คือเราสนิทกับเพื่อนผู้ชายคนนึงมากเลยค่ะรู้จักกันตั้งเเต่ป.5จนตอนนี้ม.4เเล้ว อยู่ห้องเดียวกันมาตลอด สนิทขนาดที่กล้าจะร้องไห้ต่อหน้ามัน กล้าที่จะเล่าเรื่องที่เราไม่ค่อยกล้าจะเล่าให้ใครฟังอ่ะค่ะ เวลามีไรก็ปรึกษาตลอด จนเมื่อปีที่เเล้วมันก้เคยมาขอแบบคุยกับเราค่ะ ตอนนั้นเรากลัวเสียเพื่อนคนนี้ไปมากๆ ก้เลยไม่ได้คุยจริงจัง พอต่อมามันก้มีเเฟนค่ะ จะเรียกว่าเจ็บก้ไม่เชิงอ่ะค่ะ มันรู้สึกเเบบอธิบายไม่ถูก เเต่ก้เเฮปปี้นะคะเพราะมันก้มีความสุข เพื่อนมีความสุขเราก้มีความสุขตาม ทีนี้มันคบกับเเฟนได้9เดือนก้เลิกกันค่ะ ด้วยเหตุผลที่อีกฝ่ายนอกใจ
ตอนนั้นมันเศร้ามากเลยค่ะ มันคงอยากให้มีใครอยู่ข้างๆมันก้เลยโทรมาหาเรา ตอนเราเห็นมันร้องไห้ เราเเทบจะร้องไห้ตามมัน โกรธผญคนนั้นที่มาทำมันเจ็บขนาดนี้ ช่วงนั้นมันกินข้าวไม่ลง นอนก้ไม่หลับ เราก้เปนห่วงมันมากเลยค่ะ เวลาจะกินข้าว ก้นึกว่ามันกินยัง เวลาจะนอนก้ไปบอกให้มันนอนได้เเล้ว ช่วงนั้นมันอยู่คนเดียวไม่ได้ขอให้เราคุยกับมันตอนมันนอน เราก้ทำค่ะ รอให้มันนอนละค่อยตัดสาย เราไม่รู้ว่าที่เราทำมันคือเราห่วงเพื่อนมากๆหรือว่าเราชอบมันอ่ะค่ะ🥺