ผมเป็นชายรักชาย ที่มีไลฟ์สไตล์เหมือนผู้ชายทั่วไป เพียงแต่มีความรู้สึกทางเพศกับชายด้วยกันเท่านั้น เรื่องมีอยู่ว่าผมรู้จักกับพี่คนนึงทางทวิต ยอมรับว่าขณะนั้นเพราะอารมณ์หงี่ เราจึงนัดเป่ากัน  แต่ความสัมพันธ์เรายังไม่จบแค่เพียง one night stand  วันรุ่งขึ้นเราได้พูดคุย ทำความรู้จักกัน ทำให้ผมรู้สึกชอบพี่เค้าเข้าแล้ว   เราได้สานต่อคุยกันทางไลน์ นัดกินข้าวกันทุกเย็นวันศุกร์  พี่เค้าแก่กว่าผม10 ปี  มีอาชีพการงานมั่นคง เราตกลงลองคบกัน(แบบลับๆ) พี่เค้าเป็นที่ปรึกษาที่ดี คอยให้ข้อคิด เตือนสติผมอยู่เสมอ เพราะผมเป็นคนใจร้อน โผงผาง แต่พี่เค้าใจเย็น มีเหตุมีผล  ชีวิตผมดีขึ้นเรื่อยๆหลังจากที่ได้คบกับพี่เค้า และเลิกเข้าแอปนัดยิ้ม ตั้งแต่วันนั้น  เค้าสอนผมเสมอว่าเหรียญมีสองด้านเสมอ อยู่ที่เราจะมองด้านไหน    

หลังจากคบกันมาได้สองเดือน พี่เค้าพาผมไปให้ที่บ้านรู้จัก บอกพ่อแม่ว่า ผมคือ ไอ้ลูกหมา   พ่อแม่ให้ความเอ็นดูผมเหมือนคนในครอบครัว  ผมจึงไปๆมาๆระหว่างคอนโดและบ้านพี่เค้า  แต่ผมไม่เคยคิดเอะใจเลยว่าพี่เค้ามีแฟนอยู่แล้วเป็นผู้หญิงและกำลังจะแต่งงานกันในอีก2 เดือนข้างหน้า  ความมาแตกก็ตอนที่ผมเห็นแชทในมือถือพี่เค้าคุยกับผุ้หญิงคนนั้น  ผมเสียใจมาก อยากจะฆ่าตัวตายให้มันจบๆไปที   ผมตั้งสติถามพี่เค้าตรงๆ เค้าสารภาพและขอโทษผม เค้าบอกเค้าอยากมีลูก ถึงเราไม่ได้ไปต่อ แต่เค้ายังรักผมเหมือนเดิมนะ   ที่เจ็บกว่านั้นคือ ผู้หญิงคนนั้นเป็นลูกของป้าผมเอง  จะให้ผมทำหน้าอย่างไร   มีใครเข้าใจหัวอกผมบ้างไหม  มันเจ็บแค่ไหน  เอาปืนมาจ่อผมซะยังดีกว่า  จุกมากครับ  เรารักเค้ามาก  3ปีที่ใช้ชีวิตด้วยกันมันทั้งรักและผูกพัน ไม่ใช่แต่ตัวเค้า ครอบครัวเค้าเราก็เหมือนคนในครอบครัว  จนวันนี้ภาพเก่าๆยังตามหลอนทุกคืน  ร้องไห้ทุกคืน ทรมานมากครับ  มาเจอพิาโควิด บริษัทลดกำลังคนอีก  ผมนี่โครตโชคดี2เด้งเลย

ขอกำลังใจด้วยครับ และขอบคุณที่ให้ผมได้ระบายครับ