ขอท้าวความนะคะ เมื่อก่อนพ่อแม่อยู่ด้วยกันมีเรากับน้องสาว1คนห่างกัน4ปีช่วงที่อยู่ด้วยกันพ่อ-แม่ทะเลาะทุบตีกันเกือบทุกวันจนเราขึ้นป.1แม่ก็ทิ้งเรากับน้องไว้กับพ่อ พ่อก็พาเรา2คนพี่น้องมาไว้กับปู่-ย่าแล้วเขาก็ไปทำงานกรุงเทพ ตั้งแต่ตอนนั้นปู่กับย่าก็เป็นเลี้ยงเรากับน้องมาตลอดฐานะบ้านค่อนข้างยากจนพ่อ-แม่ก็มีส่งเงินให้ย่าบ้าง บางปีก็มาหาบางปีก็ไม่ได้มา จนเราขึ้นม.ต้นเคยมีอยู่ครั้งหนึ่งพ่อบอกว่าอยากเห็นชื่อเราอยู่ในวรสารของโรงเรียนเราเลยลงแข่งขันศิลปกรรมอาชีพแต่ได้เหรียญทองแดงและมีชื่ออยู่ในวรสารโรงเรียนพอเอาไปให้พ่อดู พ่อไม่แม้แต่จะชายตามองเลยด้วยซ้ำใจลึกๆก็เสียใจนะแต่ก็ไม่เป็นไร เกรดออกเราได้2.50พ่อก็พูดให้น้องสาวเราฟังว่าไม่น่าให้มันเรียนเลยส่งควายเรียนดีกว่า พอน้องเอามาบอกเราก็ยิ่งรู้สึกน้อยใจทั้งที่เราก็พยายามเรียนให้ทันเพื่อนแล้วหลายๆครั้งเวลาพ่อพาไปที่ทำงานหรือพาไปซื้อของจะมีคนชมว่าลูกสาวพูดเพาะจัง น่ารักจัง พ่อจะพูดว่าลูกสาวอีกคนน่ารักกว่านี้อีก ดีกว่า เรียนเก่ง สวยกว่านี้อีกทั้งที่จริงน้องเราไม่เอาเรื่องเรียน(แต่เราไม่เคยเกลียดหรืออิจฉาน้องนะ เรารักน้องมากเพราะตอนแม่หนีไปเราดูแลน้องแม้แต่ล้างก้นให้น้องเราก็ทำเอง) พอช่วงวัยรุ่นพ่อชอบโทรชวนเราไปเที่ยวที่ทำงานเขา เราก็ไปด้วยความที่คิดถึงพ่อบางครั้งเค้าจะทิ้งให้เราอยู่ห้องคนเดียวบางครั้งก็ให้เพื่อนของเค้ามาคุยกับเรา เพื่อนผู้ชายดีนะเขาไม่ได้ทำอะไรเรา พอวันที่เราจะกลับบ้านเขาจะให้เงินค่ารถเรากลับ2-500บาท เรามารู้ทีหลังว่าที่พ่อทิ้งให้เราอยู่ห้องคนเดียวคือเค้าไปกินเหล้า/เล่นยาแล้วเค้าโทรมาให้ไปหาอีกเราก็ไป แต่พอไปถึงก็ไม่เจอพ่อ เราเลยโทรหาพ่อว่าเขาพาแฟนใหม่ไปเที่ยวเราก็นั่งรอพ่อกลับมาระหว่างนั้นเพื่อนพ่อก็มาแล้วเขาก็เล่าให้ฟังว่าพ่อบอกว่าเราเป็นกระ... ขายตัว แล้วชอบมาขอตัวพ่อ พอเราได้ยินคือช็อคมาก เราไม่ได้เป็นแบบนั้น ทำไมพ่อพูดถึงเราแบบนั้นยิ่งเสียใจ ร้องไห้เลยนั่งรถตู้กลับเลย พอโทรถามความจริงจากเค้า เค้าก็ไม่พูดหลังจากนั้นก็ไม่เคยไปหาเค้าอีกเลยไม่ได้โกรธพ่อนะแต่เสียใจมากกว่า จนมีอยู่ปีหนึ่งพ่อกลับมาช่วงนั้นเราอายุ19มีแฟนคนแรก พ่อก็เอาเราไปนินทากับญาติเราได้ยินเองกับหู ว่าเราร่า... กระ... อยากมีผัวและอีกหลายอย่างเราร้องไห้จนปู่ย่ามาเห็นเค้าเลยไปว่าพ่อ พ่อโมโหที่โดนปู่ด่าเค้าเลยจะเข้ามาตบเราแต่ปู่ย่ากันเอาไว้ ซึ่งจริงๆน้องเรามีแฟนและเรียนไม่จบม.3แต่พ่อไม่เคยว่าน้องเลยเรียนไม่ดีก็ไม่เคยว่ามีแต่อวยตลอดกับการกระทำหลายๆอย่างที่ทำให้เราน้อยใจพ่อ จนทุกวันนี้เราโตเป็นผู้ใหญ่มีครอบครัวแล้วพ่อยังนินทาเราให้ญาติๆฟังอยู่เลยว่าผู้ชายที่แต่งงานมีลูกด้วยนี่ไม่ใช่ผัวแรกและเค้าเคยพูดว่าเราไม่ใช่ลูกเขา พูดตัดพ่อตัดลูกทุกวันนี้ทำให้มีช่องว่างระหว่างเรากับพ่อ พ่อกลับมาอยู่บ้านเราก็ไม่เคยคุยกันเดินผ่านกันเหมือนลม อากาศ เคยรู้สึกอยากคุยกับพ่อนะแต่มีเหตุการณ์คือพ่อเอาปู่ย่าเราไปด่า บางครั้งก็ด่าต่อหน้าท่าน ด่าไอ้.. อี.. พ่อโดนตำรวจจับหลายครั้งเพราะเรื่องยาเสพติดแต่ย่าก็กู้หนี้ยืมสินมาประกันตัวทุกครั้ง ไม่มีเงินลงทุนทำงานย่าหาก็ให้ พอได้ดีก็ด่าปู่ย่าเหมือนเดิม เหยียดว่าบ้านจน พ่อกินเหล้า เสพยาหมดตัวกี่ครั้งย่าก็คอยซับพอร์ซตลอดนับครั้งไม่ถ้วนกิน นอนอย่างเดียวปู่ย่าทำงานเลี้ยง ย่าระแวงทุกวันว่าวันไหนพ่อเสพยามาแล้วจะคลั่งฆ่ายกบ้าน พ่อจะเป็นแบบนี้มาตลอดตั้งแต่สมัยเราเด็กๆจนปัจจุบันเรามีลูกแล้ว (ซึ่งเราพึ่งกลับมาอยู่บ้านเพราะเลิกกับพ่อของลูก) ย่าเราจะเครียดตลอดที่เห็นพ่อเป็นแบบนี้ ย่าก็จะบ่นด่าและพาลมาลงกับเราตลอดตั้งแต่อยู่บ้านมาพาเราเครียดไปด้วยจนเราตัดสินใจว่าจะย้ายออกจากบ้านไปอยู่ที่อื่นกับลูก2คน เรารู้สึกสงสารย่านะที่เค้ามีลูกแบบนี้และเราก็สงสารพ่อเวลาเขาอยากกินอะไรแล้วไม่มีเงินซื้อ เราก็ซื้อให้พ่อจนหลังๆเริ่มนินทาเรา ด่าเราด่าย่าหนักว่าเดิมเราเลยตีตัวออกห่างไม่พูดไม่ให้เงินไม่ซื้ออะไรให้กินอีก เราอยากจะกลับมารู้สึกเหมือนเดิมกับพ่ออยากจะกราบขอขมาพ่อแต่ตอนนี้เราทำไม่ได้จริงๆทุกครั้งที่มีโอกาสเราจะทดแทนบุญคุณปู่กับย่าแทนเช่น ไหว้/ล้างเท้าทุกปี ให้เงิน/ซื้อของใช้ ซื้อของกินดีๆมากินด้วยกัน พาไปทำบุญ เราจะทำแบบนี้เสมอในช่วงที่เราทำงานมีเงิน (แต่ช่วงนี้ไม่ได้ทำงานเลี้ยงลูกอยู่บ้านเลยทำได้แค่ช่วยทำงานบ้านทุกอย่าง) เราอยากถามว่าถ้าเราทดแทนบุญคุณกับคนที่เลี้ยงเรามา แทนพ่อกับแม่จะได้มั้ย เราจะบาปมั้ยที่ไม่ทดแทนไม่ขอขมาพ่อ (ย่าบอกว่าชาตินี้เราจะทำกินไม่ขึ้นเพราะเราไม่รักพ่อ ไม่ทดแทนบุญคุณพ่อ)