สำหรับหนูก็คือห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆและก็มือถือคือเซฟโซนที่ดีที่สุด อยู่กับครอบครัวไม่ได้รับอิสระ อธิบาย=เถียง หนูอยู่กับยายที่ต่างจังหวัดมาตั้งแต่เด็ก แล้วมีมีครั้งหนึ่งหนูได้ย้ายไปอยู่กับแม่ที่กรุงเทพฯ แม่ชอบตีชอบบ่น แค่เหตุผลเล็กๆทั้งๆที่เราไม่ได้ตั้งใจ อย่างเช่นจานแตกหรือแก้วแตกผ้าเช็ดมือไม่เห็นแล้วมาถามเรา เราบอกไม่รู้ก็ตี ตีหนูเหมือนจะจริงจังมาก ไม่ได้ตีแค่หนื่งทีสองที ตบหน้าตบปากดึงผม แล้วก็มักจะทวงบุญคุณ ถ้าเราอธิบายเขาก็ว่าเราเถียงก็โดนตีไปอีก จนหนูไม่กล้าพูดกับเขา ถ้าพูดอะไรไม่เข้าหูก็โดนไปอีก หนูมีความคิดอยากจะอยู่คนเดียวอยากได้รับความอิสระ แล้วเค้าก็เคยบอกกับหนูว่าถ้าวันไหนไปมีลูกกับผู้ชายเขาจะกลอนผมหนู หนูมีความคิดในใจว่า เค้าเป็นผู้ให้กำเนิดก็จริงแต่เขาไม่มีสิทธิ์ที่จะมาทำกับหนูแบบนี้เพราะหนูก็เป็นคนคนหนึ่ง ไม่ใช่ว่าเป็นผู้ให้กำเนิดจะทำอะไรก็ได้ ทำแบบนี้กับหนูหนูคิดในใจแทบจะไม่อยากตอบแทนบุญคุณที่ให้หนูได้เกิดมา ถ้าหนูอยู่กับเขามาตั้งแต่เด็กป่านนี้หนูคงจะเป็นคนเสียสติไปแล้ว หนูอยากจะถามทุกคนว่าหนูควรจะอยู่กับเขาอีกไหม?