ขอเล่นก่อนนะเราเป็นลูกบุญธรรมของครอบครัวนี้ แม่คนที่อุปถัมภ์เราคือพี่สาวของย่าของเรา เพราะพ่อแท้ๆมีเราตอนนั้นยังไม่พร้อม พ่อกับแม่อุปถัมภ์เลยขอเรามาเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรมตามกฏหมาย เราสนิทและอยู่กับพ่อส่วนมากมาตั้งแต่เด็ก และเราก็เริ่มมีปัญหามาตั้งแต่พ่อเสีย แม่แม่จะเป็นคนที่คอยห้ามทุกอย่างบังคับทุกอย่างหัวโบราณสุดสุด ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเรียนก็ไม่ให้ไปเรียนที่ไกลๆแม้ว่าเราจะสอบได้หลายที่ก็ตาม ก็ยังพอเข้าใจได้ว่าเป็นห่วง แต่สุดท้ายเราก็ไปเรียนในคณะและมหาลัยที่เราอยากจะเรียนโดยส่งตัวเองเรียนจนจบ แม่คือคนที่ดูถูกเราทุกอย่างเพราะเพียงแค่ไม่อยากให้เราไปไกลๆแต่ แต่อยู่ด้วยก็ต้องทะเลาะกันเราเลยเลือกที่จะไปเรียนให้จบตามคำที่เขาดูถูกว่าไปไม่รอด วันจบเค้าก็มานะ เรารู้ว่าเค้าภูมิใจ จนเราทำงานแล้ว และมาเมื่อช่วง2ปีนี้ เราทโดนเลิกจ้าง+กับตั้งท้องอ่อนๆเลยเลือกที่จะขนของย้ายกลับมาบ้าน ทั้งที่สามีอยากให้เราย้ายไปบ้านเขาเราก็ปฏิเสธ เพื่อที่จะได้อยู่ดูแลแม่ และแม่ได้มีโอกาสดูแลหลาน เพราะลูกพี่ชายแม่ก็ไม่ได้เลี้ยง เดี๋ยวเราจะอธิบายว่าเพราะอะไร  แต่ทุกอย่างกลับตรงข้ามที่ตั้งใจไว้หมดเลย เรากับแม่ทะเลาะกันทุกวัน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรแม่เราชอบบงการทุกอย่าง เราอยู่กับแม่และลูกของเรา+แมวอีก3ตัว แฟนเราทำงานอีกจังหวัดนึง ไปมาทุกเดือน ช่วงโควิดเลยไม่ได้กลับบ้าน ช่วงไหนแฟนเรามาแม่เราจะเกาะหนึบเลย พูดจาดี แฟนเราอยู่ตรงไหนแม่เราอยู่ตรงนั้น และพูดแต่เรื่องไม่ดีของเราให้แฟนฟัง เช่นเถียงแม่อันนี้เรายอมรับ แต่แม่ก็จะใส่ไข่มากกว่านั้น แต่แฟนเราคือเขารู้เพราะเราเคยบอกและเค้าเคยได้ยินผ่านโทรศัพท์เรื่องด่าทอ และแช่งเรา ล่าสุดลูกเรา11เดือนเริ่มขี้โมโห แบบแม่เรา เพราะแม่เราสอนแบบนั้น เวลาหงุดหงิดก็ใส่อารมณ์ที่ลูกเรา พอเราทักก็ไม่พอใจ เรื่องความไม่สะอาดอีกเรื่อง แม่เราเป็นคนไม่ระวังเรื่องความสะอาดเด็กอ่อนเลย เรื่องของกินก็เหมือนกัน ซื้ออะไรมาพอไม่กินใส่ตู้เย็นพออีกวันสองวันยังไม่เสียคือไม่กินแล้ว ทิ้งเลย แล้วเป็นแบบนี้บ่อยมาก แก้สก็คือเร่งสุดหมดไวมาก ไฟเปิดทิ้งไว้ น้ำเปิดแรงๆ คือทุกอย่างทร่ว่ามาเค้าไม่เคยช่วยเราประหยัดเลย มันอาจจะเล็กน้อย แต่มันบ่อยมาก เราลืมเล่าว่าเรากับแฟนรับผิดชอบค่าใช้จ่ายในบ้านทั้งหมด เราเหนื่อยมาก เราขายออนไลน์ก็ไม่ค่อยดี รายได้หลักคือสามี สามีเขาใจทุกอย่าง อยากพาไปบ้านเขา แต่เขามีแต่เอาเราไปพูดในทางที่ไม่ดี กับลูกเขาคือดีทุกอย่าง ให้ให้เราซื้ออะไรมาก็คือไม่เคยอร่อยเลยในมุมของแม่ แต่พี่สาวลูกของเค้าเองซื้อมาอร่อยทุกอย่างแถมให้พรขอให้โชคดีให้ร่ำให้รวยนะลูก เพราะพี่เขาให้เงินเป็นก้อนกับแม่ แต่เราไม่ได้ให้ ลำพังเราหมุนไม่ทันหัวชนฝา แม่ไม่เคยถามเลย ถามแต่ว่าขายได้กี่บาท ไม่เคยถามว่าพอไหม รึไหวไหม ถ้ามีเงินให้เขาเค้าคงดีกับเรามากกว่านี้ ตอนนี้เราไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ ได้แต่มองหน้าลูก แม่เราอยู่กับพี่ชายไม่ได้เพราะไปจู้จี้จุกจิกกับพี่สะไภ้ทำให้เขาทะเลาะกัน จึงต้องออกมา เราควรทำยังไงกับความคิดนี้ดี เราอยากไปจากที่นี่แต่ไหนจะลูก ไหนจะแมว ปวดหัวไปหมด ขอคำแนะนำทีค่ะ