หนูอายุ17ปี หนูเป็นคนที่ชอบสัตว์มาก หนูเป็นลูกคนเดียวหนูเหงามากค่ะ วันๆอยู่ในห้อง ออกไปเที่ยวไหนก็ไม่ได้ เลยตัดสินใจใช้เงินตัวเองซื้อน้องหมาพันธุ์โกเด้นมาเลี้ยง หนูอยู่กับย่าค่ะตอนแรกๆย่าบ่นขอจนเลิกบ่น หนูเลี้ยง ค่าใช้จ่ายของน้องหนูเก็บเงินออกเองหมดค่ะ พยายามไม่ให้เป็นภาระย่า เลี้ยงมาสักพักก็ปรึกษากับย่าว่าจะซื้อเพื่อนมาเป็นเพื่อนมันดีไหมเพราะหนูไม่สามารถมาคลุกคลีกับมันทั้งวันได้ เพราะมันเลาะมันเหม็น (เลี้ยงนอกบ้านค่ะ)
เลี้ยงไปเลี้ยงมาพ่อย่าให้ขายค่ะ เขาพูดแบบนี้มาหลายครั้งแล้ว หนูเลี้ยงของหนูมาแต่เด็กๆ หนูรักมันมาก เมื่อก่อนย่าชอบพูดว่าหนูเป็นภาระ หนูพยายามหาเงิน เล่นบีโก้บ้างทำทุกอย่างที่มันได้เงิน เพื่อไม่ให้ย่ามองว่าเป็นภาระ จนตอนนี้เอาหมามาย่าพูดเหมือนหนูเป็นคนสร้างภาระ หนูท้อมากเลยค่ะ หนูอยากเป็นหมอสัตว์ แต่ที่บ้านไม่เคยเห็นใจหนูเลยว่าหนูชอบหนูรักแค่ไหนหนูไม่อยากไปเล่นของคนอื่น
  หนูควรทำยังไงดีคะ เวลาทะเลาะกับคนในบ้านหมดไฟมากค่ะ หนูตั้งใจเรียน ตั้งใจทำอะไร ที่บ้านไม่ชมหนูเลยมีแต่คำว่าหนูเป็นภาระ หนูเคยคิดที่จะอยากตายถ้าไม่มีหนูภาระคงไม่มี เขาคงสบาย หนูหาเงินมาพยายามทำให้ย่าสบายเพราะเขาเลี้ยงหนูมาอยากได้อะไรบอกหนูหาเงินมาซื้อให้ แต่เขาไม่เคยเห็นความดีหนูเลย วันนี้นั่งกินข้าวเครียดอะไรมาหาเรื่องมาทะเลาะเรื่องหมาจะให้ขาย บอกมันเหม็น ขนมันเยอะ แล้วพูดว่า "ถ้าจะตอบแทนกันไม่น่าจะตอบแทนกันแบบนี้นะ"หนูเสียความรู้สึกมากสิ่งที่หนูทำให้ เขาไม่เคยเห็นเลย😭