วันนี้นายงอมแวนอายุครบ 80 ปีพอดี
แม่ "พ่อเจ้าสั่งเสียว่าเมื่อเจ้าอายุเกิน 16 ปีให้มอบไม้นี่แก่เจ้า"
งอมแวน "ต้องเป็นไม้เวทย์มนตร์แน่นอน เรารู้สึกว่ายังไม่พร้อมเลย"
แม่ "คิดงั้นเหมือนกัน แต่เราจะต้องตายเสียแล้ว"
งอมแวน "เลยมอบให้เรางั้นดิ มันคงถึงเวลาแล้วอะนะ"
แม่ของนายงอมแวนก็ตายลง แล้วเพื่อนชื่อคิดผ่านก็มา
คิดผ่าน "เจ้าจงใช้เวทย์มนตร์ทำให้แม่เจ้าฟื้นขึ้นมา"
งอมแวน "ได้สินะ เค"
นายงอมแวนก็หยิบไม้และเสกให้แม่ฟื้น
แม่ "ต่อไปก็เสกให้พ่อเจ้ากลับมาเสีย"
นายงอมแวนก็เสกพ่อกลับมา
พ่อ "เค ทุกอย่างก็เรียบร้อยไม่มีไรแล้วใช่มะ"
งอมแวน "เรายังอยากเสกไรอื่นอีก"
คิดผ่าน "ไม่มีไรให้เสกแล้ว"
นิทานก่อนนอน 74
แม่ "พ่อเจ้าสั่งเสียว่าเมื่อเจ้าอายุเกิน 16 ปีให้มอบไม้นี่แก่เจ้า"
งอมแวน "ต้องเป็นไม้เวทย์มนตร์แน่นอน เรารู้สึกว่ายังไม่พร้อมเลย"
แม่ "คิดงั้นเหมือนกัน แต่เราจะต้องตายเสียแล้ว"
งอมแวน "เลยมอบให้เรางั้นดิ มันคงถึงเวลาแล้วอะนะ"
แม่ของนายงอมแวนก็ตายลง แล้วเพื่อนชื่อคิดผ่านก็มา
คิดผ่าน "เจ้าจงใช้เวทย์มนตร์ทำให้แม่เจ้าฟื้นขึ้นมา"
งอมแวน "ได้สินะ เค"
นายงอมแวนก็หยิบไม้และเสกให้แม่ฟื้น
แม่ "ต่อไปก็เสกให้พ่อเจ้ากลับมาเสีย"
นายงอมแวนก็เสกพ่อกลับมา
พ่อ "เค ทุกอย่างก็เรียบร้อยไม่มีไรแล้วใช่มะ"
งอมแวน "เรายังอยากเสกไรอื่นอีก"
คิดผ่าน "ไม่มีไรให้เสกแล้ว"