คือครอบครัวเราเคร่งครัดเรื่องเเฟนเรื่องเที่ยวมาก เเต่มันเป็นสิ่งที่ทำให้เรามีความสุขจริงๆ ต้องบอกก่อนนะว่าพ่อเเม่ท้องเราตอนอายุ 16-17 พอโตมาครอบครัวเราเเตกเเยกกันตั้งเเต่เด็กๆ  ตอนเด็กเลยไม่ค่อยจะมีความสุขเท่าไหร่ เราก็ได้ย้ายมาอยู่ฝั่งพ่อ พ่อบอกเราว่าอยากได้อะไรพ่อก็จะหาให้ได้หมดเเต่พ่อลืมรึป่าวว่า เราต้องการความรักความอบอุ่นเเค่นั้นเอง พ่อเราไม่เคยพูดเลยว่ามีเรื่องอะไรที่ไม่สบายใจก็มาบอกพ่อมาปรึกษาได้นะลูก ฝั่งเเม่เราเเม่ก็ให้เงินใช้บ้างเเต่ก็ไม่เคยที่จะพูดว่าปรึษาได้นะมีเรื่องอะไรไม่สบายใจมั้ย เราอึดอัดมาก ตอนนี้เราจะมีเเฟนที่คบกันมาปีกว่าๆได้เเล้วครอบครัวเเฟนน่ารักกับเรามาก ครอบครัวเราทั้ง2รู้จักกัน รู้เเล้วด้วยว่าเราคบกัน เราก็เป็นคนเรียนเก่งระดับหนึ่งเลยเเหละ เเต่ครอบครัวเราเหมือนไม่ชอบเเฟนเรามากกว่าบอกให้เลิกคบเพราะคิดว่าเเฟนทำให้เราเสียคนชอบเที่ยวกลางคืนชอบกลับบ้านดึก ทั้งๆที่เราบอกไปหลายครั้งมาก ว่ามันเกิดจากเราอย่าไปโทษคนอื่น ทุกครั้งที่เข้าบ้านมาก็โดนด่าว่า ไปกับคนนี้อีกเเล้วหรอเลิกคบกันเลยนะจะเรียนอยู่มั้ยหนังสืออ่ะท้องมาจะไล่ออกบ้านนะคอยดูอยากเป็นเหมือนพ่อเเม่หรอ เรียนไม่จบกันสักคนนะเห็นมั้ย  เราคิดฆ่าตัวตายหลายรอบมากเราคิดเเค่อย่างเดียวเลยว่าถ้าเราตายไปเเฟนจะอยู่ได้มั้ยครอบครัวเเฟนจะรู้สึกผิดรึป่าว เเฟนรักเรามากเราอยากใช้ชีวิตด้วยกันเหมือนคู่รักทั่วๆไป เเฟนเป็นคนเเรกที่ทำให้เรารู้สึกมีค่ากับตัวเอง ทำให้เรามีความสุขเหมือนที่ตะก่อนไม่มี ครอบครัวเราบังคับให้เราเลิกกันหลายครั้งเเต่เราก็ไม่เคยที่จะเลิกกัน ถ้าทุกคนเป็นเหมือนเราทุกคนจะยอมเสียคนที่รักเเละคนที่ทำให้มีความสุขไปมั้ย ครอบครัวไม่ใช่เซฟโซนของเรา เราอยากมีพ่อเเม่ที่เหมือนเพื่อนที่สามารถปรึษาได้ทุกเรื่องจริงๆ 😭