ ไม่รู้เป็นอะไร แต่คิดว่ามันแปลกในใจ เราชอบอ่านไม่ตอบถ้าคิดว่าเรื่องที่คุยควรจบได้แล้ว แรกๆเราเป็นแบบนั้นเลยค่ะ พอเราคุยกับเขาได้ประมาณ 3 เดือนด้วยความสัมพันธ์แบบนี้ ต้องยอมรับค่ะว่าก็มีหวั่นไหวบ้าง เพราะเราสองคนคุยกันแล้วคลิ๊กมากๆ เราเหมือนกันในหลายๆอย่าง เขาเป็นคนคุยสนุก เรากับเขาถ้าอยู่คุยกันถึงตอนดึกก็บอกฝันดีกันบ่อยมากๆ ให้กำลังใจกันและกัน ชมเขาว่าเก่ง เขาก็ชมเราบ้าง เพราะเราเก่งสู้เขาไม่ได้ค่ะ แต่เขาก็บอกว่าเราทำได้อยู่แล้ว ซึ่งเป็นประโยคใจชื้นมากๆ ในบางวันเราก็อยากคุยต่อนะคะ แต่การยืดบทสนทนาที่ไม่รู้จะคุยอะไรกันต่อเพราะไม่ใช่คนคุยแบบกุ๊กกิ๊กกัน และเหมือนเขาก็ไม่รู้จะคุยอะไรต่อ เราก็ทำใจอ่านไม่ตอบไปแบบนั้นเหมือนเดิมค่ะ 55555555 บางทีเราก็ส่งสติ๊กเกอร์ตัดจบไปดื้อๆเลย เขาก็ไม่ได้คุยอะไรต่อนะ จบลงตรงนั้นเลย วันใหม่ก็ค่อยทักมาถามกันใหม่ หลังๆมานี้เขาก็แปลกนิดหน่อยค่ะ อ่านแชทไวขึ้น เราอ่านแล้วกำลังคิดประโยคจะตอบ เขาก็พิมประโยคอื่นมาก่อน เพราะคงคิดว่าเราจะอ่านไม่ตอบ(แต่จริงๆคือคิดอยู่ว่าจะตอบอะไร!!) แล้วจากนั้นเราก็เริ่มเว้นระยะห่างจากเขาค่ะ อ่านแชทเขาช้าลง แต่ยังตอบเขาเหมือนเดิม เขาก็ตอบเราช้าลงเพราะเราไปทำกับเขาก่อน เราทำแบบนี้ไปเพราะเราเริ่มไม่แน่ใจค่ะ เราไม่อยากคิดกับเขาเกินเพื่อนไปมากกว่านี้ เพราะเขาอาจจะคิดกับเราแค่เพื่อนจริงๆ เราไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองว่าเขาชอบเรา เพราะมันไม่ชัดเจนสักอย่าง เราจะเล่นมุกจีบหรือเต๊าะเขาก็ไม่ได้ เพราะมีเส้นกั้นคำว่าเพื่อน เรากลัวเสียเพื่อนค่ะยิ่งอยู่คณะเดียวกัน กลัวมองหน้ากันไม่ติด ถ้าเราล้ำเส้นไปมากกว่านี้ก็กลัวเขาจะรู้ว่าเรามีใจ แล้วถอยห่างจากเราก็ได้ มกรานี้เปิดให้ไปเรียนที่มอ เขาก็ถามว่าเราจะไปไหม เราก็ตอบว่าเราอาจจะไม่ได้ไป มาเรียนออนไลน์อยู่บ้าน ในใจเราคิดนะคะว่าเขาถามทำไม อยากเจอเรารึป่าว แต่ถ้าคิดอีกที เพื่อนกันก็สามารถถามคำถามนี้ได้ปกติ เลยอยากจะถามทุกคนว่า คิดยังไงกันคะ เราควรจะทำยังไงดี ตอนนี้เขากับเราก็มีคุยกันบ้างปกติ แค่เราเว้นระยะห่างออกมา เราควรจะเว้นระยะห่างต่อไปให้ความรู้สึกดีที่มีน้อยลงไปเอง เอาจริงๆเราก็อยากถามเขาตรงๆะนะคะที่คุยแบบนี้คือรู้สึกอะไรไหม แต่เรากลัวคำตอบว่าจะเป็นแค่การคุยกับเพื่อนปกติ ทุกคนคิดว่าเขารู้สึกยังไงคะ เราไม่แน่ใจว่าเราควรเว้นระยะห่างต่อไปหรือยอมเสี่ยงล้ำเส้นเพื่อนมาแล้วให้รู้ว่ามีใจไปเลยดี ไม่รู้อะไรจะคุ้มกว่า ;___;
คนคุยในความสัมพันธ์แบบเพื่อนถามการบ้านทุกวัน
เรื่องมีอยู่ว่า มีเพื่อนผู้ชายคนนึงทักมาถามงานเราบ่อยมาก เราไม่ได้รำคาญนะคะ เราถือคติว่าใจเขาใจเรา เราช่วยเขาโอกาสหน้าเขาอาจจะได้ช่วยเราบ้าง เราตอบเขาทุกครั้งที่ทักมาถาม บางทีเราก็ทักไปถามงานเองบ้าง เพราะเราทำไม่ได้ เพื่อนผู้ชายคนนี่ค่อนข้างเรียนเก่งมากเลยค่ะ ได้คณิต ฟิสิกส์ อยู่ท็อปๆเลย คะแนนสูงมาก นั้นเป็นเหตุผลที่เราทักไปถามงานเพราะเพื่อนเก่งนั่นเอง 55555 แต่ส่วนมากเขาจะเป็นคนทักมาหาเราค่ะ เพราะเรามีกลุ่มของเราอยู่แล้ว ไม่ค่อยได้ทักส่วนตัวไปถามคนอื่น แต่ด้วยที่ว่าเขาทักมาแล้วเรากับเขาได้คุยกันแทบทุกวันเลยค่ะ มันอาจจะปกตินะคะที่เพื่อนทักมาถามงาน แต่ในบางวันเขาก็ทักเรื่องอื่นบ้าง เช่น เข้าซูมรึยัง ออกห้องเรียนแล้วหรอ วันนี้ไอจีล่มมั้ย และอื่นๆ แล้วเราก็ทักเขาไปตามท็อปปิคนั้นคล้ายๆกันในบางวัน วันๆนึงเราคุยอะไรกันไม่ค่อยมากค่ะ เพราะเราเรียนคณะเดียวกัน เข้าใจดีว่างานเยอะ ส่วนมากจะทักมาในหัวข้อเรื่องงาน พอคุยแล้วเขาจะโยงไปเรื่องอื่นด้วย เราก็ตอบตามปกติ แต่ส่วนมากเราจะเป็นคนปิดประโยคสนทนาค่ะ ไม่รู้เป็นอะไร แต่คิดว่ามันแปลกในใจ เราชอบอ่านไม่ตอบถ้าคิดว่าเรื่องที่คุยควรจบได้แล้ว แรกๆเราเป็นแบบนั้นเลยค่ะ พอเราคุยกับเขาได้ประมาณ 3 เดือนด้วยความสัมพันธ์แบบนี้ ต้องยอมรับค่ะว่าก็มีหวั่นไหวบ้าง เพราะเราสองคนคุยกันแล้วคลิ๊กมากๆ เราเหมือนกันในหลายๆอย่าง เขาเป็นคนคุยสนุก เรากับเขาถ้าอยู่คุยกันถึงตอนดึกก็บอกฝันดีกันบ่อยมากๆ ให้กำลังใจกันและกัน ชมเขาว่าเก่ง เขาก็ชมเราบ้าง เพราะเราเก่งสู้เขาไม่ได้ค่ะ แต่เขาก็บอกว่าเราทำได้อยู่แล้ว ซึ่งเป็นประโยคใจชื้นมากๆ ในบางวันเราก็อยากคุยต่อนะคะ แต่การยืดบทสนทนาที่ไม่รู้จะคุยอะไรกันต่อเพราะไม่ใช่คนคุยแบบกุ๊กกิ๊กกัน และเหมือนเขาก็ไม่รู้จะคุยอะไรต่อ เราก็ทำใจอ่านไม่ตอบไปแบบนั้นเหมือนเดิมค่ะ 55555555 บางทีเราก็ส่งสติ๊กเกอร์ตัดจบไปดื้อๆเลย เขาก็ไม่ได้คุยอะไรต่อนะ จบลงตรงนั้นเลย วันใหม่ก็ค่อยทักมาถามกันใหม่ หลังๆมานี้เขาก็แปลกนิดหน่อยค่ะ อ่านแชทไวขึ้น เราอ่านแล้วกำลังคิดประโยคจะตอบ เขาก็พิมประโยคอื่นมาก่อน เพราะคงคิดว่าเราจะอ่านไม่ตอบ(แต่จริงๆคือคิดอยู่ว่าจะตอบอะไร!!) แล้วจากนั้นเราก็เริ่มเว้นระยะห่างจากเขาค่ะ อ่านแชทเขาช้าลง แต่ยังตอบเขาเหมือนเดิม เขาก็ตอบเราช้าลงเพราะเราไปทำกับเขาก่อน เราทำแบบนี้ไปเพราะเราเริ่มไม่แน่ใจค่ะ เราไม่อยากคิดกับเขาเกินเพื่อนไปมากกว่านี้ เพราะเขาอาจจะคิดกับเราแค่เพื่อนจริงๆ เราไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองว่าเขาชอบเรา เพราะมันไม่ชัดเจนสักอย่าง เราจะเล่นมุกจีบหรือเต๊าะเขาก็ไม่ได้ เพราะมีเส้นกั้นคำว่าเพื่อน เรากลัวเสียเพื่อนค่ะยิ่งอยู่คณะเดียวกัน กลัวมองหน้ากันไม่ติด ถ้าเราล้ำเส้นไปมากกว่านี้ก็กลัวเขาจะรู้ว่าเรามีใจ แล้วถอยห่างจากเราก็ได้ มกรานี้เปิดให้ไปเรียนที่มอ เขาก็ถามว่าเราจะไปไหม เราก็ตอบว่าเราอาจจะไม่ได้ไป มาเรียนออนไลน์อยู่บ้าน ในใจเราคิดนะคะว่าเขาถามทำไม อยากเจอเรารึป่าว แต่ถ้าคิดอีกที เพื่อนกันก็สามารถถามคำถามนี้ได้ปกติ เลยอยากจะถามทุกคนว่า คิดยังไงกันคะ เราควรจะทำยังไงดี ตอนนี้เขากับเราก็มีคุยกันบ้างปกติ แค่เราเว้นระยะห่างออกมา เราควรจะเว้นระยะห่างต่อไปให้ความรู้สึกดีที่มีน้อยลงไปเอง เอาจริงๆเราก็อยากถามเขาตรงๆะนะคะที่คุยแบบนี้คือรู้สึกอะไรไหม แต่เรากลัวคำตอบว่าจะเป็นแค่การคุยกับเพื่อนปกติ ทุกคนคิดว่าเขารู้สึกยังไงคะ เราไม่แน่ใจว่าเราควรเว้นระยะห่างต่อไปหรือยอมเสี่ยงล้ำเส้นเพื่อนมาแล้วให้รู้ว่ามีใจไปเลยดี ไม่รู้อะไรจะคุ้มกว่า ;___;