เรื่องมันเริ่มจากที่ว่า เอ่ออคือไงดี ขอเกริ่นก่อนนะคะว่า รักแรกของเราสมัยเด็กคือ เด็กข้างบ้าน คือสมัยเด็กบ้านเราอยู่ติดกับบ้านป้าของเกมส์ ( ขอแทนชื่อสมมติว่าเกมส์นะคะ ) บ้านของเกมส์อยู่แถวรังสิตนู้นเลย เราได้รู้จักกันเนื่องจากแม่ของเกมส์คลอดน้องสาวของเกมส์มา ของแทนชื่อว่าน้องกุ้งนะคะ แล้วเอากุ้งมาฝากไว้ให้ป้าเลี้ยง ส่วนเกมส์ก็นานๆทีจะมา ระหว่างนั้นเราเองก็สนิทกับน้องกุ้งมากๆพูดได้ว่าเลี้ยงมาตั้งแต่เด็กๆมากกว่าน้องตัวเองอีก และทางบ้านก็สนิทกันพอสมควร มันเลยทำให้เวลาเกมส์มาที่บ้านป้า พวกเราก็จะได้เล่นด้วยกันบ่อยๆ แต่พอเริ่มเข้าประถมก็ไม่ค่อยได้เจอกันแล้วนานๆทีเลยก็ว่าได้ค่ะ ช่วงขึ้นม.ต้นก็คือต่างคนต่างย้ายบ้านไปเลย ไม่ได้เจอกันเลยถ้าเจอก็จะเจอป้าและกุ้งสะมากกว่าค่ะ เข้าเรื่องเลยนะคะ คือด้วยความที่บ้านสนิทกัน เคยไปมาหาสู่ได้ปกติเลยค่ะ แล้วทีนี้ทางบ้านเขาก็ได้ชวนเราไปเที่ยวที่บ้านของเขาที่ต่างจังหวัด เราก็ไปเพราะปกติก็เคยไปอยู่แล้ว แล้วทีนี้เราไม่รู้ว่าเกมส์ไปด้วยค่ะ พอไปเจอใันก็แปลกๆ แต่เขาก็พยายามคุยพูดปกตินะคะ แต่ไอเรามันทำตัวไม่ถูกนี้แหละค่ะ มันมีความรู้สึกแปลกๆเหมือนหวั่นๆในใจ หรืออาจจะเพราะทำตัวไม่ถูกหรือป่าว ก็ไม่รู้ค่ะ แต่พอมาคิดๆดู เราเองก็มีแฟนอยู่แล้ว แต่เรามีปัญหากันบ่อยมาก หลายๆอย่างค่ะ เล็กๆน้อยๆก็ทะเลาะแล้ว แล้วคิดจะเลิกกันมาหลายครั้งแล้ว เลยคิดว่าหรือเราควรจบความสัมพันธ์กับแฟนคะ คือต่อให้ไม่ได้เจอเกมส์ความคิดนี้ก็ยังอยู่นะคะ เคยปรึกษาเพื่อนเพื่อนเองก็เข้าใจว่าเราคงทนมามาก เลยแนะนำให้เราพอ แต่ใจเรามันก็ไม่กล้า สงสารเขางี้อ่ะคะ เพราะเราชอบบอกว่าจะทำร้ายตัวเองไม่มีเราเขาอยู่ไม่ได้ไม่รู้จะอยู่ไปทำไม เราควรจัดการกับเรื่องนี้ยังไงดีคะ ใจเรามันไม่กล้าทำอะไรเลย คิดว่าจะไปเลิกตอนที่ไม่ค่อยได้เจอ หรือเขาทำอะไรหนักๆ ก็แอบคิดว่ามันยืดเยื้อ แต่ใจก็ไมีกล้าทำอยู่ดี ส่วนเรื่องเกมส์ก็ไม่ได้คิดว่าจะอะไรมากกว่านี้หรอกค่ะเราอยู่คนละสังคมบ่อยให้เป็นเรื่องอนาคต ไม่รู้จะทำยังไงเลยค่ะ ขอคำปรึกษาหน่อยค่ะ