คือแม่เราชอบบูลลี่เราว่าเราอ้วน ชอบวิจาร์ณการแต่งตัวของคนอื่น บางครั้งเราอึดอัด แต่พยายามไม่ใส่ใจจนกระทั่งเราทะเลาะกับเค้าแล้วระเบิดออกไปว่าแม่นิสัยไม่ดีมากๆแต่แม่ไม่รู้ตัว หลังจากนั้นเรากับแม่เลยไม่คุยกันค่ะ แต่เรากับ แม่อยู่บ้านหลังเดียวกันนะคะ แม่เราพยายามควบคุมทุกอย่างในบ้าน บางอย่างเค้าทำได้แต่คนในบ้านทำไม่ได้ สอนเราว่ากินข้าวเสร็จต้องล้างจานนะแต่บางทีตัวเองก็วางกองไว้ ยิ่งกับพ่อเรา แม่เรายิ่งเป็นมากเลยค่ะ พ่อทำอะไรไม่ได้เลยชอบบ่นชอบว่าพ่อ บางทีเราสงสารพ่อมาก บางอย่างมันไม่ใช่เรื่องร้ายแรงขนาดนั้น แต่เค้าก็จะหาเรื่องตลอด เราพยายามคิดว่าเค้าอาจจะวัยทอง แต่หลังๆเริ่มเป็นมากขึ้นค่ะ ช่วงที่ผ่านมาครอบครัวเราติดโควิดทั้งครอบครัวแต่ไม่มีใครอาการหนักนะคะ โดยพ่อเริ่มรู้ตัวคนแรก หลังจากหายแม่ก็โทษพ่อตลอดว่าเป็นคนเอามาติดคนในครอบครัว ทำท่าทางเหมือนรังเกียจ บางทีเราคิดว่าอาจเป็นเพราะเค้ากลัวมาก เค้าแพนิค เราพยายามคิดในแง่ดีที่สุด แต่แม่เราเองกำลังจะไปเที่ยวจังหวัดที่ระบาดหนักอยู่ในตอนนี้กับเพื่อน เราก็งงตรรกะเค้าเหมือนกันว่าทำเป็นรังเกียจคนในครอบครัวแต่ตัวเองจะไปเที่ยวไม่กลัวหรือไง คิดว่าตัวเองไม่มีโอกาสพามาติดคนในครอบครัวหรอ แล้วหลังๆมาเค้าเริ่มชวนทะเลาะกับพ่อมากขึ้นค่ะ คือแทบจะอยู่ใกล้กันกันไม่ได้เลย พ่อทำอะไรดูจะขัดหูขัดตาเค้าไปหมด บางทีแค่เรื่องขนมที่พ่อซื้อมา เค้าก็จะบอกว่าพ่อซื้อแต่ขนมไม่อร่อย เหมือนว่าเค้าทำทุกอย่างได้ดีอยู่คนเดียว  ซึ่งบางทีพ่อเราเถียง เค้าก็จะยิ่งหาว่าคนนั้นคนนี้นิสัยไม่ดี ทำไมทำยังงั้นยังงี้ โดยไม่มองตัวเองเลย แล้วก็จะยิ่งทะเลาะกันไปใหญ่ จนตอนนี้เราจะทนไม่ไหวแล้วค่ะ  จนลามมาถึงเรื่องที่เราอ้วน ตอนนี้เราเริ่มไม่โอเคกับคนไทยส่วนใหญ่ไปด้วย ไม่เข้าใจค่านิยมประเทศไทยส่วนใหญ่มากๆ ที่บอกว่าคนที่ผอมคือคนสวย และไม่ยอมรับความแตกต่าง มองคนที่รูปลักษณ์ภายนอก การแต่งตัว คนผอม คนผิวขาว เท่านั่นคือคนที่สวย ทั้งๆที่เรามั่นใจว่าเราสวยในแบบของเราได้ เรามีความสุขกับการกินของอร่อยๆ แต่เราก็ชอบแต่งตัว เมื่อก่อนเราเคยชอบใส่กางเกงขาสั้นมากแม่เราเคยพูดว่าแต่งตัวไม่ดูตัวเอง เราจำฝั่งใจเลยค่ะ หลังจากนั้นไม่กล้าใส่ขาสั้นอีกเลย เค้าเป็นคนที่ทำให้เราไม่มั่นใจในตัวเอง เวลาเราไปเที่ยวกับเพื่อน เห็นเพื่อนแต่งตัวสวยๆเราก็อยากใส่มั้ง เพื่อนเราก็บอกเสมอว่าอ้วนก็แต่งตัวสวยได้ พยายามช่วยเราหาเสื้อผ้าที่เหมาะกับเรา แต่พอแม่เรามาเห็นเค้าก็จะหาว่าเราอ้วน ใส่อะไรก็ไม่สวย เคยพูดถึงขนาดที่ว่าไปไหนกับเพื่อน ก็ดูเหมือนแม่เพื่อน พูดว่าที่เราไม่มีแฟนก็เพราะเราอ้วน เวลาเห็นเรากินขนมก็จะว่า ทั้งๆที่มันแทบจะเป็นความสุขอย่างเดียวที่เยียวยาจิตใจเราในตอนนี้ด้วยซ้ำ  เวลาซื้อเสื้อผ้าเค้าก็จะบอกว่าเราหาเสื้อผ้าใส่ยาก ทั้งๆที่เรามองว่าประเทศไทยมีค่านิยมว่าผอมคือสวย เสื้อผ้าที่เดินซื้อได้ส่วนใหญ่ก็ทำมาสำหรับคนผอมทั้งนั้น บางทีเรารู้สึกว่าไม่มีที่สำหรับคนอ้วนเลย เราอยากลดความอ้วนนะคะ หลายครั้งเราพยายามใช้ยาลดความอ้วนด้วยซ้ำ เพราะเราก็อยากสุขภาพดีด้วยส่วนนึง อีกส่วนนึงก็อยากแต่งตัวสวยๆแบบคนอื่นมั้ง แต่เราก็จะรู้สึกว่าเราไม่อยากทำเพราะมันจะทำให้แม่ได้ใจที่เราทำตาม และอีกเหตุผลหนึ่งก็คือเราจะกลายเป็นหนึ่งในคนที่ไม่ยอมรับความแตกต่างและยอมรับว่าคนผอมคือคนที่สวย เวลาเราสั่งเสื้อผ้าจากในร้านค้าออนไลน์ทีละหลายๆตัวเพราะไม่สามารถเดินหาซื้อตามร้านทั่วไปได้ แต่ไม่ได้สั่งบ่อยนะคะ 5-6 เดือน เราถึงจะสั่งที เค้าก็จะบ่นว่าซื้อบ้าบออะไรทีละเยอะๆ ทั้งๆที่ก็เป็นเงินที่เราทำงานหามาเอง แต่แม่เราซื้อเสื้อผ้าเกือบทุกวันในร้านค้าออนไลน์ ถึงจะซื้อทีละ2-3ตัวก็ตาม เราไม่โอเคกับเค้ามากๆ เวลาทำอะไรให้สักอย่างก็จะปลูกฝั่งเราว่า เลี้ยงเรามาตั้งแต่เล็ก ทำอะไรให้เราบ้าง เค้าแก่ตัวไปเราต้องดูแลเค้าแบบนี้นะ ซึ่งเรารักแม่เรานะคะ แต่บางทีเราก็แอบคิดว่าเราไม่ได้ขอให้เค้าให้เราเกิดมาสักหน่อย ทุกอย่างที่เค้าทำมันก็คือหน้าที่ของแม่ที่ต้องดูแลลูก เราพยายามหาแฟนฝรั่งเพราะเราคิดว่าอย่างน้อยฝรั่งก็คงยอมรับได้กับความหลากหลายมากกว่าคนไทย เพื่อที่เราจะหนีไปจากสภาพแวดล้อมยังงี้ แต่แม่ก็จะถามว่าแล้วใครจะดูแลพ่อกับแม่ละ ทั้งๆที่เรามีพี่นะคะแต่พี่มีครอบครัว เค้าก็ไม่ได้มาอะไรกับพ่อแม่ขนาดนั่น เวลาเราพูดว่าแล้วทำไมไม่พูดยังงี้กับพี่บ้าง แม่ก็จะให้เหตุผลว่าเพราะเค้ามีครอบครัว แล้วเราไม่มีสิทธิมีครอบครัว มีชีวิตของตัวเองหรือคะ ที่เราดูแลก็เพราะเรารักพ่อแม่ของเราเหมือนลูกปกติ แต่บางครั้งสำหรับเรามันไม่ถูกต้องเลยในแต่ละคำที่เค้าพูดออกมา เวลาเราอธิบายให้เหตุผล เค้าก็จะไม่ฟังพูดแต่ว่าเลี้ยงมาตั้งแต่เล็ก ทำอะไรให้เราบ้าง เหมือนพยายามจะสือว่าเราอตัญญูแต่ไม่ได้พูดออกมาตรงๆ เราอยากย้ายออกจากบ้านมาก แต่สงสารพ่อค่ะ แม่เราเค้าไม่ได้ร้ายตลอดเวลา บางทีเค้าก็ดีคอยดูแลเราอย่างดีจริงๆ และเราก็รักเค้ามากเพียงแต่บางครั้งเราอยากอธิบายเหตุผลของเราให้เค้าฟัง และอยากให้เค้าเปิดใจฟังเหตุผลของเราบ้าง