พอดีโดนให้ออกจากงานจากที่เก่า อารมณ์กลับไม่เครียดขนาดนั้นทั้งๆที่ก็มีหนี้สินมีรายจ่ายครับ มันก็รู้สึกแปลกๆเหมือนกับว่าจะได้งานทำหรือไม่ได้งานก็ได้อะไรแบบนั้น ไม่โกรธ ไม่เครียด ไม่ทุกข์ร้อนอะไรเท่าที่ควรจะเป็น ก็แค่คิดว่าก็แค่หางานใหม่ แต่ช่วงนี้โควิดหาๆไปก็ไม่ได้ง่ายขนาดนั้น อาจเพราะในใจผมมองว่าอยากได้งานที่ได้รายได้ประมาณหนึ่งพอเลี้ยงตัวได้ แต่อยากได้งานที่ไม่ต้องทนทรมารสุขภาพจิต และนึกอยากลาออกตลอดเวลา เพราะงานคืออีกครึ่งนึงของชีวิตก็อยากจะได้งานที่มีความสุขมากกว่าไม่ถึงกับต้องเป็นงานที่ชอบมากก็ได้ แต่ทำไปแล้วไม่ทรมานไม่รู้แนวคิดนี้แปลกรึเปล่า แต่พอนั่งไถหางานไปเรื่อยๆ ใจกลับว่างเปล่ากว่าที่คิด คืออารมณ์ประมาณว่าไม่มีความกระตือรือร้นในการที่อยากไปสมัครงานเหมือนแต่ก่อน เพื่อนก็แนะนำให้ลองไปสอบราชการดู ก็ดูเหมือนเราจะไม่ได้ชอบแนวๆนั้น แถมก็เคยไปลองมา 3-4 ครั้งแล้วด้วย สุดท้ายก็ไม่ผ่านก็เลยรู้สึกว่าอาจไม่ใช่ทางของเรา ตอนนี้อารมณ์เหมือนอยากอยู่เฉยๆไปวันๆคล้ายๆ neet อยู่บ้านก็มีความสุขดี แต่ก็กลัวจะเป็นภาระพ่อแม่ไหนจะหนี้อีก แต่ความแอคทีฟที่จะหางานมีน้อยมากๆเลยครับ ไม่รู้ผมผิดปกติตรงไหนป่าวครับ หรือใครเคยเป็นหมือนกันไหมครับ