สวัสดีค่ะ นิสัยส่วนตัวเราเป็นคนเอาแต่ใจมากๆเป็นเด็กที่ ที่บ้านตามใจมาตลอด จนเราคบกับแฟนตอนแรกๆเราก็เข้ากับครอบครัวแฟนได้ดีแต่หลังๆมาเราโทรคุยกันปกตินี่แหละค่ะ เราก็ไปได้ยินพ่อแม่แฟนพูดถึงเราในเรื่องแย่ๆประมาณว่าเอาแต่ใจตัวเอง ไม่มีสัมมาคารวะและชอบคนอื่นมากกว่าเรา เราไม่เป็นกุลสตรีและคงมีอีกมากแต่เราไม่รู้ ซึ่งมีประโยคนึงบอกว่าแม่เราไม่สั่งสอนเรามันแรงมากเลยค่ะ เรารู้สึกแย่มากเรารักแฟนเรามากปกติเรา2คนทะเลาะกันบ่อยแต่เราก็ปรับความเข้าใจกันตลอด แต่มาถึงจุดที่ครอบครับเขาไม่ชอบเรา เราก็คุยกับแฟน เขาก็บอกให้เราปรับตัวใหม่เราฟังแล้วเรายิ่งรู้สึกแย่ค่ะ รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนไม่ดีเลย รู้สึกว่าเป็นคนที่แย่มากๆคนนึง และอีกประโยคนึงนะคะที่รู้สึกแย่คือแม่แฟนเราบอกว่าน้องคนนั้นก็ดูโอเคกว่าเรานะไม่สนใจหรออะไรแบบนี้ เรารู้สึกแย่บางทีมันรับไม่ได้ค่ะ จนแฟนให้แม่แฟนมาพูดกับเรา ตอนแรกก็โทรเราก็ร้องไห้ไปพูดไป เราพูดตามความเป็นจริงที่เราได้ยินแต่แม่แฟนบอกว่าเราเถียงเขาและเราไร้สาระ (ซึ่งมันเป็นเรื่องใหญ่สำหรับเราค่ะไม่ใช่เรื่องไร้สาระ) เราก็ยิ่งรู้สึกว่าตรงนั้นไม่ใช่แล้ว แต่พอคุยไปคุยมาเขาก็บอกให้เราปรับตัวเองดูค่ะ แล้วเขาก็บอกว่าเขารักเราไม่ใช่ว่าไม่รัก นี่แหละค่ะเราอาจจะนิสัยไม่ดีจริงๆแต่ตอนนี้เราไม่รู้จะทำยังไงต่อ เราไม่รู้ว่าที่แม่เขาพูดเรื่องจริงมั้ยหรือยังไง เพื่อนๆอ่านแล้วรู้สึกยังไงบอกเราได้เลยนะคะ เราอยากฟังความคิดเห็นของทุกคนมากๆค่ะ ขอบคุณค่ะ