EP. 2 ย้ายเข้าบ้านใหม่
จาก EP. 1 ที่เราไปดูบ้านและตกลงเช่า
ลืมบอกไปว่า...เราทำสัญญาเช่าบ้านหลังนี้เป็นเวลา 1 ปี

ถึงวันนัด เราก็ได้ขนของจากอพาร์ทเม้นต์ มาที่บ้านเช่าหลังนี้

ตอนไปถึง ก็โอเคนะ บ้านดูสะอาดสะอ้าน จขบ. เคลียร์ของไหว้ที่เคยวางอยู่หน้าบ้านออกตามที่เราบอก ตัดต้นไม้ตรงสวนเรียบร้อย ในตัวบ้านก็เคลียร์ไว้เกลี้ยง

เราขนของเข้าบ้าน พาน้องหมาสองตัวสำรวจบ้านใหม่
วันแรกผ่านไปไวมาก ยังไม่ทันทำอะไร ก็จะหมดวันซะแล้ว

การย้ายเข้าไปอยู่ที่ใหม่วันแรก หนึ่งคนกะสองหมา มันก็จะวุ่นวาย แล้วก็เหนื่อยมากๆ

อย่างที่เคยเล่า บ้านนี้เป็นทาวน์เฮ้าน์สองชั้น หลังมุม สามห้องนอน สองห้องน้ำ หนึ่งครัว และ
ใช่แล้ว...เราอยู่หนึ่งคน กับหมาอีกสองตัว 

ชั้นบน เราจัด
ห้องนอนหน้าขวา (ด้านที่ไม่ติดกับข้างบ้าน) เป็นห้องเราเอง 
ห้องนอนหน้าซ้าย (มีบิ้วอินเป็นห้องเด็ก) ไว้เก็บของ
ห้องนอนด้านหลัง เก็บเสื้อผ้า (คนมันของเยอะอะนะ)

ชั้นล่าง วางทีวี โซฟา ที่นอนหมาๆ แล้วก็อะไรอีกเยอะแยะ

การนอนบ้านหลังนี้ มันก็มีความรู้สึกแปลกๆตั้งแต่คืนแรก 

อย่างเวลาเราดูทีวี หรือทำอะไรอยู่ชั้นล่าง ก็จะได้ยินเสียงเหมือนมีคนอยู่ชั้นบน  เหมือนเสียงคนเดิน
เราก็ว่า คงเพราะเป็นบ้านทาวเฮ้าน์แหละ คงเป็นเสียงจากบ้านอีกหลังที่อยู่ข้างๆกัน

พอเราอยู่ข้างบน ข้างล่างก็เหมือนมีเสียงแปลกๆ
ใจเราก็ว่า อ้อ...เสียงหมาเราไง เจ้าสองตัวคงเล่นอะไรอยู่

พอเราอยู่ในห้องนอนตอนกลางคืน
ในห้องน้ำ ก็มีเสียงเหมือนน้ำไหล เสียงชักโครก
เราก็คิดเหมือนเดิม...ว่าเป็นเสียงจากบ้านข้างๆ หรือไม่ ก็อาจเป็นเพราะท่อน้ำเก่า เลยมีเสียงดัง

ด้วยความที่เราเป็นคนแบบนี้ แบบที่ไม่คิดอะไรเลย
ไม่นึกกลัว ไม่ระแวงสงสัย ก็อยู่ได้โดยไม่มีปัญหาอะไรมาหลายวัน

จนวันนึง มีเพื่อนมาหาที่บ้าน 
พอตกเย็น จู่ๆเพื่อนก็จะรีบกลับ บอกว่ารู้สึกแปลกๆอยู่ไม่ได้

เราก็ยังไม่คิดอะไร...สงสัยเพื่อนกลัวถึงบ้านช้าแล้วแม่จะบ่นหละมั้ง

หลายวันที่อยู่บ้านนี้ ก็จะรู้สึกแบบเดิม แต่เพิ่มเติมขึ้นทุกวัน

ยิ่งนานวันเข้า ก็รู้สึกเพิ่มขึ้นว่า ไม่ได้อยู่คนเดียว เหมือนมีคนมอง เหมือนมีคนอื่นในบ้านด้วย

บางทีก็มีเสียงเหมือนคนเดินรอบบ้านตอนกลางคืน
(สำหรับเรา ขโมยแน่ๆ มันต้องขโมยชัวร์ ลุกขึ้นมาเปิดไฟนอกบ้านให้มันสว่างๆไว้ก่อนละกัน)

กิจวัตรของเราที่อยู่บ้านนี้
วันจันทร์-ศุกร์ ตื่นมาแต่เช้าพาหมาวิ่ง กลับเข้าบ้าน อาบน้ำ แต่งตัว ไปทำงาน
กลับมาถึงบ้านอีกทีช่วงเย็นๆ พาหมาวิ่ง อาบน้ำ ดูทีวี เล่นโทรศัพท์ แล้วก็เข้านอน

เราจะมีเวลาอยู่บ้านหลังนี้จริงๆ ช่วงกลางคืน และวันหยุดเสาร์-อาทิตย์

ส่วนบางช่วงที่เราต้องไปทำงาน ไม่อยู่บ้านหลายๆวัน ก็จะเอาสองหมาไปฝากโรงแรม

ถึงเราไม่ค่อยอยู่บ้าน แต่ก็ได้ทำความรู้จักเพื่อนบ้านฝั่งตรงข้ามไว้ เป็นคุณป้าคนนึง 
ป้าเคยถามเราว่า.."อยู่บ้านนี้เป็นยังไงบ้าง อยู่คนเดียวไม่กลัวเหรอ"

ป้าคงเป็นห่วงแหละเนอะ เราก็ตอบว่า...ก็ดี อยู่ได้สบายมาก

ท่าทางคนถามดูแปลกๆ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
เราก็เก็บความสงสัยไว้ ไม่ได้ถามอะไรต่อ
ก็จะคุยเรื่องหลานแก มีวานให้น้องมาช่วยถอนหญ้าที่บ้านบ้างเวลามันเริ่มรก

ทุกคนรอบๆบ้านมักจะถามด้วยคำถามแบบเดียวกันว่า..อยู่บ้านนี้เป็นไงบ้าง อยู่คนเดียวด้วยไม่กลัวเหรอ

เราก็จะตอบเหมือนเดิมทุกครั้ง ในใจก็คิดว่า 
เราคงแปลก เพราะแถวนี้เค้าอยู่กันเป็นครอบครัว หลังนึง อยุ่กันหลายคนเลย 

นานๆเข้า จากหลายวันจนมาเป็นเดือน
เราก็เริ่มชินกับเสียงคนเดิน เสียงน้ำไหล เสียงชักโครก ชินกับความรู้สึกที่เหมือนมีคนมองเวลาอยู่ในบ้าน (ไม่รู้ว่า ถ้าเป็นคนอื่นจะชินมั้ย)

ส่วนเรื่องที่เราเคยสงสัย ว่าทำไมมีของไหว้หน้าบ้าน เราก็ลืมไปเลย (อย่างที่เคยบอก จขบ. ไว้ให้เอาออก เพราะเราจะไม่ไหว้ เราทำไม่เป็น เลยไม่ไหว้ดีกว่า)

ก็ไม่รู้ว่ามันเกี่ยวกันมั้ย กับเสียง และความรู้สึกที่เรามีในทุกๆวัน

แล้วเรื่อง มันยังไม่จบแค่นี้...