แม่มีชู้มาตลอด ตั้งแต่เด็ก ที่จำความได้แม่กระทั่งเพื่อนของพ่อ และรุ่นพี่ของเราที่โรงเรียน ด้วยความที่เรากับน้องสาวกลัวคนจะประนามแม่ เลยปกป้องแม่ทุกทาง ทั้งๆที่รู้ว่าแม่ผิด แต่คิดแค่ว่ายังไงดขาก็เป็นแม่ของเรา ญาติฝ่ายพ่อ รังเกียจแม่ของเรามาก แต่ตอนเด็ก เราไปก่าวร้าวใส่เขา เพราะเขา ด่าว่าแม่เรา
ชั่ว สาระพัดความชั่วอยู่ที่แม่เรา เราโกรธ ต่อว่าเขาไปหลายคำ เพียงแค่ ปกป้องแม่ แต่เรารู้ว่าแม่ผิด ทำร้ายจิตใจพ่อ และทำลายครอบครัวของเรา ต้องเลิกลากัน
ร้านก็ต้องเซ้ง แม่หนีไปกับคนใหม่ แต่อ้างแค่ เลิกกับพ่อมีเหตุจำเป็น และ ยังส่งเสียเราและน้องต่อ
เราสงสารพ่อ เลยอยู่กับพ่อ เราไปทำงานเอาเงินมาให้น้องไปโรงเรียนเอง พ่อจะได้ จ่ายแค่ค่าผ่อนบ้านกับรถวันนึงแม่กลับมา พร้อมพ่อเลี้ยงให้เรา กับน้องแต่เป็นผัวคนใหม่ของเขานะคะ เขารับน้องเราไปอยู่ด้วย พ่อไม่ยอม แต่น้องเราคิดถึงแม่มากอยากอยูากับแม่อีกครั้ง เราต้องไปทำงานอีกที่ เป็นห่วงน้องแหละ แต่เงินก็ต้องใช้ น้องเราก็อยู่กับแม่และพ่อเลี้ยง ( พ่อเราไม่เคยเห็นด้วยแต่น้องเรามันอยากอยู่กับแม่ พ่อไปหาที่บ้านแม่ทุกวัน เพราะเป็นห่วงน้อง ) จนวันนึง น้องเรา
โดน พ่อเลี้ยง ย่องมา ขึ้นคร่อม พยายามจะ ข่มขืน
แต่น้องเรา แกล้งละเมอ มันเลยตกใจ หนีขึ้นไปนอนกับแม่ต่อ  น้องเราเก็บไว้ไม่กล้าบอกใคร แม้กระทั้งเรา ครั้งที่2 ขึ้นคร่อมอีก พยายามจะข่มขืน น้องเราดิ้น ก็ พยายามจะทำร้ายร่างกาย และ กำลังจะสอดใส่ 
แต่แม่ ตะโกนเรียกมันซะก่อน มันตกใจมาก หนีขึ้นไป น้องเราอดทนจนเช้าบอกแม่  ทุกอย่าง ทั้งน้ำตา และให้ไล่เขาออกไปจากบ้าน แต่แม่บอกว่า บางคนโดนพ่อแท้ๆ ข่มขืนนะ นี่ยังดีที่เป็นพ่อเลี้ยง  น้องเรา เสียใจมากๆๆๆๆๆ หนีกลับมาอยู่กับพ่อ แต่ไม่บอกอะไรพ่อ กลัวพ่อจะไปฆ่ามัน  แม่ พาไอพ่อเลี้ยงหนีขึ้นไป อยู่ต่างจังหวัด วันรึงน้องเรา ทนไม่ไหว ตัดสินใจบอกเรา
เราทั้งโกรธ ทั้งแค้นแม่ มาเป็นทุนเดิม แต่เราแค่ยังรักแม่มาตลอด สิ่งที่แม่ทำกับเราและครอบครัว มันเหมือนปม และ อดีตที่แสนเลวร้ายเราไม่เคยลืม เรื่องที่มีชู้ และสัมพันธ์ สวาทกับคนใกล้ตัวแทบจะทุกคน
เราระเบิดความรู้สึกโทรไปต่อว่าแม่ สาระพัดแต่แม่ พูดแค่ว่า  "ชาติหน้าขอให้เราเกิดเป็นลูกคนอื่นเถอะ ถ้าคิดแม่เลวขนาดนั้น ทำไมไม้พูดเรื่องดีๆของแม่บ้าง
ฆ่าแม่ ให้ตายเลยก็ได้ "
เรา เข่าทรุด นั่งร้องไห้ ข้างทางเลย ที่แม่ ไม่สำนึกเรื่องนั้น และบอกว่า ต้องพึ่งพาไอ้พ่อเลี้ยง มีเหตุผลที่ทำแบบนี้  เราตั้งสติและบอกว่า แม่ ต่อให้ลำบากยังไง จะเลี้ยงแม่เอง แค่แม่สำนึกแล้วเลิกกับมัน เห็นใจลูกกับน้อง ได้มั้ย แม่ พูดแค่ว่าเลี้ยงกูไม่ได้หรอก ชีวิตต้องใช้เงินทุกอย่าง และ ทำใจซะเถอะ ลูกเลี้ยง ที่อยู่กับพ่อเลี้ยง จะต้องโดนแบบนี้ทุกคน เรื่องแบบนี้ มีเยอะแล้ว   
เรา  พูดไม่ออกแล้วร้องไห้ จนแทบจะหายใจต่อไม่ได้ มันสะอื้นหนักจน จะ เป็นลมเลย แต่ พยายทพูดต่อว่า แม่ หลังจากนี้ ต่างคน ต่างอยู่ ไม่ต้องมายุ่งกันอีก 
และวันไหนที่แม่ แก่ ป่วย หรือ ไม่มีคนดูแลแล้ว ลูกจะ เลี้ยงแม่เอง แต่วันนี้ แม่ไปซะ ไปให้ไกล

เราคิดว่าเราตัดสินด้วยความโกรธแค้นและเสียใจ
ตอนนี้เราโดรประนามว่าเป็รลูก ที่ทอดทิ้งแม่
 แต่เรากร้องเรามาก เราผิดเองที่ทอดทิ้งน้องของเราไว้ที่นั่น ที่ ที่คิดว่าจะปลอดภัยที่สุด 
เราผิดเอง  ทุกวันนี้เรายังนั่งร้องไห้ กับอดีต นั้น ที่เราไม่ได้อยู่ช่วยน้องเราในคืนนั้น ทำไม เราถึง ปกป้องน้องเราไม่ได้  น้องเราเอง ก็เสียขวัญไปเลย นานแล้ว เราสงสัยมานานทำไมมันมีอาการ แปลกๆ กลัวทุกอย่างทั้งๆที่ไม่เคย  นอนหลับไม่สนิท สะดุ้งทั้งคืน และไม่มีแฟนเลย  พอเรารู้ความจริง หัวใจเราสลาย
เราผิดไหม ที่คิดกับแม่แบบนี้  เราไม่เหลือความรักให้แม่ ไม่เหลือ เลย แค่มีบุญคุณของแม่มาค้ำคอเท่านั้นที่เกิดและเลี้ยงเรามา😭