หลังจากเรียนจบมา 1 ปีเต็มก็ได้ พักผ่อนอยู่บ้านยาวๆ รู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่ได้ไปไหนสะดวก อยู่กับคนที่รัก พ่อแม่ สัตว์เลี้ยง และธรรมชาติ มันเหมือนสมองไม่คิดอะไร เหมือนยกภูเขาออกจากอก ...แต่ก็เครียดทุกครั้งที่เห็นเพื่อนก้าวหน้าไปไกล เพราะเรายังไม่เริ่ม  เรายังอยู่บ้าน ยังไม่เริ่ม แต่ก็ยังมีความสุขทุกครั้ง กับบ้านของตัวเองและครอบครัวที่รัก 
.
.
แต่ หลังจากนี้ไป ก็วางแผนจะทำงานจริงจังกับชีวิต มันมืดมากเหลือเกิน ไม่รู้จะเริ่มจากไหน ไปไหนต่อหลังจากนี้ แต่วางแผนว่าจะทำงานสายที่เรียนมา แต่ค่อนข้างจะหายากเพราะ จบมา ยังไม่มีประสบการณ์
.
.
.
ช่วงอยู่บ้าน
- มีรายได้ทุกวัน วันล่ะ 100-700 บาทรายได้ไม่มั่นคงเพราะ ขึ้นกับความขยันรับงานออนไลน์ เดือนนึงประมาณ 8,000-13,000 บาทแต่แทบจะไม่มีรายจ่ายเพราะอยู่กับพ่อแม่ กินฟรี อยู่ฟรี พ่อแม่ก็ มีรายได้ทุกวัน ชีวิตไม่ได้แย่เลย แต่ก็ยังกลัวหากวันใดท่านหมดแรง เราจะเอาเงินที่ไหนมาดูแลพวกท่าน แต่ยังคงน้อยใจที่ตัวเองไม่มีประสบการณ์ ในการทำงาน เลยหางานยากในตอนนี้

ส่วนชีวิตกทม.ที่เคยอยู่ และกำลังจะกลับไปหางานอีกครั้ง
- มีรายจ่ายทุกวันและมากกว่ารายรับ ส่วน รายรับ ที่คิดไว้ เด็กจบใหม่ขั้นต่ำเงินเดือน 15,000 บาท หักลบค่าใช้จ่าย ค่าเช่าห้อง ก็คงเหลือเก็บไม่ถึง 3000-5000 บาท ไปไหนมาไหนก็คนเดียว อยู่คนเดียว หากินคนเดียว มันดูแย่มากๆ สำหรับเรา 

แต่เหตุผลหลักก็คืออยากมีประสบการณ์ทำงาน และการใช้ชีวิต ไม่รู้ว่าตัวเองคิดผิดหรือคิดถูก

บางครั้ง ก็อยากจะอยู่บ้าน อยากจะลงทุนขายน้ำหน้าบ้าน หรือ ขายของออนไลน์ เรื่อยเปื่อย แต่ก็ยังคงเสียดายความรู้ที่เรียนมา 

วางแผนไว้ว่า ...หากทำงานกทม.มีเงินเก็บก็อยากจะรีบบินไป ทำงานต่างประเทศเพื่อ เอาเงินมาสร้างเนื้อสร้างตัวที่บ้าน เพราะไหนๆอยู่กทม.ก็ไม่ต่างกับตปท.แล้ว ไม่ได้กลับบ้านบ่อยเหมือนก่อนโควิด อีกอย่างกทม.ค่าครองชีพก็สูงจึ้นแต่รายรับ เท่าเดิม

ชีวิตหลังเกษียณที่คิดไว้ คือ สร้างสวน สร้างไร่ ไว้เก็บผลผลิต ยามอายุ 50+ ปี 

แต่ก็ยังลังเล ว่าที่คิดถูกแล้วหรอ หรือควรอยู่บ้านและหาอะไรทำไปเรื่อยๆ  เพื่อนๆพี่ๆน้องๆที่เพิ่งเรียนจบ หรือคนที่กำลังจะหางาน หาแหล่งลงทุนวางแผนกันยังไงบ้างคะตอนนี้