ให้เวลาตัวเองมา2ปีกับ1เทอม ตอนนี้ม.6เทอม2 ยังไม่มีคำตอบอีกหรอ?
ถ้าให้คำตอบตัวเองไม่ได้มันจะผิดมั้ย? ถ้าหลับหูหลับตาส่ง10อันดับไปจะผิดมั้ย? ถ้าเรียนไปแล้วไม่ชอบก็พยายามอีกต่อไปจะผิดมั้ย?
ถ้าเราตื่นขึ้นมาแล้วรู้ว่าอยากเรียนอะไรก็ดีสิ ไม่ต้องเจ็บปวดไม่ต้องอิจฉาไม่ต้องร้องไห้ไม่ต้องนั่งไล่ลำดับความชอบอีก
คนนั้นคนที่เคยมั่นใจหายไปไหน เอาเค้ากลับมาได้มั้ย เราอ่านหนังสือฝึกข้อสอบให้แล้วเอาคนนั้นคืนมาสิเราจะติวให้เต็มที่ขอแค่พาคนที่เคยแน่วแน่กลับมาคืนสู่ร่างนี้ได้มั้ย เราขอมากไปหรอ แกจะใจร้ายแล้วทิ้งให้เราเผชิญหน้ากับเรื่องแบบนี้จริงๆหรอ ะ่อแม่เราให้เราทุกอย่างเค้าขอแค่มหาลัยของรัฐและในกรุงเทพ เค้าไม่กดดันเรามากแต่ถ้าเราทำให้เค้าไม่ได้ เราในร่างนี้จะเสียใจมากแน่ๆ หาในเน็ตในยูทูปในทุกเว็บที่มีคนคอยบอกว่าทำตามนี้แล้วจะรู้ว่าตัวเองชอบอะไร  ใช่เราทำแล้วทำตามเยอะมากๆแล้วเรายังให้คำตอบไม่ได้ เรารู้ว่าเราไม่ชอบคณิตวิทย์เราถูไถอังกฤษได้ จะสู้เค้าได้หรอเด็กต่างจังหวัดภาษาอังกฤษไม่ปรือ จะเอาอะไรไปสู้เค้า ทำไมคำถามนี้ชอบวนมาถามเราทุกครั้งที่จะให้คำตอบตัวเอง ไม่เกิน140วันเราจะสอบ แต่เกินไปกว่านั้น คือเราอยากเรียนอะไร ผู้ใหญ่บางคนบอกไม่ต้องรีบ ผู้ใหญ่บางคนเจอตัวเองก็ตอนแก่ แล้วเราเด็ก17ปีที่ไม่มีจุดยืนให้เกาะไม่มีความรู้สึกว่าชอบอะไรอยากเรียนอะไร ทำไมล่ะ? ทำไมต้องเป็นเรา เราคนเดิมที่เคยมั่นใจในทางเลือกหายไปไหน อยากทำให้ป่าป๊าม่าม๊าภูมิใจมันยากจังคุณ วาดฝันตัวเองตอนโตไว้เยอะแยะ แต่ตกม้าตายด้วยคำถามแบบนี้ตลอดเลย ให้กำลังใจคนอื่นได้แต่พอเป็นตัวเองกลับร้องไห้ฟูมฟาย อายที่จะบอกป๊าม๊าพี่ชายว่าเรายังไม่รู้ว่าอยากเรียนอะไร ม๊าบ่นให้ฟังบ้างแล้วว่าจะเรียนอะไรจะยื่นอะไร ป๊าคนที่ให้กำลังใจแต่ก็คาดหวังในตัวเราลึกๆ เรารักทุกคนรักหมาแมวที่เลี้ยง รักเพื่อนพี่น้อง แต่ทำไมเราไม่รักตัวเองหรือจริงๆแล้วเราขอมากไป ความฝันของเด็กคนนึงคืออยากรู้ว่าชอบอะไรมันยากไปจริงๆใช่มั้ย เลิกไล่ให้เราไปไล่ลำดับความชอบเราไล่ความคิดแย่ๆออกจากหัวอยู่เราให้กำลังใจตัวเอง สุดท้ายก็ได้แต่น้องไห้หรือนี่คือจุดเริ่มต้นของผู้ใหญ่? รสชาติผู้ใหญ่มันขมมาตลอดขมมาตั้งแต่เราคนนั้นหายไป ถ้าตื่นมาพรุ่งนี้ตอนเช้าแล้วรู้ว่าชอบอะไร ป๊าม๊าต้องดีใจมากแน่ๆ แล้วแกจะกลับมามั้ยหายไปเที่ยวนานมากเราอยากให้แกทำให้เรามั่นใจ เราแค่ไม่อยากเจ็บปวดกับเรื่องพวกนี้แต่เขื่อมั้ยว่าความเจ็บปวดกำลังรอเราอยู่แกเลยรีบหนีไปแน่ๆ ขอแค่รับรู้ว่าเราอยากเรียนอะไรมันยากขนาดนั้นเลยหรอ  ใครจะให้คำตอบเราได้ขำเป็นบ้า ถ้าตัวเองยังให้ไม่ได้แล้วใครจะให้ได้ล่ะ ถ้าได้กลับมาอ่านตอนนี้มีที่เรียน มีความสุข มีอะไรที่ชอบยังล่ะ ทำตามความฝันตัวเองได้บ้างยัง ส่วนเราตอนนี้หรอ หนังสือกองอยู่เต็มโต๊ะข้อสอบอีก ขออ่านต่อนะกลัวมากกลัวว่าจะหลุดรอบ3กลัวว่าจะทำคะแนนออกมาแย่กลัวมากว่าป๊าม๊าจะเสียใจ 
แกทำได้นะ อดทนอีกหน่อยเดี๋ยวก็แฮปปี้แล้ว มีกำลังใจต่อไปท้อได้นะร้องไห้ได้ แต่ช่วยบอกเราทีว่าเราเหมาะกับอะไร...