สวัสดีครับ ตอนนี้ผมเลิกกับแฟนมาเกือบหนึ่งปี โดยที่ผมไม่ได้ส่องมาหลายเดือน อยากเล่าอะนะขอเล่านิ้ดนึงนะครับ คือผมเนี่ยรู้จักกันในเฟสเพราะมันขึ้นแนะนำผมนึกว่าเด็กใหม่โรงเรียนแล้วผมห็แอ้ดเฟสเขาไป ผมแอ้ดไปปุ้ปเขาก็รับปั้บ ผมก็เลยทักไปว่า โห่ รับเร็วจัด จริงๆผมก็ไม่รู้ว่าผมกล้าทักได้ยังไง ต่อๆ ก็เลยได้คุยกัน และคบกันจนประมาณปีกว่าๆผมจบม.6 แล้วว่างเลยหางานทำที่กรุงเทพ ลืมบอกผมเป็นเด็กต่างจังหวัด มาต่อๆ เป็นงานพาร์ทไทม์ แล้วคือเวลาทำงานแถบไม่ได้คุยกันพอกลับมาถึงบ้านก็ไม่ได้คุย แชทบอกฝันดี กินข้าวกับไรประมาณเนี้ยครับ แล้วก็มีอยู่วันนึ่งผมหยุดงานแล้วได้คุยกัน เธอก็บอกเลิกผม แล้วเราก็เลิกกัน ก่อนตะไปเธอบอกกับผมว่าผมควรอยู่คนเดียว 6ต่อ เดือนผมเข้ามหาลัย ผมยังไม่มีใคร และผมคิดถึงเขาในช่วงสิ้นปีพอดีก็เลยทักไปบอกสวัสดีปีใหม่ เลยขอเขากลับมาคืนดีนั่นเป็นจุดเริ่มต้นอีกครั้ง พอคบกันมาจนผมอยู่ ปี4 เทอม1 (อะลืมบอกผมกับเขาอยู่ใกล้กันต่างจังหวัดแต่ย้านเกิดอยู่อำเภอเดียวกัน) งานผมเยอะมาก ผมเลยกับหอตี4ทุกวันเลยไม่ค่อยได้คุยกัน แล้วพองานผมเสร็จเธอก็มาบอกเลิกผม บอกว่าอยากอยู่คนเดียว อันที่จริง ผมพอมีข้อมูลว่าเขาแอบปลื้มเพื่อนคนนึงแล้วเพื่อนก็แอบปลื้มเขา เขาคุยกันทางไลน ผมไม่ได้ว่าเขาไม่ดีนะ เขาดีกับผมทุกอย่าง เขาบอกว่าผมอย่าโทษตัวเองเลย เขาบอกผิดที่ใจเขาเอง ผมมาทบทวนตัวเอง ผมเป็นคนไม่ใส่ใจในรายละเอียด ผมไม่ได้เรื่องจริงๆ ผมไม่เคยที่จะทำอะไรสำเร็จเลย ผมไม่ไดตัดพ้อนะ แค่อยากเป็นคนเก่ง เป็นคนทำอะไรโดยไมีมีข้ออ้าง อาจจะงงๆนะที่ผมพูดมาทั้งหมด ผมแค่คิดถึงเขา แม้รู้ว่าเขาไปใกลแล้วทผมอยากออกไปจากจุดนี้ อะเอาละๆ ผมแพร่มเยอะไปหน่อย เอาจริงๆรายละเอียดทุกอย่างผมจำได้ ผมจำในสิ่งที่เขาจำไม่ได้ เหัอ พอๆ หยุดพูดถึงเขา อะเอาละ อยากจะบอกว่าคิดถึง แค่นี้แหละ ถ้ามีรักครั้งหน้าผมจะตั้งใจใส่รายละเอียดมากกว่าเดิม ตอนนี้ผม 23 แล้วควรคิดถึงเรื่องการงานอาชีพ เห้อ ขอบคุณที่อ่านมาจบถึงนี่ ผมแค่อยากเล่าแต่ว่าผมขก พิมอยากคุยมากกว่า อะอีกที จะไม่ขอให้กลับมาจะขอให้เธอประสบความสำเร็จ คิดถึงๆๅๅ บาย