คือผมรู้สึกว่าผมเเคร์คนที่ไม่รู้จักกันมากกว่าคนรู้จักกันอีกครับ ผมมานั่งกังวลว่าคนอื่นจะคิดกับเรายังไง ในทางทฤษฎีอาจจะง่ายๆคือพูดง่ายๆว่าไม่ต้องคิดสิเเต่มันทำยากมันจะเป็นกรรมพันธ์ผมคิดมากตั้งเเต่เด็กๆทางเเม่ ยายผมก็เป็นคิดเเคร์คนอื่น จนมันส่งผลผมเรียนไม่มีสมาธิผมคิดถึงเเต่อดีตที่ผิดพลาดเเบบมันฟุ้งซ่านถึงอดีตที่ผิดพลาด คิดเเคร์คนโน้นนี้จนไม่กล้าทำไรเลยครับ ส่งผลการนอนไม่ค่อยหลับด้วยครับเหมือนจิตไม่อยู่กับปัจจุบันเลย