"คนปกติน่ะ ไม่เข้าใจหรอก​"
นี่คือคำพูดของโจเซ่... จาก Josee, The Tiger and The Fish ที่ติดใจผมมากที่สุด — หญิงสาวผู้พิการเป็นคนเอ่ยกับชายหนุ่มผู้เป็นผู้ดูแลของเธอ เนื่องจากเส้นทางสู่ความฝันของทั้งสองคนไม่เหมือนกัน​

สวัสดีครับทุกคน วันนี้ผมได้รับโอกาสไปดู Josee, The Tiger and The Fish ในรอบสื่อมา และจะมีโอกาสนี้ไม่ได้หากไม่มี Remlia Mange, Hareshi, และ JAM ครับ ขอขอบคุณไว้ ณ ที่นี้ด้วย

เนื่องจากนี่เป็นรอบสื่อครั้งแรกในชีวิตของผม บอกได้เลยว่าประทับใจไม่น้อยที่ได้เปิดด้วยเรื่องนี้ หากใครติดตามผมมานานอาจจะรู้ว่าผมเขียนโพสต์สั้นๆไม่ค่อยเป็น เพราะในหนังหนึ่งเรื่องมักมีหลายอย่างให้พูดถึง พอรู้ตัวอีกทีสิ่งที่เขียนก็ยาวเหยียดไปซะแล้ว แน่นอนว่าเรื่องนี้ก็เป็นหนึ่งในนั้นครับ เพราะฉะนั้น ต่อจากนี้จะเป็นการรีวิวและวิเคราะห์แบบ "พอหอมปากหอมคอ" เป็นน้ำจิ้มให้ทุกคนรอชมที่โรงภาพยนตร์กันนะครับ เฮ้อ~ เกริ่นอะไรกันยาวล่ะ มา!



เมื่อแสงไฟในโรงดับลง ขนาดหน้าจอถูกปรับให้กว้างขึ้น และทั้งฮอลล์อยู่ในความเงียบสงัด หนังเปิดตัวมาด้วยเพลง Take Me Far Away พร้อมกับฉายภาพฝูงปลาแหวกว่ายใต้ทะเล เผยให้เห็นนักดำน้ำ สลับกับภาพชีวิตประจำวันของสึซึคาว่า สึเนโอะ นักศึกษาชั้นปีที่ 4 ที่ทำแต่งานพิเศษเพื่อเก็บเงินไปเรียนต่อต่างประเทศ

ในฉากอินโทรมีการแปลเครดิตด้วยครับ ด้วยความที่ผมเข้าไปดูโดยไม่ค่อยรู้อะไร พอเห็นชื่อคนทำเพลงประกอบเป็น Evan Call และ loundraw เป็นหนึ่งในผู้ออกแบบ ก็รู้ได้เลยว่าองค์ประกอบในหนังต้องออกมาดีแน่ๆ ทำไมน่ะหรือ? เพราะ Evan Call คือคนที่ทำเพลงบรรเลงทั้งหลายในไวโอเล็ต เอเวอร์การ์เดนซึ่งกินใจผมไปแทบทุกเพลง ส่วน loundraw ก็เป็นนักวาดที่มีผลงานโดดเด่นอย่างการดีไซน์ตัวละครเพราะหัวใจใกล้ตับอ่อน วีวี่ และ Summer Ghost ที่ใกล้จะฉายนี้ โดยอนิเมะแต่ละเรื่องที่กล่าวมาก็เอาชนะใจคนดูไปจำนวนมากทีเดียว

กลับมาที่โจเซ่กันดีกว่า ความจริงนางเอกเธอไม่ได้ชื่อโจเซ่หรอกนะครับ แต่ไปรอดูในโรงดีกว่าทำไมเธอถึงใช้ชื่อนี้ หนังเรื่องนี้เล่นประเด็นของ "ความฝัน" กับเส้นทางของแต่ละคนที่ดูจะใช้กำลังแตกต่างกัน หนึ่งคนมีความฝัน ส่วนอีกคนไม่รู้ว่าความฝันของตนนั้นจะเอื้อมถึงได้ยังไง



โจเซ่ เป็นผู้หญิงที่พิการมาตั้งแต่กำเนิด พ่อกับแม่เสียไปทำให้เธอต้องอยู่กับคุณยายที่เริ่มแก่ตัวลงแล้ว เธอเป็นคนอ่อนต่อโลกแต่มีความทะเยอทะยาน เพราะแทบไม่ได้ออกจากบ้านเลย ผมมองว่าโจเซ่เป็นคนที่มีจินตนาการสูง มีพรสวรรค์ด้านศิลปะ และรักในสิ่งที่ตัวเองทำไม่ต่างจากใคร เพียงแต่อุปสรรคของเธอคือขาทั้งสองข้างที่ทำให้ไม่อาจเดินด้วยตนเองได้ บวกกับโลกภายนอกที่มองเธออย่างไม่เท่าเทียมราวกับมีสัตว์ร้ายอยู่เต็มไปหมด ด้วยเหตุนี้เธอจึงเป็นคนที่มีความมั่นใจต่ำ ก็ลองคิดดูว่ารู้ว่าน้ำทะเลเค็มจากในหนังสือ แต่ไม่เคยสัมผัสด้วยตัวเอง เห็นเครื่องบินแล้วตื่นเต้น เป็นคนไร้เดียงสา(และซึน)แบบนั้นแหละครับ

สึเนโอะ เป็นชายหนุ่มที่มีแพชชั่นแรงกล้า อยากจะไปเรียนต่อที่เม็กซิโก มีเพื่อนรักจากงานพิเศษอยู่ 2 คน เขารักทะเล การดำน้ำ และปลาเป็นชีวิตจิตใจ และความพยายามก็ไม่สูญเปล่า เมื่อเขาได้รับโอกาสรับทุนจากความพยายามนั้นเอง โชคชะตานำพาให้เขามาพบกับโจเซ่ และความรักในทะเลของทั้งสองก็ทำให้เกิดเรื่องราวที่สวยงาม ขมขื่น(?) และสายสัมพันธ์อันแน่นแฟ้นขึ้น

ภาพรวมของหนังทำออกมาได้ยอดเยี่ยมเลยครับ มีมุกตลกซึ่งส่วนใหญ่เป็นเวลาที่อยู่กับคุณยาย(คุณยายน่ารักมากๆ) หรือจะเป็นแมวจรจัดที่หวงอาณาเขตตัวเอง ในด้านของดราม่าและโรแมนติกก็ดีไม่แพ้กัน มีฉากให้หลายคนน้ำตาตกกันแน่นอน สำหรับผมอาจจะเป็นฉากที่เรียบง่าย แต่พอเข้าใจความรู้สึกของตัวละครแล้วก็อดซึ้งไปด้วยไม่ได้ และอีกฉากที่ประทับใจก็คือจินตนาการและภาพวาดของโจเซ่นี่แหละ ในส่วนนี้ผมไม่สปอยละกันนะครับ ;)



สำหรับภาพและเพลง ทำออกมาได้ยอดเยี่ยมสมควรไปดูในโรงจริงๆ ภาพสวย แสงเงาสวย โทนสีสวย ไม่ใช่แค่ฉากแต่รวมถึงตัวละครด้วยครับ เพลงประกอบก็การันตีจาก Evan Call อยู่แล้ว แต่ละเพลงใส่มาได้ลงตัวมากๆ เป็นตัวแปรสำคัญที่ทำให้หนังดึงอารมณ์คนดูได้มากเลยล่ะ และนอกจากเพลงประกอบ ก็มีเพลง Ao no Waltz และ Shinkai ของ Eve ที่ติดหูไม่แพ้กัน และที่สำคัญซับไตเติ้ลมีการแปลเพลงด้วยครับ!

และก็เหมือนเคย เพจผมไม่ค่อยให้คะแนนเพราะมองว่าคะแนนของแต่ละคนไม่เหมือนกัน ผมจึงชอบวิเคราะห์และพาคิดกันแบบนี้มากกว่าครับ สำหรับข้อสังเกตของเรื่องนี้คือเราแทบจะไม่ได้ยินความคิดของตัวละครเลย(รวมถึงพระเอกด้วย) และด้วยความที่เป็นหนังโรง ทำให้มันดำเนินเรื่องค่อนข้างเร็ว
คำพูดที่ว่า "ถ้าชอบก็อย่ายอมแพ้" ของสึเนโอะจะส่งไปถึงโจเซ่หรือไม่? เราควรจะคิดกับปฏิกิริยาอย่าง "คนปกติน่ะ ไม่เข้าใจหรอก" ยังไง? เพราะบางครั้งเราก็แค่รู้ว่าการพิการมันเป็นยังไงแต่ไม่ได้เข้าใจจริงๆ — "เสือ" และ "ปลา" ต่างก็เป็นสัญลักษณ์ที่มีความหมายในอนิเมะเรื่องนี้ และกำลังรอคอยให้คุณไปหาคำตอบ (ซึ่งการตีความของเราอาจไม่เหมือนกันก็ได้นะ)

ยังไงก็ตาม หลังจากหนังจบลง ฉากเครดิตก็เปิดขึ้น มีภาพเรื่องราวต่อจากฉายสุดท้าย และยังมีฉากปิดท้ายหลังเครดิตที่ทำให้ผู้ชมยิ้มไปตามๆกัน Josee, The Tiger and The Fish ปิดตัวได้อย่างสวยงาม เมื่อจอดับลง ไฟในโรงสว่างขึ้น เสียงปรบมือของคนดูก็ดังขึ้นเป็นการแสดงความประทับใจต่อหนังเรื่องนี้... นี่แหละครับ เสน่ห์ของรอบสื่อที่ผมชอบที่สุด

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ตัวอย่างหนังและเพลง


"น้ำตา ความอ่อนโยน ความหลงใหล คือทั้งหมดที่เป็นเรา​"
4 พฤศจิกายนนี้ในโรงภาพยนตร์ อย่าลืมไปดูกันนะครับ

== สุดท้ายนี้ ขอฝากเพจไว้ด้วยครับ ==
ติดตามเพจ: ชำแหละสื่อ - Media Anatomize
ติดตามเพจ: Hareshi