คือเลิกกับคนเก่ามา2เดือนแล้วค่ะ เคยคบๆเลิกๆมา4-5ครั้งแล้ว เขาเป็นคนทิ้งไปและให้เหตุผลว่าเราหึงหวงมากเกินไป(เราระแวงเพราะเขาเคยนอกใจค่ะเลยหึงหวงหน่อยจนเขาอึดอัดมั้งคะ) เรา18เขา21ค่ะ แล้วแต่ละครั้งที่เลิกกันนี่ต่างคนก็ต่างมีคนคุยใหม่ตลอดๆในตอนแรกที่เลิกเราจะเริ่มต้นใหม่ตลอดเลยค่ะ แต่สุดท้ายเขาก็กลับมาขอคืนดีและก็ทิ้งคนใหม่ๆไปคบกับเขาค่ะเพราะยังตัดกันไม่ขาด แต่สุดท้ายก็เลิกกันเรื่องเดิมๆ ทุกอย่างเข้ากันได้แต่มีอย่างเดียวที่ทำให้ผิดใจกันบ่อยก็คือไม่มีใครยอมใครเลย อย่างเช่น เราบอกว่าไม่ชอบที่เขาทำแบบนี้นะ เห็นใจกันบ้างสิ เขาก็บอกว่าแค่นี้เองจะอะไรขนาดนั้น แล้วก็ทะเลาะกันค่ะเลยไม่ค่อยมีความสุขกัน 
   แล้วล่าสุดนะคะเลิกกันเนี่ย2เดือน เราตัดสินใจยังไม่เริ่มต้นใหม่ดีกว่าอยู่คนเดียวพักใจไปก่อน แต่เขาคุยเยอะมากเลยค่ะเท่าที่เห็นนะคะ
และก็เช่นเคยค่ะเขากลับมา แต่ครั้งนี้เราให้เขาเป็นพี่น้องไปก่อนค่ะ ปรึกษากันได้ เขาก็มาปรึกษาว่าไม่มีใครรับนิสัยเขาได้เลยนอกจากเรา เราก็บอกว่าเขาเลือกทางของเขาเอง ก็ต้องรับให้ได้นะกับสิ่งที่ตามมา แล้วเขาก็พยายามมาง้ออะค่ะให้กลับไป ตลอดระยะเวลา1เดือนกว่าๆ ในตอนนั้นที่คุยกันเป็นพี่น้องอะค่ะ จากที่ตอนคบกันไม่หึงเลย กลับมาหึงทุกอย่างเลย เช่นเราแค่เปลี่ยนรูปโปรไฟล์เป็นรูปที่เป็นรูปคู่อะค่ะ ก็มาว่าเรามีคนใหม่แล้วใช่มั้ย แล้วก็มาว่าเราไม่เห็นใจเขาเลย(ทั้งที่ตัวเองก็ทิ้งไปมีใครต่อใคร) แต่เราก็ตัดสินใจไม่กลับแล้วค่ะแต่เป็นพี่น้องได้ค่ะ แต่วันนั้นเรารู้สึกว่าถ้ายิ่งคุยกันแบบนี้ยิ่งตัดกันไม่ขาดแน่ๆค่ะ เลยขอเขาไม่คุยด้วยแล้วนะ ไม่ต้องทักมาแล้ว เขาก็ว่าเราใหญ่เลยค่ะว่าเรามีคนใหม่ เลยทิ้งเขา(?)เขาน่ะรักเรานะ แต่ถ้าเธอไม่เอาเขาแล้วเขาก็จะปล่อย และยินดีถ้าเจอคนดีๆ เราก็บอกว่าเรามีคนใหม่จริงค่ะ(ทั้งที่ไม่มีเลย) และเราก็บอกให้เขาเปิดใจให้คนที่คุยอยู่ก็ได้นะ
ละคืนนั้นเราขอพี่ผช.คนนึงมาทำท่าโทรคุยกับเราอะค่ะ เราก็ลงสตอรี่ว่าขอบคุณที่อยู่ข้างๆอะไรงี้คนเก่าหนูเขาก็มาดู
  แล้วคืนนั้นแหละค่ะเขาก็โพสต์ว่ามีแฟนแล้วค่ะ เป็นน้องคนนึงค่ะที่เราก็พอรู้บ้างว่าเขาคุยกันเพราะเห็นน้องมากดไลค์บ่อยๆ 
แล้วเขาก็ทักมาบอกว่าเขาเปิดใจให้น้องคนนึงนะ แล้วก็บอกว่าผญเป็นคนขอคบเลยคบด้วยเพราะไม่เหลือใครเลย อย่างน้อยก็มีคนคอยคุยด้วย เราก็บอกว่ายินดีด้วยนะถ้าเจอคนที่ดีแล้วอะ เขาก็แบบประชดเราค่ะ พูดว่าดีมากเลยคนนี้อะ เขาทำให้เราสำคัญมากกว่าที่คนบางคนทำให้อีก เราก็พูดไปเลยค่ะไม่ต้องมาเปรียบเทียบ คนเรามันไม่เหมือนกัน อีกอย่างเราเจออะไรมาเยอะที่คบกับเธอ เราทำถูกแล้วแหละที่ไม่กลับไปหาคนทัศนคติแย่ๆแบบนี้อะ 
   แล้ว2วันต่อมาเขาก็ทักมาค่ะว่า รู้สึกคนใหม่เหมือนแค่คนคุยเฉยๆ เหมือนเขาชอบไม่ได้รักเลย คุยแต่เรื่องเกม เรื่องที่แฟนเขาคุยกันก็คุยนิดเดียว (เขาเป็นคนเล่นเกมค่ะแบบจริงจังเลยแหละทั้งคนเก่าเราและคนใหม่ของคนเก่าเราไม่งงใช่มั้ย เขาเลยเข้ากันได้ในเรื่องเกม) เขามาปรึกษาว่าจะขอเลิกดีมั้ย
 เราไม่ตอบอะไรค่ะเพราะเราคิดว่ามันเป็นเรื่องของคน2คน เขาก็มาโวยใหญ่เลยว่าเราไม่ให้คำปรึกษาเขา ไม่มีคำตอบเลย เราก็ไม่ได้อะไรมากกับเขาค่ะ แล้วทีนี้วันต่อมาก็มาเล่าอีกค่ะว่าคนใหม่ติดเกมหนักกว่าเขาอีก เล่นเกือบทั้งวันเลย ไม่สนใจเขาเลย เขาก็บอกว่าเวรกรรมตามทันเพราะตอนที่คบกับเราเขาติดเกมไม่สนใจเรา เขาก็บอกว่าคิดถึงเราที่คอยถามนั่นนี่เวลาทำงาน ไม่ได้รับความอบอุ่นแบบนั้นอีกเลยตั้งแต่เลิกกันไป เราก็บอกว่าจะไปบอกคนใหม่เขาค่ะถ้ายังทักมาพูดแต่แบบนี้ เขาก็บอกว่าขอโทษแล้วก็เลิกทักมาค่ะ 
  คือเอาจริงๆนะคะ เรารักเขามากค่ะ แต่เรื่องในอดีตมันฝังใจเรามากๆ อยากกลับไปแค่ไหนก็ต้องห้ามใจตัวเอง เพราะกลัวเป็นแบบเดิมเลยต้องทำแบบนี้ ต้องปล่อยค่ะ ทุกวันนี้ก็คิดถึงมากค่ะ ห่วงเขาด้วยไม่รู้เป็นไงบ้าง เราคบกันไม่นานมากค่ะ1ปีกว่าๆ แต่ความผูกพันนี่สิคะ เรารู้จักทั้งครอบครัวเขาเพื่อนเขาคนรอบข้างเขา รู้จักหมดเลย แถมเข้ากันได้กับทุกคนเลย ครอบครัวเขาน่ารักมากค่ะแต่ตัดภาพมาหาเขาเราคิดภาพว่าจะใช้ชีวิตกับเขายังไงให้มันรอดไม่ออกเลยค่ะ แต่คนในครอบครัวเขาเราก็ทักทายปกติเลยค่ะ เหมือนญาติพี่น้องกันไม่ได้เกลียดกัน แต่กับเขามันไม่ได้จริงๆ ถ้าเขาไม่ทำให้ผญคนอื่นเจ็บเหมือนเราก็คงดีค่ะ แต่ถ้าวันนึงเราโตขึ้นแล้วเราก็อยากรู้จักกับเขาใหม่ หวังว่าเขาจะเปลี่ยนเป็นคนใหม่ที่โตกว่าเดิมนะ ทุกคนคงเข้าใจเรานะคะ เราทุกข์ใจเองค่ะทุกวันนี้ ไม่มีกระจิตกระใจทำอะไรเลยคิดถึงแต่เขา ไม่รู้เขาคิดถึงเราบ้างไหม เรารู้ว่าเขาไม่ดีเลย แต่เราก็ยังหวังเล็กๆน้อยๆว่าเขาจะปรับตัวและถ้าวันนึงเขามีปัญหาแล้วไม่มีใครอยู่ข้างๆ เราก็พร้อมจะเอื้อมมือไปช่วยเหลือเขา เราหวังดีกับเขานะ แต่ไม่รู้เขาคิดแบบเรามั้ย แต่ถ้าไม่เราจะหวังดีฝ่ายเดียวก็ไม่เป็นไรเลย 
ไม่ได้เป็นแฟนเป็นแค่พี่น้องก็ยังได้ค่ะ เราโอเคแค่อยากให้เขาได้รับรู้ความสำเร็จของเราทุกก้าวเลย เราไม่รู้ว่าทำไมเรารักกันขนาดนั้นทำไมถึงได้ปล่อยมือกันแค่เรื่องเล็กๆ รึว่าเราเด็กเกินไปเราไม่รู้ค่ะ 
ทุกคนคิดว่าเราทำแบบนี้ถูกไหมคะ 
แล้วเราควรทำยังไงต่อ
เราไม่ได้โลกสวยนะคะ อีกอย่างเรารู้ตัวเองค่ะว่าทำอะไรอยู่ ถ้าจะว่าเราโง่ เราแค่อยากให้เวลามันเยียวยาทุกอย่างก่อนค่ะ ถ้ามันไม่ได้จริงๆ ก็ต้องยอมรับมันค่ะ เราไม่ถือว่าเสียเวลาเพราะเรายังไม่อยากเปิดใจรับใคร เพราะเราคิดว่าความรักมันไม่ใช่ใครก็ได้ ในตอนนี้เราก็เอาใจไปให้เรื่องเรียน90% เราอยากขอคำแนะนำค่ะ คำปรึกษา เรายอมรับทุกอย่างค่ะถึงมันจะดีรึไม่ดี