คือเรื่องมันคือว่า พ่อผมอะ เขาเป็นคนขี้เหล้า พอเมาก็ชอบใช้ความรุนเเรงต่างๆนานา จนมาวันหนึ่ง เเกกินเหล้า ก็กินกับเพื่อนเเก2-3คน  เเละราวๆเกือบ 3ทุ่ม เเกก็ถามเพื่อนเเกว่าจะกินข้าวป่าว เพื่อนเเกก็บอกว่ากิน เเล้วเผอิญว่า ข้าวในหม้อหุงข้าวมันมีเเค่ น้ดเดียว เเกก็โกรธ จะทุบหม้อหุงข้าวทิ้ง อีกทั้งด่าเเม่ผมต่างๆนานา เเต่เเกไม่รู้เลยว่า ข้าวสารหมด อีกทั้งตังเเม่ผมก็ไม่มีสักบาท เเต่คนที่มีตัง กลับเอาตังไปซื้อเหล้ามาเมากับเพื่อน ตอนนั้นยอมรับเลยว่าผมโกรธมาก โกรธจนน้ำตาไหล โกรธ เเต่ผมก็ไท่สามารถทำไรได้ ได้เเค่เก็บความโกรธเอาไว้ อีกทั้งผมยังมีน้อง ตอนเเกเมา ผมคอยรับอารมณ์เเกไว้ เพื่อไม่ให้เเม่เเละน้องต้องลำบาก เเต่ผมกลัวว่าหากวันหนึ่ง เเกไปลงกับเเม่หรือน้อง ผมคงไม่สามารถคุมตัวเองในตอนนั้นไหว ผมควรทำไงดีครับ ทุกวันนี้มันชักจะเลยเถิดขึ้นทุกวันละ ทุกวันนี้ผมพยายามอดทนในการเห็นน้ำตาของเเม่เเต่ละวัน มันยากจริงๆ ผมควรทำไงต่อดีครับ