แน่นอนว่า สำหรับคำสั่งสอนที่เราได้ยินมาไม่ว่าจะเป็นจากในครอบครัว และสังคม คือ " พ่อแม่ คือผู้มีพระคุณ " และจะมีคำสั่งสอนมากมายที่คอยมาตีกรอบว่าลูกที่ดี ต้องทำตัวยังไง แต่คุณเชื่อมัยว่า ไม่ใช่ทุกคนหรอกที่ได้เกิดมาในครอบครัวที่ดีอบอุ่น และมีพ่อแม่ ที่มี "พระคุณ" จริงๆ ฉันเองก็เป็นอีก 1 คน ที่เกิดมาในครอบครัวที่พ่อแม่ชอบใช้อารมณ์และความรุนแรง คำพูดจากแม่ ที่ได้ยินตั้งแต่จำความได้คือ "ตั้งแต่เกิดมาชีวิตกูก็ลำบาก ไม่น่าเกิดมาเลย " ส่วนคำพูดของพ่อที่ได้ยินมาตลอดตั้งแต่เล็กจนโต คือ " ถ้าไม่เกิดมา กูก็ไม่ต้องมาทนอยู่กับแม่ " เป็นไงคะ ฟังดูแล้วเหมือนเราผิดมากเลยเนอะที่เกิดมาจากความสนุกเพียงชั่วข้ามคืนของพวกเค้าที่ไม่รู้จักป้องกัน นี้เป็นแค่เศษเสี้ยวนึงเท่านั้นนะ ยังไม่รวมคำด่าหยาบคายที่ยังนับไม่ถ้วน และการเป็นกระสอบทรายให้พ่อกับแม่ได้ระบายอารมณ์ทุกครั้งที่พวกเค้าไม่พอใจเรา "ย้ำว่าแค่ไม่พอใจ" แม้บางครั้งที่เราไม่ได้ทำอะไรผิดแค่เค้าไม่พอใจ ไม่ถูกใจ หรือแค่นั่งผิดที่ พวกเค้าก็สามารถด่าทอหยาบคายและตบตีอย่างรุนแรงได้ คุณคิดว่าเด็กคนนึงที่ต้องโตมากับคำพูดพวกนี้มาตลอด 20 กว่าปี และเป็นที่รองรับอารมณ์ความรุนแรง ต้องโตมาด้วยโลกที่บิดเบี้ยวขนาดไหน โชคดีที่ในบ้านฉัน นอกจากมีพ่อกับแม่อยู่แล้ว ยังมีตากับยายอยู่ด้วย จริงๆแล้วบ้านหลังนี้ คือบ้านของตากับยาย ท่านเป็นข้าราชการทั้งคู่ แม่ฉันไม่ได้ทำงานใดๆ อยู่บ้านเฉยๆ ส่วนพ่อของฉันก็รับจ้างทั่วไป เวลามีคนจ้างก็ไป ถ้าไม่มีก็อยู่บ้านเฉยๆเช่นกัน หรือไม่ก็ไปหาเที่ยวเตร่ **ฉันจึงโตมากับตายาย ท่าน 2 คน คอยเลี้ยงดูฉันมาต้องแต่เกิด และเงินทุกบาททุกสตางค์ที่ใช้อยู่กินไปจนถึงส่งเสียค่าเล่าเรียนจนฉันเรียนจบปริญญา มาจากตากับยายทั้งสิ้น ทั้งที่พ่อแม่ยังอยู่ครบ แต่ไม่เคยได้รับความอบอุ่นจากพ่อแม่เลย มีแต่มา ด่าๆ ตีๆ แล้วก็ไป แม้ตายายจะมาคอยห้ามไม่ให้ตีฉันพวกเค้าก็ไม่เคยหยุด ไม่เคยมาสนใจใยดีอะไร เวลาฉันทำอะไรก็ไม่เคยพอใจเลยสักอย่าง ฉันไม่เคยมีความทรงจำดีๆกับพ่อแม่เลย พวกเค้าไม่เคยกอดฉันเลยสักครั้งเดียว ฉันป่วยนอน รพ.ก็ไม่เคยไปเฝ้า และเป็นไงบ้างก็ไม่เคยไม่ถามถึง มีแต่ตายายที่คอยเฝ้าดูแล ** แล้วฉันผิดด้วยเหรอที่เกลียดพ่อแม่ของตัวเอง** แต่ทุกครั้งที่ฉันแสดงออกว่าไม่พอใจพ่อแม่ ไม่ซึ้งไม่อินกับวันพ่อวันแม่ จะถูกตราหน้าจากสังคมเสมอว่า ฉันมันอกตัณญู ไม่รู้จักบุญคุณ พ่อแม่ ที่ให้ฉันเกิดมา ฉันจึงเกิดคำถามเสมอมาว่า การที่เป็นพ่อแม่คนนี้จะทำอะไรก็ได้กับลูก แม้ทำผิดกับลูกสักกี่ครั้งก็ยังต้องถือเป็นบุญคุณ ลูกห้ามเกลียด พ่อแม่มีอภิสิทธิ์เหนือลูกทุกประการเลยหรอ? ดังข้อสงสัยต่อไปนี้
- แม้ว่าพ่อแม่ จะไม่รักไม่แคร์ลูกเลย แต่ลูกก็ต้องรักพ่อแม่ใช่มัย? ห้ามเกลียด เพราะเค้าทำให้เราเกิดมา ถึงจะไม่ได้ตั้งใจให้เกิดหรือไม่ได้อยากให้เกิดก็ตาม
- พ่อแม่ จะด่าว่าหรือตบตีลูกยังไงก็ได้จนกว่าจะพอใจ แต่ลูกห้ามไม่พอใจหรือขัดขืนเด็ดขาด ต้องปล่อยให้เค้าตีไปห้ามตอบโต้เด็ดขาด
- พ่อแม่จะด่าทอลูกด้วยความเข้าใจผิดยังไงก็ได้ ลูกห้ามพูด ห้ามอธิบาย หรือโต้แย้งใดๆ ต้องหุบปากเงียบฟังอย่างเดียว เพราะมันจะแปลว่าเรากำลังเถียงเค้า ด้วยคำสั่งสอนที่ว่าเถียงพ่อแม่มันไม่ดี
- พ่อแม่จะใช้คำหยาบคายแค่ไหนก็ได้กับลูก แม้คำดูถูกเหยียดหยาม ซ้ำเติม ลูกก็ต้องทน ห้ามใช้คำเหล่านั้นมาพูดกับพ่อแม่เด็ดขาด ต้องพูดกับพ่อแม่ดีๆ เท่านั้น
- ถึงพ่อแม่จะไม่เลี้ยงดูลูกเลย ไม่ส่งเสียใดๆ แต่ในฐานะผู้ให้กำเนิด เมื่อลูกโตขึ้นมีงานทำ ลูกต้องดูแลพ่อแม่ และส่งเงินให้ใช้ทุกเดือน
- พ่อแม่จะล่วงเกินลูกยังไงก็ได้ แต่ลูกห้ามล่วงเกินพ่อแม่
★ ที่ฉันสงสัย เพราะทุกๆครั้งที่ฉันถูกพ่อแม่ด่าว่า หรือทำร้ายร่างกายอย่างหนัก แบบไม่มีเยื่อใยและไร้เหตุผล ฉันจะบ่นกับตายายประมาณว่าฉันเกลียดพวกเค้า แต่ตายายก็จะบอกกับฉันทุกทีว่า เกลียดพ่อแม่ไม่ได้มันจะบาป ถึงยังไงเค้าก็เป็นผู้ให้กำเนิดเรามาแค่นี้ก็บุญคุณล้นหัวเราแล้วอย่าไปเกลียดพวกเค้าเลยมันไม่ดี แทนที่ตายายจะไปสอนลูกตัวเองว่าพ่อแม่ที่ดีควรเป็นยังไง ทั้งที่ท่านก็เห็นอยู่ว่าเราต้องเจออะไรมาบ้างกับพ่อแม่ตัวเอง ตากับยายท่านดีมากๆนะ ยกเว้นเรื่องนี้แหละ เรื่องที่ท่านห้ามเราเกลียดพ่อแม่ และหลายครั้งที่ท่านให้เราไปกราบขอโทษพ่อแม่ ที่เราทนไม่ไหวเผลอด่าพ่อแม่ ที่ตบตีเรารุนแรงจากแค่เรื่องเล็กๆ เช่น ถูกตบปากหลายทีจนเลือดกลบปากเพราะแค่เรากินข้าวหก จนเผลอพูดออกไปว่า เป็น.เห้..อะไรกันนักหนาวะถึงตี Gu อยู่ได้ แต่สุดท้ายเราต้องไปกราบขอโทษเค้าที่พูดไม่ดีออกไป
เอาจริงๆ ตามกฏของธรรมชาติคนเราทุกคนก็ล้วนเป็นพ่อแม่ได้ทั้งนั้น ไม่ได้เป็นเรื่องแปลกเหนือธรรมชาติอะไรเลยที่คนเราจะมีลูก ส่วนการเลี้ยงลูก คือความรับผิดชอบของพ่ออยู่แล้วเพราะทำให้เค้าเกิดมาก็ต้องเลี้ยงดูเป็นธรรมดา แล้วทำไมการเป็นพ่อแม่จึงมีสิทธิพิเศษกับลูกทุกประการขนาดนั้น
ทำไมคนเป็น " พ่อ แม่ " ถึงมีอภิสิทธิ์กับลูกเยอะจัง ทำอะไรกับลูกก็ได้ไม่เคยผิด
- แม้ว่าพ่อแม่ จะไม่รักไม่แคร์ลูกเลย แต่ลูกก็ต้องรักพ่อแม่ใช่มัย? ห้ามเกลียด เพราะเค้าทำให้เราเกิดมา ถึงจะไม่ได้ตั้งใจให้เกิดหรือไม่ได้อยากให้เกิดก็ตาม
- พ่อแม่ จะด่าว่าหรือตบตีลูกยังไงก็ได้จนกว่าจะพอใจ แต่ลูกห้ามไม่พอใจหรือขัดขืนเด็ดขาด ต้องปล่อยให้เค้าตีไปห้ามตอบโต้เด็ดขาด
- พ่อแม่จะด่าทอลูกด้วยความเข้าใจผิดยังไงก็ได้ ลูกห้ามพูด ห้ามอธิบาย หรือโต้แย้งใดๆ ต้องหุบปากเงียบฟังอย่างเดียว เพราะมันจะแปลว่าเรากำลังเถียงเค้า ด้วยคำสั่งสอนที่ว่าเถียงพ่อแม่มันไม่ดี
- พ่อแม่จะใช้คำหยาบคายแค่ไหนก็ได้กับลูก แม้คำดูถูกเหยียดหยาม ซ้ำเติม ลูกก็ต้องทน ห้ามใช้คำเหล่านั้นมาพูดกับพ่อแม่เด็ดขาด ต้องพูดกับพ่อแม่ดีๆ เท่านั้น
- ถึงพ่อแม่จะไม่เลี้ยงดูลูกเลย ไม่ส่งเสียใดๆ แต่ในฐานะผู้ให้กำเนิด เมื่อลูกโตขึ้นมีงานทำ ลูกต้องดูแลพ่อแม่ และส่งเงินให้ใช้ทุกเดือน
- พ่อแม่จะล่วงเกินลูกยังไงก็ได้ แต่ลูกห้ามล่วงเกินพ่อแม่
★ ที่ฉันสงสัย เพราะทุกๆครั้งที่ฉันถูกพ่อแม่ด่าว่า หรือทำร้ายร่างกายอย่างหนัก แบบไม่มีเยื่อใยและไร้เหตุผล ฉันจะบ่นกับตายายประมาณว่าฉันเกลียดพวกเค้า แต่ตายายก็จะบอกกับฉันทุกทีว่า เกลียดพ่อแม่ไม่ได้มันจะบาป ถึงยังไงเค้าก็เป็นผู้ให้กำเนิดเรามาแค่นี้ก็บุญคุณล้นหัวเราแล้วอย่าไปเกลียดพวกเค้าเลยมันไม่ดี แทนที่ตายายจะไปสอนลูกตัวเองว่าพ่อแม่ที่ดีควรเป็นยังไง ทั้งที่ท่านก็เห็นอยู่ว่าเราต้องเจออะไรมาบ้างกับพ่อแม่ตัวเอง ตากับยายท่านดีมากๆนะ ยกเว้นเรื่องนี้แหละ เรื่องที่ท่านห้ามเราเกลียดพ่อแม่ และหลายครั้งที่ท่านให้เราไปกราบขอโทษพ่อแม่ ที่เราทนไม่ไหวเผลอด่าพ่อแม่ ที่ตบตีเรารุนแรงจากแค่เรื่องเล็กๆ เช่น ถูกตบปากหลายทีจนเลือดกลบปากเพราะแค่เรากินข้าวหก จนเผลอพูดออกไปว่า เป็น.เห้..อะไรกันนักหนาวะถึงตี Gu อยู่ได้ แต่สุดท้ายเราต้องไปกราบขอโทษเค้าที่พูดไม่ดีออกไป
เอาจริงๆ ตามกฏของธรรมชาติคนเราทุกคนก็ล้วนเป็นพ่อแม่ได้ทั้งนั้น ไม่ได้เป็นเรื่องแปลกเหนือธรรมชาติอะไรเลยที่คนเราจะมีลูก ส่วนการเลี้ยงลูก คือความรับผิดชอบของพ่ออยู่แล้วเพราะทำให้เค้าเกิดมาก็ต้องเลี้ยงดูเป็นธรรมดา แล้วทำไมการเป็นพ่อแม่จึงมีสิทธิพิเศษกับลูกทุกประการขนาดนั้น