ต้องเล่าเท้าความก่อน คือคบกับแฟนคนนี้มาตั้งแต่ม.5ครับ เรียนห้องเดียวกันไปไหนมาไหนด้วยกัน อยู่บ้านด้วยกัน ตัวแทบจะติดกันตลอด พอเรียนจบมัธยมก็เรียนต่อปวส. สาขาเดียวกันห้องเดียวกันอีก5555 ก็มีเบื่อกันบ้างทะเลาะกันบ้าง เออเคยเลิกกันช่วงหนึ่งตอนจบม.6มันให้เหตุผลว่าเบื่อ หลังจากนั้นมันไปถนนคนเดินกับผช.อื่นสะงั้นคือเลิกกันไม่กี่วันอ่ะโห่เกินไป555 ผมก็งงกับตัวเองว่าจะตามง้อทำไมตอนนั้นอาจจะด้วยเหตุผลที่จะต้องเรียนต่อด้วยกันมั้ง ก็ง้อจนกลับมาคบกันอีกแม่แฟนเก่าช่วยคุยให้ คบมาเรื่อยๆ คิดนะอยากให้ผญ.เป็นภรรยาในอนาคตอยากแต่งงานช่วง29ปี รักมันมากๆไม่ได้เผื่อใจเลยแหละ ตอนคบกันนะมันเป็นผญ.ที่ไม่เหมือนใคร เรียนเก่ง ฉลาดมาก ขายของเก่ง สวย น่ารักเออได้หลายลุคอ่ะที่สำคัญเลยนะมันไม่เคยนอกใจผมคือดีทุกอย่าง แต่มาพังเพราะทะเลาะกันเรื่องเล็กๆน้อยๆ คืนนั้นผมตะโกนใส่เค้า เค้าไม่พอใจเค้าก็ขับรถกลับบ้านถึงปุ๊ปบอกเลิกเลย คือผมไม่ได้ปล่อยนานนะวันต่อวันก็ง้อเหมือนเดิมนะ มันก็ยืนยันว่าจะเลิกแบบจริงจัง เลิกกันได้3วัน ยายผมเสียไปกินหมูกระทะกับผช.รุ่นพี่ คือมันรู้นะว่ายายผมเสียแต่มันก็ไปอ่ะ ตอนนั้นยังใช้ความรู้สึกตัดสินใจผมก็ยังง้อมันอยู่เหมือนเดิม วันเผาศพมาอยู่นะ ผ่านไปเรื่อยรู้สึกว่าไม่กลับมาละก็สืบ โห่เปลี่ยนผช.ไม่ซ้ำหน้าเลย โคตรบางเอิญจบปี1ได้ฝึกงาน2เดือน ผมก็คิดว่าจะพอแล้วละ มาฝึกงานอยู่ขอนแก่นไกลๆกันโห่ที่ไหนได้ผมคิดถึงมันตลอดเวลา ร้องไห้ทุกคืน พูดกับใครก็ไม่ได้กลัวเสียฟอม ผ่านมา2เดือนความรู้สึกก็ดีขึ้นนะ แต่พอกลับมาบ้านมองไปไหนก็เคยใช้ชีวิตด้วยกัน ร้องไห้เลย5555 เปิดเทอมปี2เจอหน้ามันอีกครั้งอื้อหื้อคิดถึงอีกแล้ว
วูนลูบอีกครั้งครับทุกคน เราก็กลับมาคุยกันแต่ในฐานะเพื่อนซึ่งผมไม่ได้คิดแค่นั้น ผมก็โสดมาเรื่อยๆก็ยังคิดถึงมันเหมือนเดิม ตอนนี้ไม่รู้จะตัดใจยังไงรูปก็ไม่กล้าลบเพราะคงมีไม่ได้กลับไปถ่ายด้วยกันอีก เห้อ ขอย้ำนะตอนคบกันดีมากพอเลิกคนละคน55555 ผมไม่รู้จะเอาไงต่อแล้วใครมีวิธีมูฟออนบอกหน่อย