สวัสดีค่ะ เราอยากมาแชร์ประสบการณ์ความรักของเรา คือเราคบกับกับแฟนมา 3 ปีกว่าแล้วค่ะ แฟนอายุน้อยกว่า 3 ปี เรามีความสุขมากที่ได้รักเค้า และตอนนี้ก็ยังรู้สึกแบบนั้นอยู่ แต่เมื่อเวลาผ่านไปเรากลับมองว่าเค้ายังอยู่ที่เดิมเหมือนวันแรกที่รู้จักกันเลย เรามองไม่เห็นอนาคตระหว่างเรากับเค้า อายุเราก็26แล้ว มีความคิดเรื่องแต่งงาน แต่เหมือนแฟนไม่มีอะไรพอจะสร้างครอบครัวกับเราได้เลย ทั้งการศึกษา/รายได้/อาชีพ/ทัศนคติ ตลอด3ปีที่ผ่านมาเราทุ่มเทเพื่อเค้ามากๆ เรียกได้ว่าเปย์ทุกอย่าง เราสุขเค้าต้องสุข เค้าทุกข์เราก็ทุกข์ ช่วยเหลือทั้งแฟนและครอบครัวแฟน ไม่เคยเสียดายเลยค่ะ แต่มันมีแว็บนึงที่คิดว่า เราจะอยู่แบบนี้จริงๆหรอ มันคือความรัก ความสุขที่เราต้องการจริงๆหรอ ทุกวันนี้ไม่กล้าเล่าให้เพื่อนฟัง เพราะไม่อยากให้แฟนโดนมองไม่ดี เราต้องโกหกคนอื่นว่ากิน-เที่ยวแชร์กับแฟน ทั้งๆที่เราจ่ายอยู่คนเดียว แม้แต่เงินผ่อนรถ หรือค่ากินรายวันของแฟน เราก็ให้ คือแฟนไม่ได้ขอตรงๆนะคะ แต่เรารู้ว่าเค้าไม่มีก็อดไม่ได้ที่จะให้ งานการก็ไม่เป็นหลักแหล่ง และรายได้ไม่แน่นอน วันสำคัญก็คือไม่ต้องหวังเลยค่ะ เค้าไม่มีอะไรให้เราได้ชุ่มชื่นหัวใจเลย บางทีมันเหนื่อยจนร้องไห้ทุกคืน เพราะจะทิ้งก็ทำไม่ลง การที่รักเค้าอยู่มันทรมานเกินไป เพื่อนๆมีอะไรอยากแชร์หรือมีความเห็นยังไงกันบ้างคะ