สวัสดีค่ะ  ตอนนี้อายุ 30 ปี อาศัยอยู่บ้านไม่มีโฉนดที่ดิน เป็นบ้านปลูกเองในที่ดินคนอื่น แต่แถบนั้น หลายร้อยหลังอยู่ค่ะที่อาศัยปลูกอยู่กันเป็นซอยเล็กๆ เจ้าของที่จะเวนที่คืน ตอนไหนก็ไม่รู้ แต่อยู่ที่นี่มาได้ 30 ปีแล้วค่ะ ทำมาหากินไปวันๆ เรียนจบ ปวส. ก็ถือว่ามีวุฒิสูงพอที่ทำงานดีๆได้แล้วเนอะ ทำงานครั้งแรกก็อายุ 22 แหล่ะ เรียนจบปุ๊ปก็หางานทำเลย ละก็ได้แต่งงานมีลูก ส่วนพ่อที่ตอนนั้นเป็นผู้นำของครอบครัวเห็นเรามีครอบครัว เขาก็เลยตัดสินใจออกจากงานทำไร่ทำสวนแทน สุดท้ายเรากับสามีก็ได้อย่ากัน กลายเป็นแม่หม้ายลูกติด ตอนนั้น ก็อายุ 23  งานที่ทำอยู่ตอนนั้นเป็นแค่ พนง.ชั่วคราวค่ะ ค่านมลูกเลี้ยงดูก็ได้สามีเก่าช่วยบ้างนานๆทีเล็กๆน้อยๆพอ ลูก 3 เดือนก็รีบตะเวนหางานทำ จุดลำบาก และภาระที่หนักก็เริ่มนับมาตั้งแต่วันนั้นตอนตอนอายุ 30 ตอนนี้นี่ล่ะ เงินไม่พอใช้ ค่ารถไปทำงาน เลี้ยงครอบครัว รายจ่ายในบ้าน ทุกๆอย่าง ตอนนี้ยังไม่มีอะไรเลยบ้าน รถ ได้แต่ทำมาหากินรอเงินเดือนออกไปวันๆ สงสารพ่อแม่ สงสารลูก บางทีก็ท้อนะคะ จะซื้ออะไรให้ลูกกิน หรือ ให้เงินพ่อแม่ ก็ต้องมานั่งคิดคำนวน ว่าเดือนนี้ให้เท่าไหร่ ตัวเองถึงจะพอกินมีพอค่ารถ คิดแล้วคิดอีก ไหนจะหนี้ค่ารักษาพยาบาล หลายหมื่น (แม่เป็นนิ่วในถุงน้ำดีต้องรักษา) ค่อยๆผ่อนชำระในแต่ละเดือน ก็ถือว่าโอเคกะชีวิตแหล่ะ รวมค่าใช้จ่ายทั้งหมดก็ พอดีกับเงินเดือนเป้ะ ทำไงกะชีวิตดี อยากมีเงินเหลือใช้เยอะๆ อยากมีเงินเก็บ อยากให้ลูกเรียนพิเศษทางด้านภาษา โตขึ้นจะได้มีงานที่เกี่ยวกับภาษา ได้เงินเดือนสูงกว่า13000 แบบเรา ไม่อยากให้ลูกต้องมาแบกภาระในอนาคต ไม่งั้นเป็นวงเวียนซ้ำๆแบบนี้แน่ ตอนนี้ลูกก็ 8 ขวบ ป.2 แล้วเวลามีอีกหลายปี ที่พยามเก็บเงินส่งลูกเรียน ตอนนี้ก็ทำได้แค่เปิดร้านขายของกินในไลน์แมน ได้วันละไม่ถึง 200 บาท พ่อเองก็พยายามช่วย เอาผลไม้รับผลไม้มาขาย แต่ก็ไม่คุ้มค่าน้ำมัน ใช่ไหมล่ะ ขายได้ไม่เท่าไหร่ ส่วนแม่เองก็อายุมากขึ้นเดิน ยืน นิดเดียวก็ปวดเอว สะโพก กระดูกทับเส้น ไม่มีกำลังพอที่จะพาแม่ไปตรวจ ไปรักษาเลย

คนมีเงินเหลือเยอะๆ ไม่มีภาระเรื่องเงิน ไม่เครียดเรื่องเงิน ไม่ต้องมานั่งคำนวนว่าเดือนนี้ต้องจ่ายค่าอะไรบ้างจะใช้เท่าไหร่ เกิดมาโชคดีมากเลย ถ้ามีโอกาสเป็นแบบนั้นบ้างก็จะใช้ชีวิตปกติต่อไปทำมาหากินแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆแหล่ะค่ะ อย่างน้อยก็คงจะช่วยเราลดความเครียด ลดการคิดเรื่องจะซื้ออะไรกินก็คิด จะให้เงินพ่อแม่ใช้ก็คิด ค่ารถไปทำงานเดือนนี้ต้องจ่ายเท่าไหร่ ถ้ามีกำลังทรัพย์พอที่จะให้ครอบครัวมีความสุขไม่ลำบากได้ก็คงดี ปกติก็ไม่ได้เป็นคนไม่ได้ติดหรูไม่ได้ใช้อะไรมั่วซั่ว ฟุ่มเฟือยอยู่แล้วอะ แค่อยากให้พ่อให้แม่ ลูก มีกินมีใช้ ไม่อยากให้ทุกคนในบ้านต้องมานั่งถามเราว่าเดือนนี้พอจะมีตังเท่านี้ไหม จะจ่ายค่านั้นค่านี้ จะซื้อนั่นนี้กิน แม่ถามเราบ่อยมาเลย มีแบงค์ร้อยสักใบไหม ติดตัว อยากให้พ่อแม่มีเงินติดตัว ไว้ใช้ยามจำเป็น เรายังไม่มีปัญญาให้เลย ยิ่งลูกเรียนออนไลน์ ตังค์ซื้อโทรศัพท์มีงบได้แค่ไม่เกิน 1500 พอซื้อให้ลูกได้ใช้ ก็สงสารลูกอีก เดียวเด้ง เดี๋ยวค้าง เดี๋ยวหลุด ชีวิตคงมีคนลำบากกว่าเราอีกเยอะก็เข้าใจนะ ก็แค่อยากได้พื้นที่ระบายยามท้อ ยามเหนื่อย ยามหมดความหวัง ยามหมดกำลังใจ 

บ้านที่อาศัอยู่ตอนนี้ ก็เริ่มผุพัง อีก อันตรายมากเลย ติดป่า งูชอบเข้ามาเกาะตามคาน เงินทำบ้าน ซ่อมแซมบ้านก็ไม่มีปัญหาอีก เวลาลูกจะเข้าห้องน้ำ ต้องไปเป็นเพื่อนตลอดระยะเวลา 8 ปี ลูกไม่เคยเข้าครัว เข้าห้องน้ำคนเดียว นี่ยื่นเฝ้านั่งเฝ้าหน้าห้องน้ำตลอด เพราะเคยปล่อยให้เข้าไปเองครั้งนึงลูกเจองูดีที่ลูกสังเกต เห้อ

ใช้ชีวิตทุกวันนี้เหมือนรอดวง รอโชคชะตามากเลยค่ะบอกตรงๆ อยากมีบ้านดีๆปลอดภัย ให้ครอบครัวอยู่กันจัง ทุกวันนี้พูดกับตัวเองแค่ว่า อยากถูกหวย รางวัลที่ 1 รางวัลไหนก็ได้ ถ้ามีเงินเก็บหลักแสน ครอบครัวและตัวเราเองคงไม่ต้องมานั่งเครียดเรื่องการใช้ชีวิตยังไงให้มีกินหรืออยู่รอดในแต่ละวันแล้วล่ะ

ก็รู้ว่าได้แต่เพ้อฝันไปวันๆแต่มันก็ถือว่าเป็นการให้กำลังใจตัวเองอย่างนึงให้ก้าวต่อไปได้ ให้สู้ต่อไปได้ล่ะเนอะ จะถูกรางวัลที่ 1 ได้ไง เงินซื้อลอตยังคิดแล้วคิดอีกเลย ถ้าซื้อลอตสักใบ เงินกินวันนี้ก็ไม่มีน่ะสิ ห้าๆๆ