ฉันตั้งกระทู้มายืดยาวมาสองสามอัน วันนี้ผ่านมา 9 วัน สติฉันเริ่มกลับมามากขึ้น

ฉันรู้สึกถึงความสงบของการทำบุญ นั่งสมาธิ บริจาคทาน เรียนรู้การย้อนมองดูตัวเอง เราจะเห็นย้อนไปเรื่อยๆถึงจุดพลาดต่างๆของเรา เราเองที่ไม่รอบครอบละเลยไม่เคลียร์อดีต ไม่ตรวจเช็ค ขี้เผือกช่างส่องกดมั่ว เราเองที่แสดงพฤติกรรมน่าสงสัย เราเข้าใจแฟนเรามากขึ้น เห็นใน detail ความคาดหวังและความผิดหวังของเขาจนเรารู้สึกเจ็บปวด ย้อนถึงตัวเองที่เคยเป็นคนมีทิฐิกับเพื่อนกับพี่สาว ถ้าเรื่องนี้ไม่เกิดเราคงไม่กลับไปขอโทษและให้อภัยพวกเขา เราไม่ใช่นางเอกหรอก เราเป็นแค่คนไม่ดีคนหนึ่งที่ยอมรับผิดอย่างเต็มหัวใจ

เรื่องบางเรื่องเกิดขึ้นเพื่อให้เรารู้ตัว แก้ไข และตั้งใจว่าจะไม่ทำมันอีก ถ้าเรายังไม่ใส่ใจ รายละเอียดเล็กๆน้อยๆ เราคิดแค่ไม่เป็นไรๆ สุดท้ายเราเองจะทำร้ายความสัมพันธ์กับคนรอบข้าง

ใครที่ยังมีแฟนมีคนที่รัก มีเพื่อนที่ดีมีพ่อแม่อยู่ในวันนี้ใส่ใจความรู้สึก รักเขาให้มากๆนะคะ อย่าสะเพร่าจนเป็นเหมือนฉัน กอดพวกเขารักและให้อภัยให้เหมือนวันสุดท้ายที่เราได้เจอกัน

ถ้าเขาผ่านมาอ่าน ฉันอยากขอโทษเขาจากสุดหัวใจ เรื่องเล็กของฉันทำร้ายเรื่องของเรา เวลาผ่านไปขอให้เทอให้อภัยฉันด้วย ความจริงจากคนๆนึง คือ ไม่มีนาทีไหนที่ใจเราเป็นอื่น ถึงมันจะยากที่เทอจะเชื่อฉันแล้วก็ตาม