เคยคิดมาตลอดค่ะ ว่าถ้าวันนึง กูรวยขึ้นมา รองจากจากครอบครัว ก็ผัวนั้นแหละค่ะ ที่อยากดูแล

วันนี้สำเร็จมาขั้นนึงแล้ว มีเงินพอที่จะดูแลครอบครัว

คบกันได้เกือบ3ปีแล้ว ตลอดเวลาคือเขาซัพพอร์เราทุกอย่าง ไม่เคยขัดอะไรเราเลย

เราจบป.ตรี แต่เขาจบแค่ ม.6 เขาพูดมาตลอดว่าอยากเรียนต่อ เขาถามเราบ่อยๆว่าอายุ39แล้ว เหมาะที่จะเรียนต่อไหม

เราตอบเหมือนเดิมทุกครั้งว่า การศึกษาไม่มีใครแก่ไม่มีใครเด็กหรอก อยากเรียนก็เรียนเลย ดีสะอีก

ถึงวันนี้เขาได้เรียนต่อแล้ว เราเป็นคนซัพพอร์ทเขาอยู่ ช่วยติวบ้าง ค่าใช้จ่ายบ้าง เขาก็เรียนแค่ เสาร์ อาทิตย์ วันที่เหลือก็ทำงาน

ค่าเทอมอะไรแบบนี้เราก็ช่วยออก เพราะเขาเองก็มีภาระที่บ้านเหมือนๆกัน วันสำคัญก็ซื้อของขวัญให้ ตามประสาคนเป็นแฟนกัน

แต่สิ่งที่เราทำกลับถูกมองว่า เปย์ ผู้ชาย ในสายตาคนอื่นๆคือเราเปย์ ที่ได้ยินบ่อยมากคือ ผช อยู่ด้วยเพราะเงิน

ทั้งๆที่เราพึ่งประสบความสำเร็จมาเกือบ1ปีกว่า ก่อนหน้านี้คือทนลำบากมาด้วยกัน แต่เขาก็ยังไม่ไปไหน ไม่กินขนาดไหนก็ทน

อยากทราบอะค่ะ ว่าการซัพพอร์ทแฟนตัวเอง มันทำให้คนอื่นเขาเดือดร้อนมากขนาดนั้นเลยหรอ เราเชื่อว่าหลายๆคนก็อยากทำเมื่อมีโอกาส