เนื่องจากตอนนี้ครอบครัวของสามีกำลังมีแพลนจะปลูกบ้านหลังใหม่ค่ะ ตอนแรกที่คิดไว้ว่าจะอยู่แบบครอบครัวใหญ่ มีพ่อสามี แม่สามี สามี เรา เรื่องมีอยู่ว่า 
1. ปัจจุบันแม่สามีต้องมีภาระรับผิดชอบหลานสาวคนโต หลานชายคนเล็ก ต้องคอยดูแลในทุกๆเรื่องของหลาน เนื่องจากพ่อแม่ของหลานทำงานไม่มีเวลาและทุนทรัพย์ในการให้ใช้ในชีวิตประจำวัน เราอึดอัดตรงที่แม่สามีไม่เคยบังคับหรือสั่งให้หลานช่วยทำงานบ้าน เราเลิกงานมาเราก็ต้องมาคอยทำ เราเคยพูดกับหลานสาวคนโตนะคะว่าให้เค้าทำบ้าง ไปเจอโลกภายนอกจะไม่ได้ลำบากในการปรับตัว สรุป**หลายสาวก็ทำตัวเหมือนเดิมเลยไม่อยากยุ่งอะไรแล้วค่ะ แต่แม่สามีเค้าพูดแล้วว่าถ้าหลานสาวคนโตจบม.6 จะให้กลับบ้านที่ต่างจังหวัดเพื่ออยู่กับแม่ของเค้าค่ะ ส่วนหลานคนเล็กแม่เค้าก็เหมือนไม่ค่อยพอใจที่เรากับสามีไปบอกเค้าว่าให้ส่งกลับไปเหมือนกัน (แม่สามีไม่ใช่ย่าแท้ๆของหลานคนเล็กค่ะ เป็นน้องสาวของย่าเค้าอีกที) ไม่คุยกับเราไป 3-4 วันเลยค่ะ แค่ไม่พอใจที่เราไม่อยากจะเลี้ยงคิดว่าสามีกับเราไม่อยากมีลูก เลยจะเลี้ยงหลานไว้เผื่อดูแลตอนแก่  😌
2. เราเริ่มอึดอัดเพราะแม่สามีเค้าเป็นคนรักพี่รักหลานมากๆ แต่ไม่เคยสงสารลูกตัวเองเลยค่ะ(สามีเรา) จะทำงานเลิกดึกแค่ไหน ก็ต้องขับรถไปส่งหลานชายเค้าที่เป็นพ่อของหลานคนเล็กกลับหอทุกที เนื่องจากที่บ้านมีรถคันเดียว พ่อสามีก็ไม่ไปค่ะ เลยตกที่สามี เค้าก็ไม่คุยด้วยเพียงเพราะเราไม่ไปส่งตามที้เค้าบอกเนื่องจากดึกแล้วและสามีเราเหนื่อยค่ะ เราเลยมีความคิด 2 อย่างคือ อยากแยกบ้านเพื่อตัดปัญหาจากเราและแม่สามีค่ะ แต่ตอนนี้ต้องอยู่ด้วยกันก่อนเนื่องจากภาระทางการเงินที่ต้องผ่อนร่วมกันค่ะ บางครั้งเราก็รู้สึกเหมือนเป็นคนนอก เค้าไม่ค่อยห่วงเราหรอกค่ะ เราทำอะไรให้ก็ไม่เคยว่าดี มีน้อยใจบ้างแต่ก็ต้องอดทนค่ะ บางทีเราก็ไม่รู้จะระบายกับใครดี ขออภัยที่บางคำพูดอาจจะดูเห็นแก่ตัวนะคะ และขอบคุณทุกความคิดเห็นค่ะ การจะมีครอบครัวจริงๆมันดูยากจังเลยนะคะ