เรื่องของเรามันยาวมาก คนที่อ่านคงต้องสนใจในเรื่องนี้หรือต้องการเเนะนำในเรื่องนี้
คือ พ่อเเม่เเยกทางกันตั้งเเต่ ป.2 เราเลือกที่จะอยู่กับเเม่เพราะพ่อติดการพนัน ส่วนเเม่มีพร้อมที่จะดูเเล เราจะบอกว่าเราเเปลกใจที่อยู่ๆพ่อก็หายไปเป็นเวลา4ปีเต็มที่ไม่ติดต่อกัยเลย เเม่พยายามสอนเราว่าพ่อจะเอาเราไปขายเพราะเเม่ไม่อยากให้เราติดต่อกับพ่อ เเต่มีวันนึงม.1พ่อกลับมาหาเราเเล้วบอกพ่อพร้อมที่จะดูเเลเรา เราจะบอกว่าตอนที่พ่อหายไปเราเจอกับอะไรบ้างตอนอยู่กับเเม่ เราเล่าว่า ตอนป.4 ยายเสียตาก็เสียตาม เเม่ยังมาเเต่งงานใหม่ มีผัวใหม่ในความรู้สึกตอนนั้นกลายเป็นเด็กเก็บกดมีปมมากๆไม่มีเพื่อนเล่นโดนล้อ ญาติที่ไหนก็ไม่มาดูเเลเป็นห่วงเราต้องพึ่งตัวเองจนอดทน มาเจอพ่อพอเราเจอพ่อเรารู้สึกอุ่นใจมากๆเลยนะ พอเเม่รู้ข่าวว่าพ่อกลับมาเเล้วเเม่ก็พยายามไม่ให้เราเจอกัน
พยายามให้ทุกอย่างมันคือของของเเม่ เเต่เราก็ด้วยความอยากเจอพ่ออีกพ่อกับเเม่ได้ทำสัญญาไว้ว่าถ้าจะมาหาลูกต้องห้ามกลับค่ำ ให้กลับตรงเวลา ห้ามมารับเเถวบ้านเพราะชาวบ้านจะว่าเอาได้ มีเยอะเเยะ พ่อเราก็มาหาเรา เดือนนึงครั้งบางครั้งก็เป็นปีอ่ะ1ครั้ง ทำเเบบนี้จนเราม.3พ่อเเอบเเต่งงานใหม่มีลูกใหม่พึ่งคลอด จะบอกว่าไว้ใจเเม่เลี้ยงคนนี้มากตอนเเรกเพราะนางไม่สามารถมีลูกได้เเต่ก็โชคดีของเขาที่เขามีโอกาสมีลูกได้ เรากลัวเราเป็นเป็นหมาหัวเน่าเเต่ก็เป็นจริงๆ จนครูที่ปรึกษาทุกคนพยายามเปลี่ยนความคิดเราใหม่ว่าถ้าพ่อเเม่เรามีความสุขเราควรมีความสุขเเละยินดีกับเขา เเต่หารู้ไม่ว่าทำเเบบนี้มันทรมานตัวเองมากๆ จน จบม.3จะขึ้นม.4เเม่เชื่อพ่อเลี้ยงทุกอย่าง เชื่อเเบบต้องเข้าโรงเรียนนี้นะเพราะมันดีอะไรงี้เเถมยังเลือกสายเรียนให้เราเราอยากเรียนกฏหมายมากๆ เลยเข้าไทยสังคมเเต่พ่อเลี้ยงดูถูกมากๆอ่ะ เเล้วเเม่ก็ด่าเสริมว่าเลี้ยงควายมาเรียนเเต่เราทำได้เเค่เถียงเขาให้เราเปลี่ยนห้องเปลี่ยนสายการเรียนเป็น อังกฤษเพียว เราไม่ชอบเเต่ก็ต้องเรียนเพราะเขาเลือก จนอะไรๆมันเหมือนจะเข้าที่ไปด้วยกันดี(เเม่พ่อเลี้ยง)เราผลักตัวเองให้ดีขึ้น เเต่ว่าวันที่เราไม่คาดคิดก็มาถึงเเม่กับพ่อเลี้ยงเราหย่ากันทั้งๆที่คบกันมา8ปีเเล้ว หย่าหย่าวันเกิดเราเเล้วหลังจากนั้นเเม่ก็ดีกับเราได้เเค่2วัน ปกติเเม่เป็นคนไม่เที่ยวเเต่เเม่พาเที่ยวไงตอนนั้น เเต่พอมาจับได้ว่าเเม่ไปนอนกับผชที่เป็นคนกทม.จะบอกว่า ไปส่องเฟสมาเเล้วเจอถ่ายรูปนอนในโรงเเรมกันเเล้วโกหกเราว่าไปทำโอทีไม่กลับบ้าน4วันพอจับได้เเม่ก็ด่าว่าอย่ามายุ่งนี้มันเรื่องส่วนตัวของกูเราก็ทำได้เเค่เสียใจเพราะตอนที่เเม่จะหย่ากับพ่อเลี้ยงเเม่บอกอย่าโกหกกันนะ เพราะมีเเค่เราสองคนละนะเเต่ไม่คิดว่าเเม่จะทำงี้เราก็เเซะเเม่ตัวเองอ่ะ เพราะหมั่นไส้ เขาก็ลงมาจาก กทม.บ่อยมากหาหาเเม่หาที่โรงเ้รมเพราะเราไม่ให้เข้าบ้าน ต่อมาเขาคบกันได้เเค่1เดือนเขาก็ลงมาอยู่ลำพูนเลย มาอยู่ทำงานที่นี้ ทำร้านผับบาร์อ่ะที่กทม.เเต่ลำพูนนี้ไม่รู้ไม่ได้จะดูที่อาชีพนะคือเขามาพักหน้าซอยบ้านเราเช่าเอาเป็นเดือน จ่าย1,800ไปสืบมาหมดเเม่เป็นคนเปย์จ่ายด้วยนะ จะบอกว่าเเม่เราหลงเขามากๆเลยเเหละหลงลืมตาไม่ขึ้เลยนะ เขาขอไรให้หมด ทุกวันนี้ สัปดาห์นึงมี7วันมานอนบ้าน2วันที่เหลือกับไอ่ห่านี้ จะบอกว่าเเม่พังมากอ่ะจากที่ไใ่เคยสูบบุหรี่ก็สูบ ดื่มเหล้าทุกเช้าเย็น นี้เเม่พยาบาลด้วยนะเเต่เเบบไม่คิดว่าเเม่ความคิดมีเเค่นี้คบ 2เดือนให้14,000ลูกตัวเองไปรร 40บาทยังไม่พอเลยเช้าเที่ยง พอตอนเย็นจะซื้อกับข้าวกลับมาเเล้วออกบ้านไปนอนกับห่านั้นหลังจากนั้นก็เป็นงี้มาเรื่อยๆจนล่าสุด ก็มีเรื่องเข้ามาญาติไลน์มาถามว่าเเม่โดนทุบรถเหรอเราเลยถามว่าใครทุบญาติก็บอกว่าไอ่เเฟนใหม่เเม่นี้เเหละทะเลาะกัน เราอ่ะก่ทักถามเเม่นะว่าเกิดไรขึ้นปล่อยเขามาทำงี้ได้ไง เเต่เเบบเเม่ปกป้องบอกรถชน เราจะบอกว่าเราวู่วามเราโพสต์ด่าไอ่ห่านี้ว่า มาทำลายข้าวของเขาเเถมยังมาทำร้ายเขาอีก #เเมงดาเกาะห...เเดก เเล้วก็เออความอยากให้มันรู้ตัสเลยเเบบไปกดโกรธโพสต์ที่มันโพสต์ล่าสุดมันไม่รู้อ่านไหมเเต่พอเช้ามา นี้ไม่ได้ตื่นด้วยตัวเองนะเเม่ด่าเราว่า จะไปโพสต์หาต๋ายหยั่งนะอี่นี้ เลี้ยงดีไม่ว่าดีชอบหาปัญหามาให้ถ้าเกิดมันมาฆ่าไรงั้นงี้เเล้วมาพูดเเบบ กูให้ตังยังไม่พอเหรอทำไมต้องมายุ่งเรื่องกู เราเเค่อยากเเสดงจุดยืนว่าเห่ยไม่ได้ละนะถ้าปล่อยไว้สักวันเเม่ต้องเเย่เเต่ที่เเม่ด่ามาเเม่เเค่กลัวเราอิจฉาเห้ยไม่ได้หึงหวงขนาดนั้นเเต่เป็นลูกใครมาทำร้ายเเม่ก็ไม่ยอมเว้ย เเต่เเม่คิดว่าเราไม่อยากให้เเม่มีใคร ใครๆก็ไม่อยากให้มีเเต่ถ้าเป็นความสุขเเม่เเม่ก็จะมีก็มีสิเเต่ขอเเบบดูเเลไม่ทำร้ายเเม่เป็นเสาหลักได้งี้เเต่คนนี้คือไม่ได้ ทะเลาะกันเเล้วมาทุบรถทำร้ายร่างกาย
ี้อ่ะใครจะไปยอม พอเห็นเเม่พูดงี้เเล้วใจอ่อนเเรงมากเลย เเม่บอกมีลูกงี้ไม่มีดีกว่า โหเราก็เลยเเบบงั้นก็เชิญหน้ามืดตามัวเลยเพราะสิ่งที่เราไปเห็นเราเข้าเฟสที่เราปลอมละโพสต์ด่าไอ่ห่านี้ไอ่ห่านี้มาเม้นว่าถ้าพี่คิดงั้นก็เลิกกันเถอะอ่อเราเลยเข้าใจไรมากขึ้นเเม่อ่ะเเค่กลัวเสียเขาไปเเต่คิดไหมว่าเราก็เสียใจเหมือนกัน เราหวังดีเเต่เขาก็ขี่รถออกบ้านไปง้อไปคุยกับบ่านั้นละเราก็เลยเป็นซึมงี้เเหละ
ตอนนี้เรา อายุ 18ปี เรียนมหาลัยเรียนออนไลน์ ตอนนี้เราเรียนในเชียงใหม่ สุขภาพจิตไม่ดีตรงที่ว่าเป็นห่วงเเม่ที่เเม่อยู่กินกับผชที่เขาชอบตบตีเเม่ เราเตือนนางไม่ฟัง เวลานางได้เเผล นางก็บอกอ้างนั้นอ้างนี้หกล้มไรงี้ เราทนดูไม่ได้จริงๆ ทุกวันนี้ก็เป็นห่วงกลัวเเม่โดนหลอก เอาเงิน ใช้งานเเม่ทั้งๆที่เเม่ก็ทำงานหนัก ส่วนพ่อ มีครอบครัวใหม่ตอนที่เรากำลังอายุ15-16 ปี พ่อก็เเต่งงานใหม่ มีครอบครัวมีน้อง เราก็ดีใจที่พ่อมีความสุข เเต่ช่วงนี้เราท้อมากเลย ท้อเเบบพูดกับใครใครก็ไม่เข้าใจ พูดตั้งเเต่พ่อเเม่เราหย่ากันละ อดเอาอดทนไว้ เราอยู่กับคำว่าอดทนมาตั้งเเต่เด็ก เวลาเราทักไปหาพ่อพ่อช่วงนี้จะอ่สนเเชทไม่ค่อยตอบชอบเเชร์รูปเเม่เลี้ยง ลูกเขา ตอนนี้เราเลยรู้สึกเออ ลูกที่เกิด พ่อเเม่ผิดพลาดเเล้วลูกต้องรับผลกรรมงี้ทุกคนเลยเหรอไม่เข้าใจ เรายอมรับมาตลอดว่าเราขาดความอบอุ่น เเต่เราไม่สนนะเพราะตอนนี้เเค่นอยกับชีวิตตัวเอง สู้ด้วยตัวเองมาโดยตลอด เเม่เคยเเต่งงานมาเเล้ว2ครั้ง นางก็ไม่เคยจะเเบ่งความรักให้ลูกส่วนพ่อเขาใีครอบครัวใหม่อ่ะเราเเค่ลูกติด พูดไปพูดมารู้สึกเกิดมาเเล้วเป็นงี้เราไม่อยากเลือกที่จะเกิดเลย เราทนกับคำว่า เรื่องของผู้ใหญ่ เราก็ไม่ยุ่ง เเต่ตอนนี้สภาพจิตใจไม่มีกำลังใจทำเะไรเลย พ่อเเม่ถามเเค่จะเอาเท่าไหร่ มีเงินมันดีนะเเต่สำหรับเรา ถ้าเงินมันช่วยให้มีความสุขด้านครอบครัวได้ก็ดีสิเนอะ
เรารู้สึกไร้ค่า พ่อเเม่ไม่สนใจฉันจากที่หย่าร้างไปมีครอบครัวใหม่กัน
คือ พ่อเเม่เเยกทางกันตั้งเเต่ ป.2 เราเลือกที่จะอยู่กับเเม่เพราะพ่อติดการพนัน ส่วนเเม่มีพร้อมที่จะดูเเล เราจะบอกว่าเราเเปลกใจที่อยู่ๆพ่อก็หายไปเป็นเวลา4ปีเต็มที่ไม่ติดต่อกัยเลย เเม่พยายามสอนเราว่าพ่อจะเอาเราไปขายเพราะเเม่ไม่อยากให้เราติดต่อกับพ่อ เเต่มีวันนึงม.1พ่อกลับมาหาเราเเล้วบอกพ่อพร้อมที่จะดูเเลเรา เราจะบอกว่าตอนที่พ่อหายไปเราเจอกับอะไรบ้างตอนอยู่กับเเม่ เราเล่าว่า ตอนป.4 ยายเสียตาก็เสียตาม เเม่ยังมาเเต่งงานใหม่ มีผัวใหม่ในความรู้สึกตอนนั้นกลายเป็นเด็กเก็บกดมีปมมากๆไม่มีเพื่อนเล่นโดนล้อ ญาติที่ไหนก็ไม่มาดูเเลเป็นห่วงเราต้องพึ่งตัวเองจนอดทน มาเจอพ่อพอเราเจอพ่อเรารู้สึกอุ่นใจมากๆเลยนะ พอเเม่รู้ข่าวว่าพ่อกลับมาเเล้วเเม่ก็พยายามไม่ให้เราเจอกัน
พยายามให้ทุกอย่างมันคือของของเเม่ เเต่เราก็ด้วยความอยากเจอพ่ออีกพ่อกับเเม่ได้ทำสัญญาไว้ว่าถ้าจะมาหาลูกต้องห้ามกลับค่ำ ให้กลับตรงเวลา ห้ามมารับเเถวบ้านเพราะชาวบ้านจะว่าเอาได้ มีเยอะเเยะ พ่อเราก็มาหาเรา เดือนนึงครั้งบางครั้งก็เป็นปีอ่ะ1ครั้ง ทำเเบบนี้จนเราม.3พ่อเเอบเเต่งงานใหม่มีลูกใหม่พึ่งคลอด จะบอกว่าไว้ใจเเม่เลี้ยงคนนี้มากตอนเเรกเพราะนางไม่สามารถมีลูกได้เเต่ก็โชคดีของเขาที่เขามีโอกาสมีลูกได้ เรากลัวเราเป็นเป็นหมาหัวเน่าเเต่ก็เป็นจริงๆ จนครูที่ปรึกษาทุกคนพยายามเปลี่ยนความคิดเราใหม่ว่าถ้าพ่อเเม่เรามีความสุขเราควรมีความสุขเเละยินดีกับเขา เเต่หารู้ไม่ว่าทำเเบบนี้มันทรมานตัวเองมากๆ จน จบม.3จะขึ้นม.4เเม่เชื่อพ่อเลี้ยงทุกอย่าง เชื่อเเบบต้องเข้าโรงเรียนนี้นะเพราะมันดีอะไรงี้เเถมยังเลือกสายเรียนให้เราเราอยากเรียนกฏหมายมากๆ เลยเข้าไทยสังคมเเต่พ่อเลี้ยงดูถูกมากๆอ่ะ เเล้วเเม่ก็ด่าเสริมว่าเลี้ยงควายมาเรียนเเต่เราทำได้เเค่เถียงเขาให้เราเปลี่ยนห้องเปลี่ยนสายการเรียนเป็น อังกฤษเพียว เราไม่ชอบเเต่ก็ต้องเรียนเพราะเขาเลือก จนอะไรๆมันเหมือนจะเข้าที่ไปด้วยกันดี(เเม่พ่อเลี้ยง)เราผลักตัวเองให้ดีขึ้น เเต่ว่าวันที่เราไม่คาดคิดก็มาถึงเเม่กับพ่อเลี้ยงเราหย่ากันทั้งๆที่คบกันมา8ปีเเล้ว หย่าหย่าวันเกิดเราเเล้วหลังจากนั้นเเม่ก็ดีกับเราได้เเค่2วัน ปกติเเม่เป็นคนไม่เที่ยวเเต่เเม่พาเที่ยวไงตอนนั้น เเต่พอมาจับได้ว่าเเม่ไปนอนกับผชที่เป็นคนกทม.จะบอกว่า ไปส่องเฟสมาเเล้วเจอถ่ายรูปนอนในโรงเเรมกันเเล้วโกหกเราว่าไปทำโอทีไม่กลับบ้าน4วันพอจับได้เเม่ก็ด่าว่าอย่ามายุ่งนี้มันเรื่องส่วนตัวของกูเราก็ทำได้เเค่เสียใจเพราะตอนที่เเม่จะหย่ากับพ่อเลี้ยงเเม่บอกอย่าโกหกกันนะ เพราะมีเเค่เราสองคนละนะเเต่ไม่คิดว่าเเม่จะทำงี้เราก็เเซะเเม่ตัวเองอ่ะ เพราะหมั่นไส้ เขาก็ลงมาจาก กทม.บ่อยมากหาหาเเม่หาที่โรงเ้รมเพราะเราไม่ให้เข้าบ้าน ต่อมาเขาคบกันได้เเค่1เดือนเขาก็ลงมาอยู่ลำพูนเลย มาอยู่ทำงานที่นี้ ทำร้านผับบาร์อ่ะที่กทม.เเต่ลำพูนนี้ไม่รู้ไม่ได้จะดูที่อาชีพนะคือเขามาพักหน้าซอยบ้านเราเช่าเอาเป็นเดือน จ่าย1,800ไปสืบมาหมดเเม่เป็นคนเปย์จ่ายด้วยนะ จะบอกว่าเเม่เราหลงเขามากๆเลยเเหละหลงลืมตาไม่ขึ้เลยนะ เขาขอไรให้หมด ทุกวันนี้ สัปดาห์นึงมี7วันมานอนบ้าน2วันที่เหลือกับไอ่ห่านี้ จะบอกว่าเเม่พังมากอ่ะจากที่ไใ่เคยสูบบุหรี่ก็สูบ ดื่มเหล้าทุกเช้าเย็น นี้เเม่พยาบาลด้วยนะเเต่เเบบไม่คิดว่าเเม่ความคิดมีเเค่นี้คบ 2เดือนให้14,000ลูกตัวเองไปรร 40บาทยังไม่พอเลยเช้าเที่ยง พอตอนเย็นจะซื้อกับข้าวกลับมาเเล้วออกบ้านไปนอนกับห่านั้นหลังจากนั้นก็เป็นงี้มาเรื่อยๆจนล่าสุด ก็มีเรื่องเข้ามาญาติไลน์มาถามว่าเเม่โดนทุบรถเหรอเราเลยถามว่าใครทุบญาติก็บอกว่าไอ่เเฟนใหม่เเม่นี้เเหละทะเลาะกัน เราอ่ะก่ทักถามเเม่นะว่าเกิดไรขึ้นปล่อยเขามาทำงี้ได้ไง เเต่เเบบเเม่ปกป้องบอกรถชน เราจะบอกว่าเราวู่วามเราโพสต์ด่าไอ่ห่านี้ว่า มาทำลายข้าวของเขาเเถมยังมาทำร้ายเขาอีก #เเมงดาเกาะห...เเดก เเล้วก็เออความอยากให้มันรู้ตัสเลยเเบบไปกดโกรธโพสต์ที่มันโพสต์ล่าสุดมันไม่รู้อ่านไหมเเต่พอเช้ามา นี้ไม่ได้ตื่นด้วยตัวเองนะเเม่ด่าเราว่า จะไปโพสต์หาต๋ายหยั่งนะอี่นี้ เลี้ยงดีไม่ว่าดีชอบหาปัญหามาให้ถ้าเกิดมันมาฆ่าไรงั้นงี้เเล้วมาพูดเเบบ กูให้ตังยังไม่พอเหรอทำไมต้องมายุ่งเรื่องกู เราเเค่อยากเเสดงจุดยืนว่าเห่ยไม่ได้ละนะถ้าปล่อยไว้สักวันเเม่ต้องเเย่เเต่ที่เเม่ด่ามาเเม่เเค่กลัวเราอิจฉาเห้ยไม่ได้หึงหวงขนาดนั้นเเต่เป็นลูกใครมาทำร้ายเเม่ก็ไม่ยอมเว้ย เเต่เเม่คิดว่าเราไม่อยากให้เเม่มีใคร ใครๆก็ไม่อยากให้มีเเต่ถ้าเป็นความสุขเเม่เเม่ก็จะมีก็มีสิเเต่ขอเเบบดูเเลไม่ทำร้ายเเม่เป็นเสาหลักได้งี้เเต่คนนี้คือไม่ได้ ทะเลาะกันเเล้วมาทุบรถทำร้ายร่างกาย
ตอนนี้เรา อายุ 18ปี เรียนมหาลัยเรียนออนไลน์ ตอนนี้เราเรียนในเชียงใหม่ สุขภาพจิตไม่ดีตรงที่ว่าเป็นห่วงเเม่ที่เเม่อยู่กินกับผชที่เขาชอบตบตีเเม่ เราเตือนนางไม่ฟัง เวลานางได้เเผล นางก็บอกอ้างนั้นอ้างนี้หกล้มไรงี้ เราทนดูไม่ได้จริงๆ ทุกวันนี้ก็เป็นห่วงกลัวเเม่โดนหลอก เอาเงิน ใช้งานเเม่ทั้งๆที่เเม่ก็ทำงานหนัก ส่วนพ่อ มีครอบครัวใหม่ตอนที่เรากำลังอายุ15-16 ปี พ่อก็เเต่งงานใหม่ มีครอบครัวมีน้อง เราก็ดีใจที่พ่อมีความสุข เเต่ช่วงนี้เราท้อมากเลย ท้อเเบบพูดกับใครใครก็ไม่เข้าใจ พูดตั้งเเต่พ่อเเม่เราหย่ากันละ อดเอาอดทนไว้ เราอยู่กับคำว่าอดทนมาตั้งเเต่เด็ก เวลาเราทักไปหาพ่อพ่อช่วงนี้จะอ่สนเเชทไม่ค่อยตอบชอบเเชร์รูปเเม่เลี้ยง ลูกเขา ตอนนี้เราเลยรู้สึกเออ ลูกที่เกิด พ่อเเม่ผิดพลาดเเล้วลูกต้องรับผลกรรมงี้ทุกคนเลยเหรอไม่เข้าใจ เรายอมรับมาตลอดว่าเราขาดความอบอุ่น เเต่เราไม่สนนะเพราะตอนนี้เเค่นอยกับชีวิตตัวเอง สู้ด้วยตัวเองมาโดยตลอด เเม่เคยเเต่งงานมาเเล้ว2ครั้ง นางก็ไม่เคยจะเเบ่งความรักให้ลูกส่วนพ่อเขาใีครอบครัวใหม่อ่ะเราเเค่ลูกติด พูดไปพูดมารู้สึกเกิดมาเเล้วเป็นงี้เราไม่อยากเลือกที่จะเกิดเลย เราทนกับคำว่า เรื่องของผู้ใหญ่ เราก็ไม่ยุ่ง เเต่ตอนนี้สภาพจิตใจไม่มีกำลังใจทำเะไรเลย พ่อเเม่ถามเเค่จะเอาเท่าไหร่ มีเงินมันดีนะเเต่สำหรับเรา ถ้าเงินมันช่วยให้มีความสุขด้านครอบครัวได้ก็ดีสิเนอะ