ขอบอกก่อนนะคะว่า เราอยู่กับแม่เเล้วก็พี่ค่ะ เรารู้สึกว่าเป็นคนที่เก็บตัวมาก อะไรที่เป็นของของเรารึเรื่องของเราทุกเรื่องเวลามีคนมายุ่งโดยที่เราไม่อนุญาตเราก็จะเกลียดคนคนนั้นมากเเล้วมันก็เกิดขึ้นกับแม่เรา แม่เราเอาโทสับของเราไปดูแล้วคอนโทรชีวิตเราแบบตามใจตัวเค้าเองเราแค่คิดว่าเราก็คน เรามีสิทธเลือกที่จะทำอะไร เราไม่ชอบมากๆเราเคยบอกแม่เเล้วว่าเราไม่ชอบที่แม่ทำ เเล้วเค้าจะให้เหตุผลว่าเพราะเป็นแม่เราเลยต้องทำเค้ามีสิทธิที่จะสั่งอะไรเราก็ได้ ได้ยินแบบนั้นเเล้วเราไม่มีอะไรจะพูดเลย ตอนนี้เราทำทุกอย่างที่สามารถไปจากชีวิตเค้าให้ได้ ส่วนตัวเเล้วเราไม่ได้สนิทกับแม่เลยหัวเราะยิ้มบ้างแต่ใจจริงๆเราแบบจะเฉยกับเค้า พอเค้ามาทำแบบนี้ยิ่งทำให้เราไม่ชอบเค้าเข้าไปใหญ่เลย จนตอนนี้เราว่าเราเปลี่ยนไป เราเป็นที่ใจเเข็งขึ้น เค้าทำอะไร ประชดแบบไหน เรากลายเป็นคนที่มองทุกอย่างที่เกิดขึ้นเเล้วเดินออกไปแบบไม่รู้สึกอะไรเลย เคยมีครั้งนึงเค้าประชดประมานว่า เรามันคนเห็นแก่ตัวไม่เห็นหัวใครเเล้วเค้าร้องออกมา เราก็มองแต่ก็แค่มองเฉยๆ อยากทำอะไรก็ทำ จริงๆเเล้วเค้าก็ทำให้เราเสียความรู้สึกไปมากเหมือนกันตั้งแต่เรายังเด็ก เรามีอะไรที่ฝังใจเกี่ยวกับเค้าเยอะมาก เราว่าเค้าไม่เคยสนใจความสึกเราเลย เวลาเราเลือดตกยางออกเค้าสมน้ำหน้าเราบอกว่าดีเเล้วเลือดชั่วๆจะได้ออก เราเจ็บกับคำของแม่ ตอนนี้เราดูไม่เเคร์เค้าเเล้วเราไม่รู้สึกอะไรเลยจริงๆแบบนี้ทุกคนจะเรียกเราว่าเด็ก อกตัญญูมั้ย