สวัสดีค่ะ

เรื่องนี้อึดอัดใจมาก และไม่กล้าปรึกษา หรือเล่าให้คนรอบตัวฟังเลย เล่าไม่ทันจบ
ต้องโดนด่าแน่นอนค่ะ TT .............ดังนั้น...อย่าด่าเราเลยนะคะ TT

หลายเดือนมานี้ เราได้มีโอกาสไปส่งของที่บริษัทขนส่งแห่งหนึ่ง ส่วนมากเป็นของชิ้นใหญ่ ซึ่งผู้ไปส่งต้องยกไปวางบนพาเลทเอง
และต้องเดินไปส่งเอกสารเอง.......แต่ทุกครั้งที่เราไป จะมีพนักงานคนนึง (สมมิตว่าชื่อ เอ  นะคะ )
เป็นคนช่วยเรายกและมาดูเอกสารให้เราตลอด 

จนตอนหลัง ถ้าเออยู่ แล้วเห็นรถเราเข้ามา เอก็เดินมาแล้ว..................
เราเคยช่วยยกของที่ไม่หนักเลย...เอก็จะบอกเสมอว่า 
"ไม่ต้องครับ ผมยกเอง"

คือรวมๆ แล้วเค้าน่ารัก นิสัยดี มีน้ำใจมาก แล้วเวลาคืนเอกสาร เอก็ชอบมายิ้มให้เรา !!!!  (ยิ้มภายใต้หน้ากากนั่นแหละค่ะ)
เราได้มีโอกาสเจอกันแค่เวลาสั้นๆ นั่นแหละค่ะ แล้วก็แทบไม่เคยคุยอะไรอย่างอื่นกันเลย
จนวันนี้ ชื่อของเอ เราก็ยังไม่เคยรู้เลย  (งานที่นั่นมันเยอะมาก เค้าไม่มีเวลามานั่งคุยกับเราได้นานๆ ) 

การเจอกันบ่อยๆ ทำให้เราหวั่นไหว และเริ่มรู้สึกว่า เราอยากรู้จักคนๆ นี้จังเลย อยากคุยมากกว่านี้
แต่รู้สึกว่ามันเต็มไปด้วยข้อจำกัดมากมาย คือ

1. เราอยู่ในฐานะลูกค้าของขนส่งนี้ เอก็เหมือนอยู่ในฐานะพนักงานคนนึง 
2. เราเป็นเจ้าของบริษัทที่นำของไปส่ง ซึ่งเอก็รู้ดี เพราะตอนเช้าจะเป็นคนขับรถที่นำของมาส่ง 
เรามาส่งของเฉพาะรอบเก็บตกที่รถออกรอบเช้าไม่ทันเท่านั้น
3. เรา "คิดว่า" ทั้งฐานะ และสถานะของเราแตกต่างกันมาก ๆ ขนาดคบเป็นเพื่อน ก็ยังไม่แน่ใจเลยว่าจะเหมาะสมมั้ย

บอกตามตรงว่าเราอยากรู้จัก อยากคุย อยากคบเป็นเพื่อน รู้สึกถูกชะตาเค้าอย่างบอกไม่ถูก
ไม่เรียกตามภาษาวัยรุ่นว่าเป็นกิ๊กอะไรนะคะ เพราะไม่ได้คิดถึงขนาดนั้น
แต่คืออยากรู้จักเค้าให้มากกว่านี้............เราจะทำยังไงดีคะ ?

ปล. เรามีแฟนแล้วค่ะ ยังรัก เคารพ และให้เกียรติแฟนเสมอ  อยากเล่าให้แฟนฟังด้วยซ้ำ และเชื่อว่าแฟนเข้าใจและแยกแยะได้ค่ะ
ปล. เราอายุเลข 3 แล้วค่ะ ไม่ได้เด็ก  เอก็น่าจะพอๆ กันมั้ง

ช่วยแนะนำเราทีค่ะ